Aşkın DEFÖM hali

6.Bölüm-"Ben çekiliyim aradan"

(Yazardan)
Defne o mutlulukla uykuya dalmıştı.Ömer ise Defne'nin Deniz'le konuşma şeklini,gülüşlerini hatırladıkça sinirleniyordu. Ömer de zorda olsa bu düşüncelerden kurtulup uykuya daldı.
Sabah ilk Defne kalktı, banyoda elini yüzünü yıkadıktan sonra tekrar odaya döndü. Yatağı topladı,üzerine birşeyler giyip aşağıya indi. Direk mutfağa geçip kahvaltı hazırlamaya başladı. Aklı hala ömerdeydi, acaba rahat edebiliyormudur o koltukta diye düşünmeden edemiyordu. O sırada ayak sesleri duyuldu, Ömer'in kalktığını anladı Defne Ömer direk banyoya çıkıp elini yüzünü yıkadı ve aşağıya indi. Defne ise hem kahvaltı hazırlıyor, hemde şarkı mırıldanıyordu. Ömer bir süre defneyi dinledikten sonra öksürdü hafifçe;
Ö:"Günaydın Defne hanım keyfinizde baya yerinde maaşallah."
D:"Günaydın, evet öyleyim bugün farklı bir enerji var sanki havada."
Ö:"Hm neden acaba."
D:"Ne bileyim işte, yeni iş falan aldıkya ondandır belki."
Ö:"İşi diyorsun sen, sence o teklif iyimi ya."
D:"İyi tabi Can'ım neden olmasın, hem bizim için hemde Deniz bey için."
Ö:"Ooo hemen de Deniz bey falan düşünülmüş."
D:"Aa ne var Can'ım,düşünürüm iş sonuçta yani iş için."
Ö:"Hıı sadece iş içinmi Defne sence."
D:"Anlamadım, ne demek istiyorsun.?"
Ö:"Denize karşı birşey mi hissediyorsun diyorum."
Defne duyduğu soruyla ağzı bir karış açıldı, ne olmuştu bu Ada'ma ya eskiden böyle değildi, defneyi üzmezdi kırmazdı.. Ama şimdi düşünmeden konuşuyordu belli ve defneyide çok üzüyordu.
D:"Efendim? Ömer ne diyorsun sen ya."
Ö:"Duydun işte Defne eğer öyle birşey varsa ben çekiliyim aradan."
D:"Ömer sen..sen Nasıl düşünürsün böyle bir şeyi?"
Ö:"Dünki konuşup,gülüşmelerinizden bu çıkıyor çünkü."
D:"Ömer sonra pişman olacağın şeyler söyleme."
Dedi Defne dolu gözlerle.
Ö:"Olmam Defne ben hayatta söylediğim şeyden pişman olmam."
Defne elindeki bardağı sıka sıka en sonunda kırılmıştı. Cam parçaları yere saçılırken Defnenin elide kesilmişti.
D:"Peki Ömer, sen bi otur düşün o Zaman dediklerini."
Dedi ve tam gideceği sırada Ömer kolundan tutup kendine çevirdi;
Ö:"Defne elin."
D:"Sanane ya benim elimden, Ömer allah aşkına sen benim hergün kalbimi kırıyorsun,elim kesilmiş çokmu ha."
Daha da hızlanmıştı Defne'nin ağlaması. Kolunu Ömer'in elinden kurtarıp kapıya doğru gitti. Konsoldan çantasını alıp çıktı. Ellerinden hep kan akıyordu, ama aldırmadı. Onun kalbi acıyordu elinin sızısını hissetmiyordu bile. Nereye gittiğini bilmeden dolaşıyordu sokaklarda. En son kapıdan çıkarken Şükrü'nün sesini duymuştu Defne" defne iyimisin" demişti ama Defne aldırış etmeden çıkmıştı. Defne ne kadar yürüdüğünü hatırlamıyordu bile, en sonunda yürümeye takati kalmadığını anlayıp bir taksi çevirmişti. Ve mahallenin adresini vermişti, isonun yanına gitmek istiyordu bir an önce. Taksiye bindiğinde Ada'mın kanları kurumuş koluna baktığını gördü ve
X:"Hanımefendi iyimisiniz,kolunuz."
D:"İyiyim."
X:"İstersiniz hemen hastaneye gidebiliriz."
Dedi ve Defne sert bir şekilde;
D:"İyiyim dedim ya kardeşim şimdi söylediğim yere gidebilirmiyiz artık."
Ada'm sadece kafa salladı ve yola koyuldular.

~~~~~~~~~
Ömer ise kendisine olan sinirinden bütün evi darma duman etmişti. Durmadan"gitme Defnem,nolur beni bırakma" diye söyleniyordu. Şükrü yanına gelmiş fakat yalnız kalmak istiyorum diyerek kovmuştu onu. Ömer bir süre tavanı izledikten sonra gözlerinden yaşlar dökülmeye başladı,daha sonra kendine küfürler etmeye...
Ömer böyle böyle koltuğun üzerinde uyuyakalmıştı.

~~~~~~~~
Defne isonun evinin önüne gelmişti direk. Daha saat erken olduğundan evde olduğunu düşünerek taksiye parasını ödeyip indi arabadan. Yavaş adımlarla kapının önüne geldi ve zile bastı. Çok geçmeden kapıda iso belirdi. Tam defociğim diyip sarılacaktı ki, kan çanağına dönmüş gözlerine baktı, ardından da her tarafı kan olmuş eline.. Ne oldu bile diye soramadan Defne isoya sımsıkı sarıldı. Bir süre kapıda öyle kaldıktan sonra içeri geçtiler.
İ:"Defoo ne oldu kızım sana böyle."
D:"Yine Ömer'le tartıştık." Dedi cılız bir ses ile.
İ:"Yine neden?"
D:"Sırf o lanet kıskançlığı yüzünden oldu herşey, Deniz beyden kıskandı beni ve çok ağır konuştu be iso."
Dedi ve isoya sarılıp ağlamaya başladı.
İ:"Şşşş tamam sakin ol, bak bana bir anlat ne olduğunu sonra birlikte ağlayalım ha defociğim.?"
Dedi ve Defne başladı anlatmaya,anlattıkça ağlıyor iso ise bir yandan Ömer'e hak veriyordu bir yandan ise ona kızıp,sövüyordu. Defne her şeyi anlattığında dolu gözlerle isoya baktı;
D:"Ben napacağım iso he? Onun güvenini Nasıl geri kazanıp eskisi gibi olacağız."
İ:"Yakın defo yakın, Ömer deli gibi pişman olacak sana bunları yaşattığı için."
Dedi Defnenin ise buruk bir gülümseme oluştu dudaklarında.
İ:"Bak şimdi ilk önce şu elini bir temizleyelim,sonra sen istersen uyu bende sana kahvaltı hazırlayayım." Dedi.
D:"Hayır iso istemiyorum,hem sen dükkana gitsene."
İ:"İstiyormusun demedim defo, yapacağım dedim."
Defne tam itiraz edecekti ki iso ayağa kalkmış"şşş" diyip banyodan sargı bezi falan almaya gitti. Döndüğünde hemen Defnenin elini halletti ve zorla defneyi yatırdı. Dükkana gidecekti ama onu böyle bırakmak istemedi. Ustayı arayıp durumu kısa bir özet geçip gelemeyeceğini söyleyince anlayışla karşıladı Ada'm.