Aşkın DEFÖM hali

24.Bölüm-"Hediye"(2.Ay)

•İyi okumalar

(Yazardan)

Ömer aşağıda çalan kapı ile gözlerini araladı. Neredeyse yarım saattir çalıyordu kapı, Ömer en sonunda dayanamayarak yataktan nazikçe kalktı. Defne'nin uyanmamasına özen göstererek. Hamileliğin ilk ayları olduğu için Defne normalden daha fazla yoruluyordu. Tabii bu ömeri de etkiliyordu.Ömer sarsak adımlarla aşağıya indi, esneyerek kapıyı açtı. Ama açtıktan sonra geri kapatma isteği ile kapıyı ittiğinde Koray'ın Kocaman gövdesi ile kapıya sıkıştığını gördü. Artık çok geçti,

Ko:"Ayy hayatım napıyorsunuz, sabahtan beri kapıyı çalıyorum. Soğuktan pürüzsüz cildim kırıştı."

Ö:"Ooff Koray of, ne var sabah sabah.?"

Ko:"Ayy ne sabahı hayatım, öğlen oldu öğlen. Artık sabaha kadar naptıysanız."

Ö:"Sanane Koray, hem bağırmasana Defne uyuyor."

Ko:"Ayy o da, kuru kız. İyice uykucu oldu."

Ö:"Uff Koray amaaan, geç hadi."

Dedi salonu göstererek. Koray ise hemen odaya geçmiş çoktan koltuğa oturmuştu bile. Ömer ise Koray'ı umursamayarak yatak odasına Defne'nin yanına çıktı. Odaya girmesiyle büyülenmesi bir oldu, Defne'nin kızıl saçları bembeyaz yastığa dağılmış melek gibi uyuyordu. Ömer kapıdan bir süre onu izledi ve yavaşça yatağa oturdu. Defne hafifçe kıpırdandı ve Ömer'e doğru döndü, ardından yavaşça gözlerini araladı. Ömer defneye yaklaştı ve başını dizlerine yatırdı. Defne yine yataktan kalkmak istemediği için ellerini Ömer'in bacaklarına doladı. Ömer nazikçe Defne'nin saçlarını okşamaya başladı.

Ö:"Günaydın Defnem, iyi uyuyabildin mi?"

D:"Günaydın, çok iyi uyudum sevgilim. Sen yanımda olunca."

Ö:"Sevgilim çok tatlısın ama Koray aşağıda."

Defne hemen yatakta doğruldu ve gözlerini büyüterek;

D:"Nee! Ömer şimdi mi söylenir bu? Neden daha önce kaldırmadın beni?"

Ö:"Sevgilim sakin ol, daha yeni geldi zaten. Boş boş konuşuyordu her zaman ki gibi bende dayanamadım senin yanına geldim. Ama kıyamadım çok tatlı uyuyordun."

D:"Ayy Can'ım sevgilim benim."

Dedi ve Ömer'in yanağına küçük bir öpücük kondurdu ve pijamasının üzerine pamuklu sabahlığını girdi ve hızlıca banyoya gitti. Ömer Defne'nin bu telaşlı hallerini gülümseyerek izliyordu. Defne banyoya gittiğinde Ömer'de istemeyerek Koray'ın yanına indi. Tabii böyle birşey beklemiyordu, salonun heryerinde poşetler vardı. Bir tarafta Şükrü bir tarafta Koray duruyordu.

Ko:"Ayy hayatım, nerde kaldınız. Kuru kız nerde?"

Ö:"Geliyor Koray, hem bunlar ne."

Diye Şükrü'ye baktı, Şükrü ise her zamanki ifadesini takınarak mahçup bir şekilde Ömer'e baktı. Ömer'de Şükrü'nün Koray'ın ısrarlarına maruz kaldığını anlamıştı. Ömer Şükrü'ye kafasını salladı ve Şükrü sanki bunu beklermiş gibi kapıdan çıkıp gitti.

Ö:"Koray bunlar ne ya?"

Dediği anda Defne merdivenlerden yavaşça iniyordu, Ömer defneye yaklaştı ve elini tutup inmesine yardım etti.

Ko:"Eveet kuru kız da geldiğine göre, hayatım bunlar küçük iplikçinin ilk hediyeleri."

D:"Ne hediyesi Koray bey?"

Ko:"Ayy hayatım, alıkmısın? Hediye aldım bebeğinize."

Defne heyecanla ellerini Ömer'den kurtardı ve hızlıca koltuğa oturdu. Yerdeki poşetlerden aldı ve tek tek içine bakmaya başladı, herbirini açtığında hayrete düşüyordu. Bütün hepsinden ikişer tane vardı, biri pembe biri mavi. Hepsine şaşkınlıkla bakıyordu, arada bir ise Koray'a teşekkürlerini sunuyordu.