Naked Again

18

18

Iris

Zijn woorden hadden een ongelooflijk sterk effect op mij, en ik wist maar niet waarom. Zijn lippen gleden af langs mijn hals, richting mijn sleutelbeen. Als versteend zat ik daar maar, mijn bord nog op mijn schoot. Mijn ogen waren wijd opengesperd. Ik wilde wel bewegen, ik wilde hem wegduwen – maar alles in mij weigerde. Al was het meer mijn lichaam, die leek te hunkeren naar zijn aanrakingen.

Zijn lippen zogen zich vast aan mijn sleutelbeen, en ik wist gewoon dat het een zuigplek zou worden. Het kon me niet schelen. Er was toch niemand die het op zou merken. Genietend gooide ik mijn hoofd naar achter, zodat hij de beschikking had tot heel mijn nek. Al zuigend en bijtend vond hij zijn weg verder naar beneden. De lakens trok hij in één simpele ruk van mijn lichaam af. Ik voelde mij bloot, ondanks het feit dat ik dat ook was. Dit was te snel. Gehaast pakte ik de lakens weer en sloeg ze beschermend om mijn onderste gedeelte heen. Het bovenste gedeelte kon mij normaal niet heel veel schelen. Al moest ik bekennen dat ik de zenuwen door mijn lichaam heen voelde stromen. En al helemaal toen hij opnieuw zijn lippen mijn huid liet raken, en uiteindelijk uit kwam bij mijn borst. Happend naar adem onderging ik zijn marteling. Van zacht bijten, tot sabbelen. Mijn lichaam holde zich uitnodigend. Zijn lippen gleden weer terug naar boven, richting mijn lippen. Al snel vonden ze elkaar. Zijn handen legde hij rondom mijn gezicht, zodat terugtrekken wat lastiger ging. Zijn lippen voelde zacht, net als de afgelopen keer dat ik ze voelde. Proefde. Het was pas toen er een kreun over mijn lippen heen rolde, dat ik door had waar ik mee bezig was.

Ik verbrak de kus.

Ik zorgde meteen voor een zéér passende afstand tussen ons.

Mijn borstkas diende hevig op en neer. Gehaast zorgde ik ervoor dat de lakens nu mijn gehele lichaam bedekte. Een rode kleur steeg op naar mijn wangen. Mick begreep er niets van, maar besloot ook geen woorden aan dit vuil te maken. Godzijdank. Ik wist echt niet wat mij bezielde. Al wankelend stond ik op. Ik had frisse lucht nodig. Niet dat ik die zou krijgen, maar ik had even ruimte nodig.

Weg van Mick. Zo ver als mogelijk was. De badkamer dus. Maar Mick leek hele andere plannen te hebben. Hij greep naar mijn pols, zodat ik niet van het bed af kon gaan.

'Het spijt me als ik iets verkeerd heb gedaan.' Onzekerheid klonk door in zijn stem, flakkerde in zijn blauwe ogen. Ik kon even niets zeggen. Even was ik sprakeloos. Even was ik helemaal bedwelmd geweest door deze man, en dat was niet goed. Totaal niet goed. Mick was alleen niet van plan mij los te laten, dus forceerde ik een glimlach.

'Je deed niets fout. Ik moet even naar het toilet.'

Dat was wat hij wilde horen. Hij liet mijn pols los. Ik had ondertussen weer genoeg kracht in mijn spieren om in een rechte lijn naar de badkamer te lopen. Ik moest van Mick af zien te komen voordat dit uit de hand zou gaan lopen.