Aşkın DEFÖM hali

37.Bölüm-"Kavaklar"

•İYİ OKUMALAR
•Bölüm şarkısı; Sezen Aksu: Kavaklar
• Satır içi yorumlarınızı bekliyorum..

(Yazardan)

1 hafta sonra..

Defne'nin annesiyle barışmasının ardından tam 1 hafta geçmişti. Defne o kadar mutluydu ki, bu mutluluğunun bozulmasından çok korkuyordu. Üçü o kadar mutluydular ki, sanki onların evlerinden yükselen kahkaha sesleri bütün İstanbul'u kaplıyordu.
Şu 1 hafta içinde Defne sadece anneannesi ve annesi ile görüşmüştü. Akşamları ise kızı ve Ömer ile.

Bugün ise Defne ilk önce öğle yemeğinde annesi ile buluşacak, daha sonra şirkete gidip Ömeri alıp onu biryere götürecekti. Zaten yarın akşam da Neriman ile sözleştiği gün olduğu için Neriman'lara yemeğe gideceklerdi.

Şimdi ise Defne kızı ile kahvaltı yapıyordu. Ömer sabah erkenden şirkete gitmişti. Bugün de Defne'nin mutluluğuna diyecek yoktu. Bir yandan kızı ile konuşuyor diğer yandan ise kahvaltı yapıyordu.
Kahvaltısı bittiğinde masayı toplarken çalan telefon, Defne ile Doğa'nın arasına girmişti. Defne telefonda arayan kişiyi görünce hemen, heyecanla açtı telefonu;

D:"Aşkıım!"

Ö:"Meleğim, nasılsın.."

D:"İyiyim sevgilim, sen nasılsın."

Ö:"Offf valla ben hiç iyi değilim."

D:"Aa o neden? Hasta falan mısın? Ama sabah da birşeyin yoktu.."

Dedi endişeyle. Ömer Defne'nin bu haline telefonun diğer ucundan gülümsedi ve devam etti;

Ö:"Dur sevgilim yavaş biraz.. Hasta falan değilim de sizi özledim ben... Şirkettekiler basıyor bana.."

D:"Of Ömer bu muydu? Korktum kötü birşey oldu sandım.."

Ö:"Daha ne olacak Defne'm.. Tam 3 saat 15 dakika 7 saniyedir ayrıyım sizden, daha kötü ne olabilir acaba?"

Defne sadece gülümsedi, hiçbir şey diyemedi. Zaten ne dese boş kalırdı ki. Derince bir nefes aldı ve Ömer'in devam etmesini bekledi;

Ö:"Defne'm.."

D:"Ha?"

Ö:"Orada mısın?"

D:"Buradayım Ömer... Ya sevgilim ben seni çok seviyorum, herşeyden çok ama.. Sakın bizi bırakma olur mu?"

Ö:"Bende sizi sevgilim, bende sizi herşeyden çok seviyorum ama nereden çıktı şimdi öyle bırakmak falan?"

D:"Ne bileyim.. Öyle birden aklıma geldi."

Ö:"Gelmesin öyle aklınaa, hem ben sizi nasıl bırakabilirim ki? Sizi bırakmak demek ölmek demek sevgilim.. Biliyorsun ama bunu."

D:"Biliyorum da.. Neyse ya tamam başka şeylerden konuşalım, yoksa ağlayacağım."

Dedi salondaki kızının yanına giderken.

Ö:"Doğa nasıl?"

D:"Çok iyi valla, anladı galiba gezmeye gideceğini, sabahtan beri keyfine diyecek yok.."

Ö:"Oh oh.. Ama sevgilim keşke anneni eve çağırsaydın."

D:"O neden?"

Ö:"E şimdi dışarı da yemek yiyeceksiniz, hem belki sağlıklı değildir.. Senin düzgün beslenmen lazım.."

D:"Ömer saçmalama istersen.. Zaten haftalardır evdeyim sakın tek kelime daha etme.."

Ö:"Tamam tamam sustum.. Sinirlenme hemen tatlı Defne'm benim."