Aşkın DEFÖM hali

26.bölüm-"Evleniyoruz"(4.Ay)

•Keyifli okumalar
•Bölüm şarkısı: Sezen Aksu; aşk
(Yazardan)

Ömer ile Defne günün verdiği yorgunluk ile sarmaş dolaş koltukta oturuyordu. Defne başını Ömerin boyun girintisine yerleştirmiş doya doya kokusunu içine çekiyordu. Ömer Defnenin o çok sevdiği saçlarını okşuyordu. Defne ellerini hafif belli olan karnına götürdü. kızının orada olduğunu bilmek bile mutluluk veriyordu ona. Yüzündeki gülümseme ile karnını okşamaya başladı. Ömer defnenin elini sık sık karnına götürmesine alışmıştı. Ömer gülümsedi ve elini defnenin elinin üzerine koydu. 

   D"Kızıım nasılsın meleğim... Çok iyi olman lazım senin sen büyüyeceksin ve zamanı geldiğnde de sağ salim doğacaksın inşallah. Biz çok iyiyiz. Biraz erken daha ama merakla seni bekliyoruz. Sen sağlıklı gel de başka birşey istemiyoruz biz.... Seni çook seviyoruz bitanem."

ömer defnenin bu sözlerinden sonra gülümsemesini genişletti ve,

  Ö"prensesim canım kızım, seni çok seviyoruz, ve sabırsızlıkla bekliyoruz. Bir an önce gel de minik ellerini ayaklarını sevelim, kokunu içimize çekelim,kime benzediğini görelim. Ama sakın annene benzeyip çirkef olma meleğim,bana benze sen."

Defne duyduklarıyla hızlıca kafasını ömerden ayırdı,kendini geri çekti ve sırtını koltuğun koluna yasladı

  D" İlk olarak ben çirkef değilim, ikinci olarak hani ben senin prensesindim. Papucum dama atıldı bakıyorum da."

dedi ve hamilelik hormonlarının verdiği duygusallık ile gözleri doldu. Ömer ise bu ani çıkışlara baya bir alışmıştı o yüzden tuhaf gelmiyordu, gülümsemesini bastırmaya çalışarak defneye yaklaştı ve ellerini tuttu.

Ö"Aşkım,herşeyim.. Sen benim prensesimdin ama artık minik kızımız. Bundan sonra sen benim kralıçemsin. Gönlümün kralıçesi, kalbimin kraliçesi, evimin kraliçesi...Kısacası herşeyimsin benim."

  D"Gerçekten mi"

  Ö:"Tabii ki aşkım tabii ki.... Hem sen bak bakıyım bana, sen az önce beni kızımdan mı kıskandın?"

Dedi çarpık gülüşünü takınarak, Defne ise kıskanmıştı evet ama söylemek istemiyordu. Yanaklarının kızardığını hissetti ve birşey demeden ayağa kalktı. Merdivenlere doğru yol aldı ve söylene söylene, yavaş yavaş yatak odasına çıkmaya başladı;

  D:"Gel kızım biz odamıza gidip dinlenelim biraz. Babada otursun burada düşünsün biraz hamile bir bayanı üzmemesi gerektiğini. Birşey değişmez ama, zaten ilgilenmiyorda bizimle."

Diyerek odaya çıktı. Ömer ise şaşkınlık, duygusallık, pişmanlık gibi duyguları bir arada yaşıyordu. Ne demişti defnesi ona "Zaten ilgilenmiyor bizimle" Ömer hem şaşırmıştı hemde kırılmıştı. En büyük korkusu buydu işte...

  Defne odaya girdiği anda söyledikleri kulaklarında çınladı, ne yapmıştı böyle? Herşeyi mahvetmişti. En önemlisi de Ömeri kırmıştı. Biliyordu Ömer'in en büyük korkusunun onlar olduğunu, Onlarla ilgilenememekten korktuğunu. Ama bir anlık sinirle söylemişti Defne de. Odada bir yandan volta atıyor diğer yandan ise kendisine kızıyordu;

  D:"Salak Defne, aptal Defne. İyi halt ettin bak Ada'mı üzdün. Nasıl affetireceksin şimdi kendini he? Napacaksın? Ayyy valla kızdı Ada'm ya kesin küstü bana... Ama yok bu böyle olmayacak."

Dedi ve Ömer'in gönlünü almak umuduyla aşağıya indi. Heyecanla salona indiğinde Ömer'in salonda olmadığını gördü, hızlıca mutfağa gitti. Ama orada da yoktu, en son Ümit çalışma odasına gidecekken bahçede üzerinde ki incecik t-shirt ile soğukta oturan ömeri gördü. Daha fazla beklemenin bir anlamı olmadığını düşünerek derin bir nefes aldı ve bahçeye çıktı. Sandalye ile arkası dönük olan Ömer'e yaklaştı Defne. Ellerini boynuna doladı ve;