Naked Again

8

  8

Zijn grijns verdween als sneeuw voor de zon.

Zijn gezichtsuitdrukking veranderde in bezorgd.

Ik haatte het.

Evenveel als dat ik huilen haatte.

Zo snel als ik kon droogde ik mijn tranen middels mijn handpalm. Maar ik wist dat het te laat was. Dat dit al de tweede keer was dat hij mij had zien huilen. Ik wist dat hij zijn mond niet kon houden en vragen ging stellen. Dus keek ik hem smekend aan, terwijl ik de lakens uit zijn hand rukte. Vertrouwd sloeg ik ze weer om mij heen en voelde wederom de drang om te huilen. Maar ik hield het in. Alle tranen die over mijn wangen wilden stromen, zette ik achter een dijk. Mick liet zich op het bed zakken, zich er niets van aantrekkend dat hij nog half nat was. Zijn hand reikte naar mijn wang en ik wist precies wat hij van plan was. Ik was alleen net te laat met het wegtrekken van mijn hoofd. Het voelde goed. Een huivering gleed langs mijn lichaam heen, toen onze huiden contact met elkaar maakten. Zijn vinger streelde haast liefkozend een traan weg. Een verdwaalde traan, die wist te ontsnappen aan de dijk.

'Als je erover –'

'Nee,' kapte ik hem abrupt af. 'Ik wil er niet over praten.'

Mick kon alleen maar zijn schouders op halen en sprong van het bed af. Ik onderdrukte de drang om te vragen wat hij ging doen, al werd het snel duidelijk. Hij greep zijn handdoek van de vloer – die ene die hij altijd om zijn geslachtsdeel hoorde te hebben, maar dat weigerde – en droogde zijn lichaam verder af. Zijn blauwe kijkers waren strak op mij gericht, wat mij een ongemakkelijk gevoel gaf.

'Luister, ik weet dat ik niet je meest favoriete persoon ben om mee te praten. Ik bedoel, je kent me amper. Maar op dit moment is er niemand anders. En op dit moment bied ik mij vrijwillig aan als praatpaal.'

'Dat weet ik, en dat is lief van je,' wist ik met moeite uit te brengen. Het was niet helemaal eerlijk dat ik hem zou afsnauwen, terwijl hij een schouder aanbood. Eentje die ik als klein kind zo hard nodig had, maar nooit kreeg. Mick toverde een glimlach rondom zijn lippen.

'Zullen we een spelletje doen?'

Fronsend keek ik hem aan. 'Ik weet niet of ik wel in ben voor jouw spelletjes.'

'Ik zal je niet vragen om te gaan strippen, aangezien je al naakt bent.'

Ik opende mijn mond om iets tegen hem te zeggen, een rake opmerking terug te maken, maar ik sloot hem weer. Een rode kleur steeg op naar mijn wangen.

'Ik heb een ander spel.'

'Wat voor spel?' vroeg ik hem met een zucht.

'Doen, durf of de waarheid.'

Een lachje glipte tussen mijn lippen door. 'Dat is een kinderspel.'

Hij trok een wenkbrauw op. 'Durf je niet?'

Over die vraag moest ik even nadenken. Misschien was dat inderdaad wel het probleem. Ik zou nooit voor de waarheid kiezen, simpelweg omdat ik niet wilde dat Mick iets over mij te weten kwam. Dat mocht niet. Dat mocht echt niet. Maar de grijns die zijn lippen sierde, vertelde mij dat hij al wist dat ik niet mee zou doen. En dus maakte ik een razendsnelle beslissing.

'Is goed. Jij mag beginnen.'

-------------------------------------------------

Hihi, wat gaat er gebeuren? ^^

Overigens heb ik dit verhaal opgegeven voor de Netties 2017! Stemmen kan pas in juni of juli, dus duurt nog even haha.