Naked Again

35

35

Iris

Het woord bleef zich herhalen in mijn hoofd. Ik was verdoofd. Ik wilde huilen, schreeuwen en vloeken. Allemaal tegelijk. Maar woorden verlieten mijn lippen niet. Tranen dobberden amper aan het oppervlak. Het leek alsof het een film was. Een film waar ik naar aan het kijken was, en het geluk voelde dat ik niet in de schoenen van de hoofdpersoon stond. Maar het was geen film. Het was de harde realiteit. Ik was zwanger van een man die ik amper kende. Een man waar ik nooit te nimmer gevoelens voor kon ontwikkelen. Mick was mijn type niet. De baby moest eruit, en wel zo snel mogelijk. Alleen ging dat niet. We zaten vast, en ik had nog steeds geen idee wat de ontvoerder van mij wilde. Ik wist niet eens of hij/zij alleen was of met meerdere. Een traan vond zijn weg naar beneden. Traag gleed het vocht over mijn wang heen. Mick klopte wederom op de deur. Hij had hoge nood. Ik opende de deur. De test lag nog steeds in mijn handen. Mick nam mij bezorgd in zich op.

Het duurde even voordat zijn blik naar beneden gleed, en hij de test in mijn hand zag. In eerste instantie begreep hij het niet. Maar de stilte tussen ons werd al snel verbroken.

'What the fuck is dit?' bracht hij verbijsterd uit.

'Ik ben zwanger,' bracht ik met een licht trillende stem uit. Het volume van mijn stem was niet meer dan een gefluister. Even bleven die drie woorden tussen ons in hangen. Mick had mij wel gehoord. Mick wist wat het betekende, dat zag ik aan zijn blik. Verschillende emoties flitsen over zijn gezicht heen, maar eentje kwam er sterk naar voren: angst. Voor ik het door had, stormde hij op de deur af. Met gebalde vuisten begon hij te bonken op de deur. Te schreeuwen, en te vloeken. Dit was het moment waarop bij mij ook alle emotie los kwam. Tranen gleden als een waterval over mijn gezicht heen, en ook ik kon enkele vloekwoorden niet tegenhouden. Mick bleef tegen de deur aan bonken, en toen ik iets gekalmeerd was – wat nog verbazingwekkend snel was – durfde ik op hem af te stappen.

Ik was bang dat hij zichzelf zou bezeren. Ik probeerde hem eerst met woorden te kalmeren, wat geen enkele invloed bleek te hebben. Vervolgens raakte ik hem zacht aan op zijn schouder. In een ruk draaide Mick zich om, en voor ik het door had raakte hij mijn wang. Met grote ogen kon ik hem alleen maar aanstaren. Mick deed hetzelfde, waarna het volgende moment zijn excuses over zijn lippen rolden. Maar ik had geen zin in zijn woorden. Of in hem. Hij had mij geslagen. Binnen enkele tellen bevond ik mij weer in de badkamer en draaide de deur op slot. Mick volgde mij, maar deed geen moeite om mij tegen te houden. Hij klopte op de deur, en bleef zeggen dat het hem speet. Ik hoorde hem amper. Mijn gedachten overstemde al het geluid dat zich buiten mijn veilige bubbel afspeelde.