Yanlış / Texting <𝓣𝓪𝓶𝓪𝓶𝓵𝓪𝓷𝓭ı>

🌧️ Anonim Değil Ananas 🌧️

"Dejavu oldum."

"Sana da mı böyle mesajlar gelmişti?"

Şaşkınlık içinde ikizime bakıyordum. Böyle bir şey olduysa benim niye haberim yok? Eşek başı mıyım ben?

İkizlik ölmüş, ikizlik bitmiş.

Nerde o eski ikizlikler?

"Hayır canım kardeşim. Annem babamla olan tanışma hikayesini anlatırken bu tarz cümlelerden bahsetmişti ya, o geldi aklıma."

Damla Hira böyle söyleyince annemin ballandıra ballandıra sürekli anlattığı anılarını hatırlamıştım.

Gerçekten de dejavu gibiydi.

Okulda bana gelen mesajlardan sonra telefonu ikizim Damla ve kuzenim Güneş'in eline tutuşturup onlardan fikir istemiştim.

İlk başta biri dalga geçiyordur diye beni geçiştirselerde eve gelip durum kritiğini ikinci kez yapınca bunun belki de ciddi bir mesele olabileceğini söylemişlerdi.

Zamanında annem babamı ciddiye almayıp sonrasında pişman olduğu için kızlar o numarayı engellememe izin vermemiş ve ortada aşk yoksa bile eğlenmek için konuşmaya devam etmemi istemişlerdi.

Ergenlik dönemimizin başlarında biz de anonim istiyoruz diye kendimizi az yırtmamıştık nihayetinde ve elime şans geçmişken bunu geri tepmeyi ben de istemiyordum doğrusu.

"O zaman artık benim de bir anonimim mi var?"

"Nerde o ananas? Ben de yiyeceğim."

Anonim şokunu atlatamamışken arkamda duyduğum heyecanlı sesle yerimden sıçrayıp kucağıma atlayan maviş çocuğa baktım.

"Ablacım ne ananası? Onu da nerden çıkardın?"

"Benim ananasım var demedin mi Yağmur abla?"

Damla Hira ve Güneş kahkaha atmaya başladığında ben de hafifçe kıkırdayıp Pars'ı kucağımda daha rahat bir konuma getirdim.

"Evet Pars'cım Yağmur ablanın artık bir ananası varmış. Çok güzel değil mi?"

"Evet Damla abla ben ananası çok severim."

"Biz de ananası çok severiz ama piyango Yağmur ablana vurdu canım."

Güneş keder içinde konuştuğunda, doğruluğundan bile emin olmadığım anonimle, havaya girip saçımı savurdum.

Annemin kızıyım ben canım.

Tabi ki böyle atraksiyonlu şeyler benim başıma gelecek.

"Meyve olan ananastan bahsettiğimize emin miyiz?"

Meriç abinin sesi de kulaklarıma ulaştığında yine tüm kadronun bize doluştuğunu anlayarak kocaman gülümsedim.

Doğduğum andan beri kalabalık bir ailenin içinde büyümüşüm. 17 yıldır bir günümü bile yalnız geçirdiğimi hatırlamıyordum. Mutlaka her anımda yanımda biraz tatlı, fazlaca çatlak ailem olurdu.

Benim annem Esin babam ise Barış'dı.

Annem babama göre daha dik başlı, sinirli, dominant bir kadındı ama bunlar babamın zerre umrunda değildi zira anneme karşı bitmek tükenmek bilmeyen bir aşka sahipti.

Onların sevgisi ta liseye kadar uzanıyordu. Babam anneme ilk görüşte aşık olup tam 3 sene onu uzaktan izlemiş.

Hem de aynı arkadaş grubunun içindeyken!

Ah benim zavallı babacım.

Hüzünlü kekim.

Annem ise ben bakan körüm havalarında burnunun ucunda aşkıyla deliren adamı bir türlü görememiş. Babam da bakmış ki bu kız onu kardeşi olarak görüyor ve karşısındayken bir şansı yok, ben de kendimi farklı bir şekilde gözüne sokarım diyerek anneme bilinmeyen bir numaradan yazmaya başlamış.