Naked Again

4

 4

Mijn ogen zaten vastgebeten aan het plafond.

Maar wat moest ik anders?

Het was niet zo dat er hier ook maar iets te doen was. Mick stond onder de douche, alweer. Ik verdacht hem ervan dat hij zichzelf daar een handje hielp – als je begreep wat ik bedoelde – alleen wist ik het niet zeker. Ik had ook niet bepaald de behoefte om erachter te komen. Het was elke dag weer een grote struggle om de handdoek om mijn lichaam heen te houden. Om elk stukje intiem huid zorgvuldig te bedekken. Mick daarentegen had het opgegeven, tot mijn grote ergernis – oh er was zoveel ergernis. Al was het maar de manier waarop hij zijn eten naar binnen werkte als een varken. Hij was er heilig van overtuigd dat het normaal was, want alle bouwvakkers eten zo. Het kon mij niet schelen. Hier, in deze kamer, had hij niet de rol als bouwvakker.

Maar zelfs na meerdere waarschuwingen, trok hij zich er niets – maar dan ook niets – van aan. We zaten op het bed. Ik met mijn rug tegen de leuning aan, hij tegenover mij. Ik weigerde dicht bij zijn naakte lichaam in de buurt te komen. En dat was niet omdat ik mijn hormonen anders niet in bedwang kon houden. Zodra ik hier uit was, wilde ik echt nooit meer iets met deze man te maken hebben. Als een varken – of was dit meer als een koe die aan herkauwen deed? – werkte hij zijn avondeten naar binnen. Aardappelen met jus, broccoli en een of ander stuk vlees wat ik niet kon plaatsen.

'Eet eens normaal,' zei ik tegen hem, nadat ik een stukje broccoli had doorgeslikt.

Een wenkbrauw trok hij op, terwijl hij zijn vork los liet. 'Waarom zou ik?'

'Omdat ik mij daar aan erger.'

'Wist je dat dat een ziekte is?' Hij pakte zijn vork weer op en ging op dezelfde manier door met eten. Al die tijd bleef hij mij intens aanstaren. Ik voelde mij ongemakkelijk, op zijn zachts gezegd, maar wilde mij niet uit het veld laten slaan door hem. 'Dat lieg je.'

'Misofonie.'

Een rode kleur steeg op naar mijn wangen en keek van hem weg. Gehaast stopte ik een nieuw stukje eten in mijn mond, om niets tegen hem te hoeven zeggen. Zijn lippen krulden omhoog. 'Dat wist het slimme meisje nog niet.' Die toon. Die spottende toon zorgde er echt voor dat alle woede in mij, om hem, en om de gehele situatie naar buiten kwam. Zonder erbij na te denken gooide ik mijn lepel zijn kant uit. En als het raak was geweest, dan was het nog ergens voor geweest. Mick wist het met gemak te ontwijken. Een gefrustreerde zucht verliet mijn lippen. 'Laat maar. Ik ga wel ergens anders eten.'

'Waar,' wilde Mick weten. Zijn blauwe ogen doorboorden de mijne. Kort stokte mijn adem, maar met gemak herpakte ik mijzelf weer – toen ik mijzelf eraan herinnerde hoe irritant hij was.

'De badkamer.'

'Ik zou de douche maar vermijden als ik jou was. Ik moet het nog schoonmaken.'

Teveel informatie. Teveel. 

------------------------------------------

Vinden jullie Mick nu schattig? Ik wel. ^^ 

Verlaten heeft de eerste prijs in de Netties gewonnen! En misschien is dat boek ook iets voor jullie? Lijkt een beetje op dit boek. :)