Aşkın DEFÖM hali

7.Bölüm-"Seni seviyorum"

(Yazardan)
Ömer Defne ve denizi yan yana görünce beyninden vurulmuşa döndü. Ne yapacağını şaşırdı, Defne akşam eve de gelmemişti ama o böyle bir şey yapmaz diye düşünüyordu. Git gide ona yaklaşıyorlardı. Ama Ömer duyacağı şeylerden korkuyordu.
De."Günaydın Ömer."
Ö:"Günaydın, benim acil bir toplantıya yetişmem lazım sonra görüşürüz."
Dedi ve uzaklaştı onların yanından. Defne ise şaşırmış bir durumda Ömer'e bakıyordu az önce gayet sakin görünüyordu,şimdi ne değişti diye düşünürken,
De:"Ömer'in nesi var. Bu aralar tuhaf sanki."
D:"He o şeyden olabilir ya iş ile ilgili bazı sorunlar varmış galiba."
De:"Galiba? Sen bilmiyormusun.?"
D:"H-hayır bilmiyorum,yani Ömer bana söylemek istemiyor üzülmeyeyim diye." (Tabi tabi😑)
De:"Hm peki hadi geçelim içeri."
D:"Tamam."
Birlikte asansöre binip passionis katına geldiklerinde Defne içeriye girmek istemedi. Sanki olacaklar içine doğmuş gibiydi, kapıda biraz duraksadı ve içeri girdi. Direk odasına gidip Deniz'in istediği dosyaları verdi ve çalışmaya başladı. Yarım saat sonra Derya Defne'nin odasına girdi;
Der:"Defne bir saat sonra Ömer beyin odasında toplantı var, eski çizdiğin çizimlerle birlikte Ömer beyin odasında olacakmışsın."
D:"Peki Derya sağol."
Derya çıkınca Defne çizim dosyalarını aramaya başladı. Uzun zamandır hiç aklına gelmemişti onlara bakmak, şimdi ise bulmakta zorlanacaktı belli ki. Uzun uğraşlar sonucu dosyaları buldu. Saate baktığında toplantıya daha 20 dk olduğunu görünce, kahve almak için mola alanına geçti.

Ömer'de bu sırada arada bir defneye bakıyordu, sabahki olayı bir türlü aklından çıkaramıyordu. Belki tesadüfen karşılaşmışlardır diye düşünüyordu sonra aklına başka ihtimaller gelince o ihtimal de yok olup gidiyordu. En son Defne'nin odadan çıktığını gördü Ömer toplantı için odasına geliyor sandı ama gelmedi. Aradan 10 dakika geçti ve büüttün asaletiyle Defne girdi içeri,
D:"Ayy kusura bakmayın,geç kaldım ama hemen geçiyorum."
S:"Tamam Defne sakin ol,bizde daha yeni başlamıştık zaten."
Dedi Sinan Defne biraz rahatlayıp sandalyeye geçip oturdu. Toplantı bir saat sürmüştü, Defne ile Ömer arada bir göz göze geliyorlardı. Ama bu çok uzun sürmüyordu. (Toplantıda ne konuştuklarını yazmadım,çünkü çok fazla fikrim yok bu konuda)
S:"Evettt geride kalan konularıda hallettiğimize göre, 2 hafta sonra çalışmalara başlayabiliriz."
Dedi Sinan ardından;
De:"Ayynen öyle şimdi benim başka bir toplantım var çıkıyorum, eğer aklınıza takılan birşey olursa aramanız yeterli."
Ö:"Tamam Deniz sağol."
Dedi Ömer
S:"O zamaan artık bende işimin başına döneyim bari,siz başlayabilirsiniz mesela çalışmaya."
Dedi Sinan Defne ile Ömer'i göstererek. Ve ardından odadan çıktı. Defne'de tam odadan çıkacaktı ki Ömer'in biraz da olsa yumuşamış sesi duyuldu;
Ö:"Defne biraz kalsan bir konuşsak.?"
Defne bir iki saniye arkası dönük bekledi ve
D:"Tamam konuşalım."
Dedi

***************
Ömer ile Defne karşı karşıya oturmuş boş boş yere bakıyorlardı Ömer dayanamayıp;

Ö:"Dün gece neredeydin Defne?"
Defne sakin bir ses ile;
D:"İsodaydım."
Ömer rahatlamıştı Deniz'in yanında olmasından iyiydir diye geçirdi içinden.
Ö:"Neden peki, neden eve gelmedin. Madem gelmedin o kadar aradım Defne seni insan birine haber verir bari."
D:"Kafamı dinlemem gerekiyordu Ömer, evet telefonlarını açmadım çünkü açarsam yumuşar ve eve geri dönerdim. Sonra yine tartışır, yine üzülürdük."
Ö:"Keşke evde dinleseydin kafanı."
D:"Senin yanında pek mümkün olmuyor Ömer bu."
Ö:"Neden, yani başkasının yanında oluyorda benim yanında neden olmuyor."
D:"Çünkü ben seni gördükçe bütün düşüncelerim değişiyor, herşey allak bullak oluyor. Buna ihtiyacım vardı düşündüm geldim."
Ö:"Bir sonuca varabildin mi bari bensiz.?"
D:"Vardım."
Ö:"Ne peki."
Defne derin bir nefes alıp söylemek ve söylememek arasında gidip geldi, ve pat diye;
D:"Boşanalım Ömer."
Ömer duyduğu şey ile kalbine birşey saplanmış gibi oldu. İlk başta idrak edemedi ne demek istediğini,ama sonra o iğrenç kelime kulaklarında çınlamaya başladı"boşanalım,boşanalım,boşanalım.."
Ö:"Nee!"
D:"Duydun işte Ömer boşanmak istiyorum."
Ö:"Hayır böyle birşey isteyemezsiniz. Sırf bana acı çektirmek için yapıyorsun bunu."
D:"Hayır Ömer yeteri kadar acı çektik biz zaten, ben artık böyle olmak istemiyorum. İkimizde acı çekiyoruz böyle. En iyisi bu, hem sende benden kurtulmak istiyorsun. Ben avukatımla görüştüm, eğer anlaşmalı olursa bir an önce kurtulursun benden."
Ömer Defne'nin lafını bölüp
Ö:"Siz zaten herşeyi düşünmüşsünüz Defne hanım, bana soran bile yok ki."
D:"Ömer böyle düşünme."
Ömer bağırarak;
Ö:"Nasıl düşünmemi istiyorsun Defne ha? Nasıl düşüneyim sen söyle."
Defne birşey diyemedi,diyemezdi çünkü..
D:"Ben istifamı da veririm, bir daha suratımı bile görmezsin."
Ömer bir kez daha yıkılmıştı, onu affetmeyi düşünürken onun yaptıklarını kafası almıyordu.
Ö:"Peki Defne peki."
Defne'nin o bal gözlerine son bir kez daha baktıktan sonra odadan kapıyı çarpıp çıktı.
Defne ise hiçkimseye aldırmadan hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Sinan yanına gitti Defne'nin ama Defne'nin gözü hiçbirşeyi görmüyordu. Koşarak şirketten çıktı, bir an önce nefes alıp kafasını toplamalıydı. Dışarı çıktı ne kadar oturduğunu bilmiyordu ama hava kararmıştı. Daha fazla burada durmamasını anlayıp yukarı çıktı, çantasını aldı ve taksiye binip zorda olsa eve gitmeye karar verdi.