Aşkın DEFÖM hali

52.Bölüm-"Baba-kız"

İYİ OKUMALAR..
MEHMET ERDEM; ACIYI SEVMEK OLUR MU

Defne huzursuzca yerinde kıpırdandığında elini sağ tarafına doğru attı. Fakat sert bir koltuk ile karşılaşmayı beklemiyordu tabii.
Hızla yerinde doğruldu ve bir iki saniye etrafı inceledikten sonra Ömer ile Doğa'ya bakmak için yukarı çıktı.
  Dün gece sabaha doğru evlerine gelmişlerdi, bu yüzden ilk buldukları yere devrilmişti her ikisi de. 2 haftalık bir tatilin ardından, hiç İstanbul'a dönmek istemeseler de mecburiyetten dönmek zorunda kalmışlardı.

  Defne orta kattaki Doğa'nın odasına geldiğinde kapıyı yavaşça açtı ve içeri doğru süzüldü. Ama gördüğü manzara ile, yüzünde sarhoş bir gülümseme oluşmuştu.
Ömer kız'ı ile sallanan sandalyeye oturmuş, uyuyorlardı. Muhtemelen Ömer Doğa uyuyunca oradan kalkacaktı ama kendisi daha erken yenik düşmüştü uykuya..
Doğanın kafası babasının omzunda, minik elleri ile boynuna dolanmış bir şekilde huzurla uyuyordu. Minik ayakları ise Ömer'in karın kaslarının tam üzerindeydi. Üzerindeki zıbının açık bıraktığı yerlerden ise, tombul bacakları katlanmıştı.

  Defne gülümsedi ve içeri yavaşça girerek kapıyı arkasından kapattı. Onların bu halini hiç bozmak istemiyordu fakat, saat 4'e geliyordu. Bütün günü uyuyarak harcamak istemiyordu Defne.
Dolabın yanındaki minik pufu sandalyenin yanına çekti ve oturdu.
İstemsizce 1-2 saniye yine onları izlemeye başlamıştı. Bu işin sonunun gelmeyeceğini anladı ve kendini toparlayarak yavaşça Ömer'in omzuna dokundu.

  D:"Ömeer.. Sevgilim, hadi uyan artık."

Dedi ama Ömer öyle derin ve huzurlu uyuyordu ki hiç duymadı bile. Defne bu sefer biraz daha hızlı vurarak şansını denedi ama sadece denediğiyle kalmıştı. Yine ses yoktu Ömer'den.
Defne artık en son çare ayağa kalktı ve Doğa'yı uyandırmamaya özen göstererek Ömer'in dudaklarına küçük bir öpücük bıraktı. Yine uyanmamıştı Ömer.. Bir öpücük daha bıraktı ama yine uyanmamıştı..
Defne derin of çekerek, geri çekildi ve tam gidecekken bileğine yapışan el ile duraksadı ve daha ne olduğunu anlayamadan Ömer'in dudakları çoktan kendi dudaklarına kapanmıştı bile.

  Öyle derin.. Öyle içli öpüyordu ki Ömer, Defne hiç geri çekilmek istemiyordu. Ama aralarında hala mışıl mışıl uyuyan bir kızları vardı.
Ömer tam öpücüklerini derinleştirmişken Defne hemen geri çekildi ve gözlerini kısarak pis pis bakmaya başladı, Ömere.
Ona şaşkınlıkla bakan kocasını aydınlatmak için sessizce konuşmaya başladı Defne;

  D:"Napıyorsun ya.. Of Ömer senin yüzünden kızımızın psikolojisi bozulacak.. Çocuk bi şey yaptığımızı görmedi."

  Ö:"Napayım Defne.. Yanıma gelip deli gibi öpmeyeceksin o zaman."

  D:"Eee o şey içindi.. Iı.. Seni uyandırmak içindi Can'ım.."

  Ö:"Tabii tabii.. Hem bana diyorsun hemde Doğa'nın yanına sen öpmeye başlıyorsun."

  D:"O zaman uyuyordu meleğim.."

  Ö:"Hahaha.. Şimdi çünkü aramıza oturmuş hangimiz haklı diye izliyor değil mi?"

Diye alayla sordu Ömer, hala omzunda mışıl mışıl uyuyan kızını göstererek. Defne utançla başını öne eğdiğinde,  Ömer defnenin kızaran yanaklarına bakıp iç geçirdi. Ne de güzel oluyordu bembeyaz teni.. Kızararak.. Utanarak..
Ömer hafifçe gülümsedi ve yavaşça ayağa kalktı.
Ardından kızını - uyandırmamaya özen göstererek- beşiğine yatırdı ve üzerini örttü. Onları keyifle izleyen karısına döndü, bu sefer. Birkaç adımla defnenin tam önünde durdu ve ellerini beline yerleştirerek defneyi iyice kendine çekti.
Defnenin elleri de istemsizce çoktan Ömer'in boynuna dolanmıştı bile.