De Grijze Jaagster, deel 4, Verraad

Hoofdstuk 27

POV Tony
Silferina's gil maakte me wakker. "Izer! Er zit bloed in Bellados' manen!" Ze klonk in paniek. Ik wil vragen waarom ze zo in paniek was, maar net zoals daarvoor had ik er niet echt de kracht voor. Er droop iets nats uit mijn neus. Bloed? Snot? Eerlijk gezegd denk ik bloed, en dat was dan in Bellado's manen terecht gekomen. Sorry maatje- verontschuldig ik me. Bellado zelf was ondertussen ook in paniek geraakt. Bloed? Haal hem van me af! Leg hem in een bed en verzorg hem! Bloed was toch die fase waarin het zo ongeveer te laat was? Danser hinnikte een antwoord, maar ik was iets te druk bezig met een metaalachtige bloedsmaak die in mijn mond kwam. Bloed uit mijn neus en bloed in mijn mond, lekker. Dan word ik van Bellado af getild en ergens naartoe gedragen. "We moeten nu handelen, Izer. Kom!" roept de stem van Will. Hij stopt even en ik hoor het geluid van een deur die ingebeukt werd, waarna Will snel verder rende. Ik zweef volgens mij echt op het randje van de dood. Op datzelfde moment verlies ik mijn bewustzijn weer.

POV Silferina
Op het moment dat Tony naar binnen wordt gedragen door Will stort ik in. Ik val op mijn knieën en begin weer te huilen. Tony heeft de laatste fase bereikt, de fase waarin het erg onwaarschijnlijk was dat hij nog te redden was. Ik weet dat Izer samen met de rest er alles aan gaat doen om hem te genezen, maar er is maar een kleine kans dat Tony dit overleven gaat. "O meisje toch." Mam slaat haar armen om me heen en drukt me tegen zich aan. Ik ben nog nooit zo moederlijk omarmd geweest, ook nooit op kasteel Redmont. Anders hadden ze veel meer mensen zo moeten troosten, dus dat gebeurde niet echt. Ik vond het wel fijn dat mam het deed. "Het komt goed lieverd, heb hoop. Zelfs in de meest donkere nachten zijn er sterren." Ik krul me op en ga tegen mijn moeder aan uithuilen. Ik weet niet hoelang dat duurde, maar op een gegeven moment kwamen pap, Goldur en Tigerai er ook bij en namen ze me allemaal in een omhelzing. Het zag er misschien een beetje vreemd uit, vijf mensen die elkaar proberen te knuffelen, maar het was het meest fijne moment die ik sinds Faralla mee heb gemaakt. Het was ook allemaal zo'n wilde rit... Ik was even helemaal op. Ik was er klaar mee. Na een tijdje heeft pap me opgetild en het paleis in gedragen, terwijl de rest de paarden afzadelde en zachtjes met elkaar in gesprek ging. Binnen werd ik naar mijn kamer gedragen, waar pap me op bed neerlegde. "Ik wil niet slapen." zeg ik hikkend van het huilen. Pap glimlacht zacht. "Ga toch maar wel even slapen, je zal het nodig hebben. Je hebt volgens mij al veel te veel van je lichaam gevraagd, dus rust nu maar even uit. Dan mag je daarna bij Tony kijken." Voor ik kon protesteren legde pap de dekens al over me heen en liep hij de kamer uit. Pas toen hij de deur achter zich dichtdeed voelde ik hoe moe ik was, en dat was heel erg moe. Ik sloot mijn ogen en viel in slaap.

POV Tony
Ik werd weer wakker gemaakt met het zachte tikken van een hand. Een zwartharige man met heldergroene ogen keek me opgelucht aan toen hij zag dat ik wakker was. "Hallo. Hoe voel je je?" Ik frons mijn wenkbrauwen. "Moe." antwoord ik zacht. "Dat kan best kloppen, maar verder? Nog pijn ergens?" Ik schud mijn hoofd. De man zucht, al weet ik niet of dat goed of fout was. "Goed. Ga maar weer slapen, dan maak ik je over een uur weer wakker om hetzelfde te vragen. We hebben je het tegengif gegeven, maar dat betekent niet dat het werkt. Pijn en weer overgeven zijn tekenen dat het werkt, maar als je nog niks voelt..." Ik wil antwoorden, vragen hoe de man heet en hoe het met Silferina gaat, maar voor ik mijn mond open kon doen viel ik weer weg.

POV Silferina
Ik werd uitgerust weer wakker. Zonder na te denken spring ik uit bed en loop ik na me even omgekleed te hebben mijn kamer uit, op zoek naar Tony. Na het aan een paar mensen gevraagd te hebben kom ik in de kamer waar Tony lag te slapen en Izer druk bezig was met allerlei verband en zalfjes. "Mag ik binnenkomen?" vraag ik. Izer knikt. "Tuurlijk prinses. Lekker geslapen?" Ik haal mijn schouders op. "Mhoa. Het was wel nodig." "U ziet er veel beter uit. Minder rode ogen en bleke huid. Blosjes staan beter dan een bleke huid prinses." Ik glimlach. "Hoe is het met Tony?" Ergens voelde ik angst voor het antwoord, maar het feit dat Tony's neus en mond niet meer bloeden leek me een goed teken. "Ik weet het niet." Izer stopt met dingen pakken en kijkt met gefronste wenkbrauwen naar de slapende Tony. "Hij werd wel wakker toen ik tegen zijn wang aan tikte, maar hij voelde geen pijn en moest later ook niet overgeven. Hij viel gewoon weer weg." Ik frons mijn wenkbrauwen. Huh? Geen pijn en niet overgeven zijn toch juist goede tekens? "Dat snap ik niet." zeg ik, terwijl ik in de stoel naast Tony's bed ga zitten. "Pijn in maag en hoofd geven aan dat het middel werkt. En overgeven betekent dat het lichaam weer begint te functioneren en alle slechte stoffen die de maag op hol brachten eruit aan het gooien is. Vandaar dat er een emmer of twee naast het bed staat, anders moeten de schoonmakers wel heel veel opruimen." Izer grinnikt even, waarna hij weer verder gaat met de kastjes uitruimen. "Als jij nou even wil blijven zitten, dan haal ik nog even wat spulletjes om de wond van de pijl te verzorgen. Ik kan de verdovende middelen niet vinden, terwijl ik toch echt dacht dat dit kastje die wel bevatte. Nouja, wil jij even op hem letten? Als de zandloper." Izer knikt naar de zandloper die naast het kastje staat. "Leeg is gelopen moet je hem zachtjes even wakker maken en vragen hoe hij zich voelt, oké? Ik denk niet dat ik lang weg ben, maar voor het geval dat kan je het beter even doen." "Doe ik." zeg ik, waarna ik mijn blik van de zandloper op Tony richt. Hij zag nog steeds bleek, maar zijn ademhaling was regelmatig en zoals ik al eerder had gezegd, hij bloedde niet meer. Nu nog hopen dat hij helemaal geneest en in leven blijft.