Naked Again

11

11

Mick

Hijgend van inspanning en van woede keek ik haar aan, terwijl ik nogmaals mijn eerdere vraag herhaalde. 'What the fuck was je aan het doen?' schreeuwde ik tegen haar, maar dat leek alleen maar averechts te werken. Iris kromp in elkaar en jammerende geluiden verlieten haar lippen. Mijn blauwe kijkers maakten een rollende beweging en ik zuchtte diep. Ik probeerde mijzelf te kalmeren, wetende dat mijn reactie niet helemaal terecht kwam. Maar de angst. Het verdriet. Het was weer even zo écht, ondanks dat de geuren weg bleven. De geluiden. Ik haalde een hand door mijn haren heen en bleef haar aan kijken. Ik schudde mijn hoofd. 'Einde spel,' vertelde ik haar en stapte van het bed af.

Totaal in de war vond ik mijn weg naar de badkamer, en vond daar mijn veilige haven. De douche. Het warme water droop in stralen langs mijn lichaam heen, terwijl ik alle pijn incasseerde van dat moment. Mijn vuisten hadden zich gebald. Ik miste haar. Ik had haar kunnen redden als ik haar niet uitgedaagd had om te gaan zwemmen. Ik had moeten weten dat de stroming te sterk was. Haar ogen, vol angst stonden in mijn geheugen gegrift. En ik wist dat ik moest boeten. Ik wist het. Maar ik wist nog niet hoe. Misschien was dat dit wel. Deze hele uitvoering. Dit was een straf van God, al geloofde ik daar niet meer in. Ik was streng gelovig opgevoed, maar sinds de dood van Mirthe, geloofde ik nergens meer in. Als God bestaan had, dan had hij Mirthe niet laten sterven.

Ik bleef onder de douche totdat mijn huid verrimpeld was. Een gevoel wat ik eerst verafschuwde, maar nu heerlijk vond. Ik droogde mijzelf af, mijn haren en wikkelde een handdoek om mijn middel heen. Ik wist dat Iris een hekel had aan het feit dat ik naakt rond liep. Het leek mij niet nodig om haar nu nog meer overstuur te maken dan ze al was. Voorzichtig schuifelde ik de kamer in en zag haar bruine krullen boven het laken uitsteken. Haar lichaam rilde. Zonder verder over na te denken liep ik op het bed af en schoof onder de lakens. Ik trok haar tegen mij aan, ondanks dat ze protesteerde.

'Het spijt me van net,' fluisterde ik. 'Ik schrok.'

'Het geeft niet. Alleen wil ik wel graag mijn persoonlijke ruimte terug.'

'Wees eens voor een keer geen bitch en laat mij je warm houden,' kaatste ik terug.

Gek genoeg snoerde haar dat de mond. Ik had geen idee hoe laat het was. Geen idee of ons avondeten er al bijna aan kwam, of middageten. Maar ik wist wel dat ik uitgeput was. Uitgeput van alle herbelevingen die zich hadden afgespeeld voor mijn ogen, terwijl het warme water langzaam koud geworden was, en mij stevig in zijn greep hield. Ik sloot mijn ogen. Ik sloot mijn ogen en probeerde de slaap te pakken te krijgen, omdat dat het enige moment was waarop ik niets voelde. Niet na dacht. Alleen als ik sliep was ik echt vrij.