Naked Again

12

 12

Mick

Een flinke wind trok aan onze kleding, maar het deerde ons niet. We vonden het heerlijk om ons te midden van alle bladeren te bevinden, toekijkend hoe ze maar bleven vallen. En vallen. Al vond Mirthe het meer dwarrelen. Ik was niet zo poëtisch aangelegd. We liepen samen – althans dat hield ik mijzelf altijd voor – naar het meertje. Het meertje waar we altijd zwommen, samen. Alleen nu was er één pijnlijk verschil: Mirthe had Lucas meegevraagd, de jongen waar ze hopeloos verliefd op was.

Ik haatte het dat de jongen zijn ogen had laten vallen op míjn zus. Ondanks dat ze ouder was, voelde het als mijn taak om haar te beschermen tegen bad boys. En dat Lucas een bad boy was, te zien aan zijn kledingkeuze en zijn haren die met gel stijl achterover gehouden werden – stond als een paal boven water.

We bereikten het meertje met zijn drieën.

Mirthe sprak amper tegen mij, en dat maakte mij boos. Dat zorgde ervoor dat ik mij vergeten voelde, en ik haatte dat gevoel. Ik haatte het nog meer als dat ik de winter en Lucas haatte, en dat vertelde echt veel. Lucas had zijn arm om mijn zus heen geslagen, terwijl we toekeken hoe het water wild tegen de kant aan botste.

'Ik heb wel zin om te zwemmen,' zei Lucas en trok zijn shirt uit. Ik kon duidelijk zien dat het kippenvel op zijn lijf sprong, maar het deerde hem niet. Of hij deed zo tegenover mijn zus. Ik wist het niet. Maar wat ik wel wist, is dat ik niet als een lafaard aan de kant wilde blijven toekijken. Dus ik trok mijn shirt uit, samen met mijn broek. Mijn armen sloeg om mijzelf heen, om mijzelf te behoeden voor de kou die als een razende rondom mijn lichaam heen trok. Lucas sprong het water in. Ik volgde hem zonder na te denken. Mirthe schreeuwde naar mij dat ik het water uit moest komen, dat dit onverantwoord was en dat ik als de sodemieter naar huis moest. Ik kon wel cake gaan bakken met mijn moeder. Het was overduidelijk dat ze er mij niet bij wilde hebben op haar date met Lucas. Echter liet ik mij niet wegsturen.

'Durf je het water niet in?'

'Het water in gaan is onverantwoord,' siste ze naar mij en ik zag hoe haar wangen rood kleurde, en dat was niet alleen van de snijdende wind die haar wangen aantastte.

'Nee, je bent gewoon bang.'

Dat liet mijn lieve zus zich geen twee keer vertellen. Ze trok haar shirt uit, in een woedende beweging. Haar broek volgde niet veel later. Ik zag Lucas verlekkerd staren naar mijn zus, die nu enkel in haar lingerie stond. Ik had haar nog nooit gezien zo. Nu wist ik waarom jongens haar aantrekkelijk vonden.

Mirthe sprong het water in.

Ik dacht dat het drie seconden goed ging. Totdat ze meegetrokken werd. Lucas en ik hadden ons al die tijd vastgehouden aan de kant.

Mirthe niet.