Naked Again

10

10

Met grote ogen staarde hij mij enkele seconden aan, en even was ik bang dat ik mijn vraag – al was het meer een bevel – moest herhalen. En ik wist niet of ik het nog weleens wilde zeggen. Een grijns spelde op rondom zijn lippen, wat mij liet weten dat hij mij wel degelijk gehoord heeft.

'En dat weet je zeker?'

Ik knikte, niet wetende of ik wel in staat was om een simpel woordje als ''ja'' over mijn lippen te laten rollen. Mijn keel voelde ineens verdacht droog aan. Ik slikte. Mick schoof dichter naar mij toe. Ik was zo bezig met de kus, dat zijn naakte mijn lichaam mij amper interesseerde. Het kostte mij geen enkele moeite om mijn ogen te laten rustten op zijn lippen. Volle, roze lippen. Geen enkel scheurtje was erin waar te nemen, terwijl ik elke winter duizenden labello's verbruikte. Onbewust raakte ik met mijn vinger mijn lippen aan, om te kijken of ik ergens scheurtjes kon voelen. Een aanraking liet een rilling door mijn rug heen trekken. Mick had voorzichtig mijn vinger weggehaald. En al heel snel – eigenlijk voordat ik de tijd had om te knipperen met mijn ogen – raakte zijn tedere lippen de mijne. Verwacht dat ze zacht waren, dat had ik. Maar dit had iets weg van een veertje. Het kriebelde. Hoelang was het geleden dat ik met een jongen gezoend had? Het was maar een klein kusje. Mick hield zich keurig aan de opdracht. Het was alleen dat ik meer wilde, en ik haatte dat. Net toen hij zich wilde terugtrekken, greep ik zijn zwarte haren beet, en drukte hem weer tegen mij aan. Hij leek het alles behalve erg te vinden. Onze tongen raakten al snel verstrengeld in elkaar. Kreunen verlieten onze lippen, en ik deed niet eens mijn best om er ook maar eentje in te houden. Buitenadem trok ik mij vervolgens terug. Ik had hem gekust. Nee, ik had hem gezoend. Daar zat wel degelijk een verschil tussen. Een gevoel van schaamte en onmacht nestelde zich als een ongewenste gast in mijn lichaam. Onzeker keek ik naar hem op. Een grijns trok aan zijn mondhoeken, eentje die mij vertelde, dat het niet langer meer een – nul was. Het was een – een. Het maakte mij bang. Mijn onzekerheid spatte in een keer uit elkaar, omdat ik wist dat dit slechts voor hem een spel was. Ik haatte het. Ik haatte het gevoel dat ik altijd meer wilde zijn, en dat nooit was. Uit angst deden mensen altijd de raarste dingen. Zo ook ik. Het laken trok ik over mijn hoofd heen en als een foetushouding liet ik al het verdriet, alle pijn, alle littekens van toen over mij heen spoelen. Mick raakte mijn rug. Mick raakte mijn been. Mick begon aan mijn lichaam te schudden. Maar ik hield krampachtig het laken vast. Het zuurstoftekort deerde mij niet. Ik was het gewend om enige tijd zonder vers zuurstof te zitten, waardoor ik er beter mee om kon gaan. Ik voelde mij verdoofd. Alles in mij was verkrampt van angst. Uiteindelijk lukte het Mick de lakens van mij af te trekken, maar ik kon mij amper bewegen.

'What the fuck ben je aan het doen?' hoorde ik hem schreeuwen, ergens van ver. Hij had geen idee. Hij had geen idee wat voor schade hij mij gebracht had, terwijl ik hem daartoe opdracht had gegeven.

---------------------------------------------

Happy Birthday to meeee!  En ook voor al mijn personages, zonder mij, geen Iris en Mickie! 

Vergeet vooral niet een super leuke reactie achter te laten :)