Naked Again

22

Wederom, weet er zeker van dat je het vorige hoofdstuk gelezen hebt! Het scheelt namelijk ongeveer 40 stemmen met dat hoofdstuk ervoor..

22

Iris

Heel langzaam deed ik de deur open, die al krakend tegensputterde. Het werd eens tijd dat de deur gesmeerd werd, al dacht ik niet dat de ontvoerders zich daarmee bezig zouden houden. Meteen stond ik oog in oog met Mick. Zijn blauwe ogen spraken boekdelen; hij was meer dan bezorgd. Iets in mij zorgde ervoor dat ik terug deinsde. Ik wilde die blik niet. Al had ik geen idee wat ik er tegen kon doen. Het kostte mij al mijn mentale kracht om de badkamer te verlaten. De deur viel met een klap achter mij dicht. Dat was het enige geluid wat te horen was tussen ons. Een geluid wat voor mij wel voor eeuwig had mogen duren, om de stilte uit te stellen. Mick zuchtte diep en haalde een hand door zijn ravenzwarte haren heen.

'Het spijt me.'

'Het spijt mij ook,' wist ik met moeite tussen mijn lippen door te persen. Want ik wist niet waarom het mij speet, maar ik voelde de drang om het hem te vertellen. Wellicht had ik spijt van mijn puberale gedrag, al wist ik niet meer zeker of dat gedrag daaraan toe te schrijven was. Het leek veel dieper te zitten dan dat. Het leek veel complexer dan ik in eerste instantie dacht. Die gedachten zorgden ervoor dat een naar gevoel door mijn lichaam heen trok. Mick stak zijn hand uit. Zijn warme vingers streelden mijn wang, waar nog een verloren traan zijn weg naar beneden vond. Zijn vinger volgde de traan. Een huivering schoot langs mijn rug heen, door die tedere gebaar. In de verte hoorde ik alarmbellen klinken, maar het geluid van mijn emoties die alle kanten op schoten, overspoelde dat geluid.

Mick nam mij nog altijd met zijn bezorgde blauwe kijkers in zich op, een blik waar ik onmogelijk aan kon ontsnappen. En misschien verklaarde dat mijn volgende handeling wel. Ik drukte mij plots tegen zijn lichaam aan, en sloeg mijn armen om hem heen. Ik had het idee dat ik zijn gespierde lichaam fijn zou knijpen. Mick sloeg zwijgend zijn armen om mij heen. En zo stonden we daar. Voor de badkamerdeur. Tranen waren er echter niet. Al mijn tranen waren op. Voor het eerst sinds jaren voelde ik mij daar goed over. Mick streelde met zijn vingertoppen mijn rug, als een teken van geruststelling. Ik ontspande mij. Mick voerde mij al snel mee naar het bed, gezien de koud van de vloer door onze botten heen trok. Voorzichtig zette hij mij op het bed neer, alsof ik gemaakt was van breekbaar glas. Dat zorgde ervoor dat een glimlach aan mijn mondhoeken trok. Mijn glimlach werd beantwoord door een frons van Mick.

'Wat is er zo grappig?'

'Dat je doet alsof ik fragiel ben, terwijl er over jou ook nog van alles te zeggen valt.'

Mick haalde zijn schouders op. 'Ik heb het idee dat jij nog veel meer verbergt.'

Die opmerking stak. Lang de tijd om erover na te denken, om iets terug te zeggen, was er niet. Zijn lippen vonden vurig de mijne, en eiste mij helemaal op. Ik was zo overdonderd, dat ik kort vergeten was hoe je iemand terug moest zoenen. Maar al snel gleden mijn handen in zijn haren, en glipte mijn tong tussen zijn lippen door.