Naked Again

32

32

Iris

Die nacht kon ik enkel maar naar het plafond staren, terwijl Mick naast mij lag te snurken. Verschrikkelijk geluid, waar hij verder ook weinig aan kon doen. Zijn mond was een stukje open, en ik meende dat er een druppeltje kwijl over zijn kin heen naar beneden rolde. Een zucht verliet mijn lippen. Hij was mens. Mensen kwijlde weleens. Ik draaide mij zo voorzichtig mogelijk om, zodat ik Mick niet wakker zou maken. Na al die tijd die we samen doorgebracht hadden, wist ik één ding zeker: hij was een lichte slaper. Ik trok de lakens iets verder over mijn lichaam heen, terwijl een rilling over mijn rug heen liep. Ik voelde mij allesbehalve goed, zowel mentaal als fysiek. De stress van mijn afwezigheid in mijn eigen leven begon nu toch wel de kop op te steken. Ik zou allemaal belangrijke tentamens mislopen, en zo studievertraging oplopen. Daarnaast was het misschien nog wel belangrijker dat mijn ouders waarschijnlijk gigantisch in paniek waren. Een steek trok door mijn lichaam heen. Verder had ik een zurige smaak in mijn mond, die ik maar met moeite weggeslikt kreeg. Mijn buik maakte allerlei protesterende geluiden. Ik sloot mijn ogen. Het had weinig zin om de hele nacht wakker te blijven liggen. De verveling op deze kleine vierkante meter begon toch echt wel hard toe te slaan. Net toen ik mijzelf weg voelde doezelen, werd ik weer volledig gewekt door het luikje dat open geschoven werd. Meteen schoot ik overeind, terwijl ik haastig opzij keek. Mick had er niets van gemerkt en bleef vredig door slapen. Voorzichtig gooide ik de lakens iets opzij, waarna mijn voeten niet veel later de koude vloer vonden. Ik stond op – nog steeds voorzichtig om Mick niet te wekken. Op mijn tenen sloop ik naar het luikje toe, volledig op de tast. Met mijn vingers begon ik te voelen.

Het leek een pakketje te zijn. Toen ik er zeker van was dat ik het goed genoeg vast had, tilde ik het op. Het voelde niet zwaar aan. Ik nam het pakketje mee naar de badkamer, waar ik het licht aanknipte, en zag dat het papier wat eromheen zat bruin was. Met trillende vingers maakte ik het pakketje open. Het papier dwarrelde neer op de grond. In eerste instantie begreep ik niet was dit te betekenen had. Met mijn voorhoofd vertrokken in een diepe frons bestudeerde ik de verpakking.

Het moment dat het tot mij doordrong, drukte ik snel een hand voor mijn mond. Nog net wist ik het doosje op te vangen. Mijn lichaam begon hevig te trillen. Hoe wist de ontvoerder dit? Dit kon niet langer meer toeval zijn, zoals het geval was met de condooms. Mijn hart bonkte in mijn keel, terwijl ik instinctief gezien de ruimte afspeurde. Werden we in de gaten gehouden? Die gedachte maakte het er niet veel beter. Eveneens als de gedachte wat ik nu moest doen. Twijfelend staarde ik naar het doosje. Ik was nog niet zolang overtijd, dus de test zou nu nog niet gebruikt kunnen worden, toch?

Tot overmaat van ramp hoorde ik gestommel in de slaapkamer.