Aşkın DEFÖM hali

25.Bölüm-"Lansman"(3.Ay)

•Keyifli okumalar

(Yazardan)

Defne lansmanın verdiği heyecan ile bütün gece uyuyamamıştı. Ama bu sefer Ömer'i rahatsız etmemeyi başaramamıştı. Neredeyse bütün gece birlikte oturmuşlardı. Sabaha karşı Defne Ömer'in göğüsüne yatmış, göğüsünde daireler çizerken daha fazla dayanamamış ve uykuya dalmıştı. Ömer'de bir süre sonra Defne'nin uyuduğunu görünce derince bir oh çekti ve defneyi uyandırmamaya çalışarak iyice yatağa sindi. Şu son 3 haftadır şirketten başka bir yere gittiği yoktu Ömer'in, bazen eve çok geç geliyor ve defnesine baya bir hasret kalıyordu. Bazı geceler aklı evde kalsa da Defne'nin yanında olan iso aklına gelince biraz da olsa rahatlıyordu. Bugün de eve çok erken gelmiş sayılmazdı, Defne'nin uyumamasını bahane ederek karı-koca biraz hasret giderdiler. Ömer'de yarın için baya bir heyecanlıydı, aslında birçok kez dünya çapında göz alıcı lansmanları olmuştu ama hiçbirisini defnesi ile çizmemiş, onun böyle heyecanlandığını görmemişti.

Ömer hafifçe gülümsedi ve Defne'nin saçlarına Derince bir öpücük bıraktı. Ardından iyice gözlerine yoğunlaşan yorgunluk ile gözlerini kapattı.

Ömer sabah suratına dağılan kızıl saçlardan huylanarak uyanmıştı. Gözlerini yavaşça açtı ve suratındaki saçları yavaşça çekti. Defneye baktığında hala mışıl mışıl uyuduğunu gördü, "Keşke gece onu dinlemeseydim erkenden uyusaydık." Diye geçirdi içinden. Çünkü bugün onlar için oldukça yorgun bir gün olacaktı. Defne'nin evde otururken bile yorulduğunu bildiği halde, yarım uyku ile bütün gün ayakta duracaktı. Ama onu fazla yormamayı aklının bir köşesine not ederek yatakta hafifçe doğruldu. Elleriyle Defne'nin yanaklarını okşadı ve uzunca bir öpücük kondurdu;

Ö:"Defnee.. Sevgilim.."

D:"Hııı."

Ö:"Defnem hadi uyan aşkım."

D:"Yaa Ömer birazcık daha."

Ö:"Ama sevgilim biz daha lansman yerine gideceğiz. Biraz acele etmemiz lazım."

Defne lansman kelimesini duyunca hızla yataktan sıçradı,

D:"Hiii, ben unuttum ya. Hemen gitmemiz gerek."

Dedi ve tam yataktan çıkacağı sırada Ömer defneyi bileğinden yakaladı ve üstüne düşmesini sağladı.

Ö:"Defne eğer sakin olmazsan şu odadan çıkamazsın. Bak eğer kendini düşünmüyorsan bebeğimizi düşün."

Defne anlayışla kafasını salladı ve Ömer'in hasret kaldığı dudaklarına uzunca bir öpücük bıraktı;

D:"Peki babası sen Nasıl istersen. Ama biraz daha böyle kalırsak değil mekana gitmek odadan çıkamayacağız."

Dedi neşeyle. Ömer Defne'nin elinden tuttu ve nazikçe ayağa kaldırdı.

Ö:"Şimdi Defne hanıım, ben kahvaltı hazırlamaya sizde duşa gidiyorsunuz."

D:"Tamam, ben hemen çıkarım acele etmemiz gerek."

Ömer "acele" kelimesini duyunca defneye sert bir bakış attı. Defne bu bakışın ne demek olduğunu biliyordu, ellerini ağzına götürdü ve "sustum" der gibi kapattı.

D:"Tamam pardon acele etmek yoktu, sen git ben sonra gelirim."

Ömer munzurca gülümsedi ve odadan çıkıp mutfağa doğru gitti. Defne bir süre Ömer'i izledikten sonra duş almak için banyoya geçti.

.....

Sinan ile Yasemin ise son 1 aydır aynı evde yaşıyorlardı neredeyse. Gece şirketten geç döndükleri için Sinan Yasemin'i evine göndermiyordu " bu saatte gidemezsin" diye. Yasemin ise her seferinde" Sinan bu zamana kadar tek kalıyordum zaten" dese de Sinan'ı ikna edemiyordu.