De Grijze Jaagster, deel 4, Verraad

Hoofdstuk 34

POV Silferina
Na een hele behandeling van de dokters ben ik gif-vrij verklaard en kon ik eindelijk naar Tony toe. Helaas kon dat niet zonder begeleiding. "Nee prinses, ik blijf bij je. Bovendien heb ik nog wat met Dian te bespreken en mogen we niet het gevaar lopen dat de twee bediendes die nog onder verraders vallen jou nu ook te pakken krijgen." zegt Amber als ik voor de zoveelste keer bezwaar maak. Ik zucht. Ik ben helemaal klaar met dit hele gedoe. Alle adrenaline is weg en het enige wat ik nu wil is bij mijn familie, Auron, Jenny en Will kijken en bij Tony langsgaan, om daar tegen hem aan in slaap te vallen ofzo. Slapen klinkt sowieso als een goed idee. Laat ik eerst maar even bij mijn ouders, broers, Auron, Jenny en Will kijken, dan kan ik daarna zo lang slapen als ik wil. "Waar ga je heen?" vraagt Amber als ik van richting verander. "Naar mijn familie en vrienden, even kijken hoe het met hen gaat. Ik ben al sinds het gebeurd is niet bij hen langs geweest." Amber haalt haar schouders op en loopt gewoon achter me aan. Het was even zoeken, maar gelukkig voor mij lagen mijn ouders op een kamer, mijn broer Goldur en Jenny ook op een kamer en Auron, Tigerai en Will vlak bij hen, zodat ik niet het hele paleis door hoefde te wandelen om bij iedereen even langs te komen. Mijn ouders vertelden dat ze trots op me waren en dat ze het fijn vonden dat ik even langs was gekomen. En ja, het ging helemaal prima met ze. En nee, hadden geen honger of dorst. Alleen even een behoefte om te knuffelen met me en te zeggen hoeveel ze van me houden en hoe trots ze op me zijn. Goldur en Jenny lagen natuurlijk bij elkaar in bed. Goldur sliep, maar Jenny heb ik wel even kunnen spreken. Ze zei dat Goldur er erger aan toe was geweest dan zij, omdat ze zelf niet zo heel veel honger had en Goldur zich opofferde om haar restjes op te eten. Arme Goldur. Will was vooral knorrig dat hij in bed moest blijven liggen en niets mocht doen. Hij was graag meegegaan op mijn missie, en volgens hem was hij daar prima toe in staat. Maar toen hij wilde laten zien dat hij prima kon lopen viel hij bijna om, dus herzag hij zijn mening en zei dat hij mee was gegaan op Trek, want paardrijden kon hij vast en zeker wel. Ik denk dat Will het vooral erg vindt dat hij niet door had gehad dat er gif in het eten zat en hij door dat gif nu geen zier doen kon. Tigerai had bezoek van Diana, die hem overbezorgd de hele tijd water en eten gaf. Tigerai was blij me gezond en wel te zien, maar ook omdat ik de Opalen weg had gejaagd. Diana en hij hebben nu wel veel tijd gehad om over de bruiloft te praten, en ze hebben ook een paar dingen met mij besproken. Ik ben een van de bruidsmeisjes, samen met het nichtje van Diana. Goldur en pap zijn Tigerai's getuigen, dus zal de eerste dans uit het bruidspaar, mij en pap en Goldur en Diana's nichtje van tien bestaan. Verder moest ik Diana helpen bij het aandoen van de jurk en het doen van haar haar, maar aangezien ik niet zo heel veel ervaring heb met haar gaat dat nog leuk worden. Auron sliep ook, dus na even bij zijn bed te hebben gestaan en gevraagd te hebben aan de doktoren hoe het met hem stond ging ik ook weer weg en ging ik naar Tony. Ik ben blij dat alles goed af is gelopen, maar op dit moment ben ik ook wel even aan rust toe.

POV Tony
De deur ging open en Silferina kwam naar binnen, samen met een jonge, blondharige vrouw met bruine ogen. Dian groette het tweetal als eerste. "Hoi Amber, dag prinses. Alles goed verlopen?" "Met hier en daar wat spannende dingen na... Ja." antwoordt Amber, met een boze blik op Silferina. "Alles ging goed." zegt die met een kleine glimlach. "Mooi." zegt Dian. Silferina gaat bij me op bed zitten. "Alles goed?" Ik knik, met een kleine glimlach rond mijn lippen. "Mooi." zegt Silferina, terwijl ze mijn hand vastpakt. Amber en Dian kijken elkaar even aan. "Wij gaan buiten wel op wacht staan." zegt Amber, die Dian naar buiten duwt. Als ze de deur achter zich hebben gesloten knijp ik in Silferina's hand. "Je ziet er moe uit." "Ik ben ook moe." zegt ze, met een diepe zucht. Ze gaat naast me zitten, met haar benen onder de dekens, tegen de mijne aan. "Het lijkt me ook erg vermoeiend, als alles volgens het plan dat Dian me vertelde verlopen was. Eerst de soldaten een plan B vertellen die je niet precies op die manier uit gaat voeren, dan Amber en Ruby in vertrouwen nemen en ze het 'echte' plan vertellen, dan Ruby als verrader ontmaskeren, Marijn vermoorden en weer veilig terug komen. Dat is heel wat, weet je." Sil knikt en legt haar hoofd op mijn schouder. "Ik ben wel blij dat ik het gedaan heb, want nu zijn de Opalen weer naar de bergen gegaan en voor ze doorhebben dat ze in de maling genomen werden zijn wij erop voorbereid en kunnen we hen oppakken als er een oorlog in de bende ontstaat voor de nieuwe leider. Ik heb Marijn overigens niet vermoord." Ik frons mijn wenkbrauwen even, maar ik snap wel dat Silferina dat niet heeft gedaan. Anders dan bijvoorbeeld de bende van de Opaal weet Silferina nog wat medeleven is en wanneer het nuttig is om iemand te doden. Toch leek ze daar heel fel in volgens Dian, maar die kan het natuurlijk ook verkeerd hebben opgevat. "Wilde je hem toch niet doden?" vraag ik zacht. Silferina schudt haar hoofd. "Even dacht ik dat ik dat wel wilde, omdat hij zo'n klootzak is. Toen besefte ik me dat ik me niet door mijn emoties moest laten leiden en als een echte leider moest zijn, iemand die controle heeft. En controle heb je niet als je uit woede iedereen in je weg gaat doden." Ik glimlach. "Daar kan ik me wel in vinden." Sil antwoordde niet. Toen ik een tijdje later keek zag ik dat ze in slaap was gevallen. Ik glimlach. Die was echt uitgeput. Ik druk een kus op haar voorhoofd en sluit mijn ogen. Luisterend naar Silferina's rustige ademhaling val ik ook in slaap, tevreden terugdenkend aan het avontuur die we overleefd hebben. Er waren veel momenten waarop we van geluk mochten spreken dat we het overleefden, zoals alles in Faralla, in de bergen, in het dorpje, net voor het paleis, daarnet... We hebben het overleefd, met hier en daar een paar schrammen. We zijn wijzer geworden door onze fouten en alle schrammen die we op hebben gelopen. En alles is goed gekomen. Dat is het voornaamste. Alles is goed gekomen.