Aşkın DEFÖM hali

'Yeni rüyalarda görüşmek üzere..'

CEM ADRİAN: BEN SENİ ÇOK SEVDİM

Filmimizden bir müzik..😌

İYİ OKUMALAR, SON KEZ...
Sonunda çok ağladım ya ben.. Ama siz ağlamayın olur mu?
Birde son kez o güzel yorumlarınızla mutlu ediverin beni!

.......

Defne yavaş yavaş aşağıya inerken evdeki sessizlik ile hem şaşırmış hemde ister istemez endişelenmişti. Evde bu saatlerde terör esiyor olurdu, bu saatler tam Ömer'in eve gelme saatiydi saat 16.30 olduğunda bütün çocuklar odalarına geçip babası için ayrı ayrı giyinip, kuşanıyorlardı. Ayrı bir sebebi yoktu bunun, çocuklar ayrı bir hevesle hazırlanırlardı Ömer için gerçi Ömer'in onları eve gelince uzun uzun övdüğünden de kaynaklanıyor olabilirdi.. Defne de artık çocuklara alışmış onlarla birlikte odasına çekilip en güzel şekilde hazırlanıyordu kocasına. Ömer her ne kadar onun her haliyle güzel olduğunu ve ayrı bir hazırlık yapmasına gerek olmadığını söylese de dinlemiyordu Defne. Sonuçta işten yorgun argın geliyordu Ömer,azcık gözü gönlü açılsındı dimi?

Defne salona indiğinde boş koltuklar ile karşılaşınca daha da endişelenmişti. Neredeydi bu çocuklar? Defne hızla mutfağa doğru giderken,bir yandan da bağırıyordu;

D:"Doğa! neredesiniz bebeğim?"

Do:"Buradayım ben anneciğim."

diyerek bahçenin kapısından görünmüştü gün ışığı. Üzerine giydiği sarı pileli elbisesi, uzun belindeki koyu kahve saçları ve üzerine taktığı sarı ve beyaz toplu tokalar ile tam güneş gibi olmuştu. Ayağındaki sandaletleri ile de tam Ömer'in gönlünü fethedecek güzelliğe sahipti,ilk gözağrıları

D:"Kıskanıyorum ama Doğa hanım, hep baba hep baba. Bütün gün evde en pespaye halinizi ben göreyim ama babaya ayrı bir özen.. Neden acaba?

dedi defne atarlı bir şekilde. Ardından Doğa yavaş adımlarla annesine yaklaştı ve bir süre gözlerine baktıktan sonra Defne'yi elinden tutup çekmeye başladı, defne şaşkınlıkla Doğa ile aynı boya geldiğinde meraklı gözlerini dikti kızına. Doğa birden Defne'nin yüzünün her yanını öpmeye başladı. Defne şaşkınlığını bir kenara bırakıp keyifle kıkırdayarak kızına karşılık verdi. Onların bu keyifli eğlenceli dakikaları Doruk beyin atarlı bir şekilde aşağıya inmesi ile yarıda kesildi.

Dor:"Ya o ayakkabıyı bey giyejektim, biyazdan babam geyecek böyye göyecek biyde beni."

Diyerek kollarını göğüsünün üstünde birleştirdi ve büzmüş dudakları ile annesinin yanına oturdu. Defne şaşkınlığını bir kenara bırakıp Doruk'un siyah düz saçlarına bir öpücük bıraktı ve merakla sordu;

  D:"Hangi ayakkabılar yakışıklım?"

  Dor:"Abimin ayayındaki ayakkabı."

Diyerek merdivenlerden inen Barışın ayaklarını gösterdi, Defnenin bakışları direk oğlunun ayağına kaymıştı. Fakat, ayağındaki ayakkabıları görünce yüzüne genişçe bir gülümseme yerleştirdi ve tekrar küçük ve Nazlı oğluna döndü;

  D:"Aşkım! Dorukcum o ayakkabılardan sende de var ya bitanem."

Dediği anda Doruk birden başını kaldırdı ve ışıltılı gözlerle bir süre annesine baktı, fakat aklına birşey takılmış olacak ki birden o ışıltı söndü ve umutsuzca konuştu;

  Dor:"Ama onlay yaciveyt değil ki."

  D:"Olsun paşam, gri renk daha güzel.. Hem senin bu gömleğine daha çok yakışır."