Yanlış / Texting <𝓣𝓪𝓶𝓪𝓶𝓵𝓪𝓷𝓭ı>

Özel Bölüm - 1

🎄YILBAŞI ÖZEL🎄

Mutlu yıllar 🎉

"Sevgilim şu baharatlı olanlardan alsana, Gözde onu seviyor."

"Tamam güzelim."

Barış üst raftaki cipslere uzanırken ben de önüme dönüp sevdiğim çikolataları seçmeye devam ettim. Yılbaşı hazırlığı yapıyorduk ve market alışverişi kısmı bize düşmüştü. Bundan asla şikayetçi değildim. Barış ile geçirdiğim her an benim için mükemmeldi ama özellikle marketi onunla gezmek çok eğlenceli olabiliyordu. Mesela birazdan beni market arabasına koyup çocuk gibi sürmeye başlayacaktı. Üst raflardan bir şey almamız gerektiğinde ise kendi sırık gibi boyuyla uzanmak yerine belimden tutup beni havaya doğru fırlatır gibi kaldıracaktı.

"Sen yorulmadın mı fıstığım? Gel şöyle."

Tam da tahmin ettiğim gibi cips alışverişini bitiren Barış, beni kucakladığı gibi arabaya bıraktıktan sonra gülerek kendisi de tekerlerin üst kısmına çıktı ve biz ayaklarımız yerden kesilmiş bir şekilde market reyonları arasında uçmaya başladık.

"Barış! Barış durdur şu arabayı bak bir yere çarpacağız."

"Çarpmayız."

"Ya Barış bari sen in arkamdan bak cidden gir- ay!"

Cam kavanozda ki salçaların üst üste dizildiği yere çarptığımızda tüm reyon devrilmiş ve büyük bir gürültü eşliğinde her taraf salça olmuştu.

"Ama ben dedim ya. Sakal bırakacağım sözümü dinle diye."

"Güzelim bu salçaların tanesi ne kadar?"

"15 TL yazıyor aşkım. Kaç tane kırmışızdır?"

"Gördüğüm tek şey kan, vahşet, dehşet güzelim. Koş!"

Market müdürü olduğunu düşündüğüm takım elbiseli abi büyük bir sinirle bu tarafa doğru gelmeye başladığında Barış beni hızla arabadan indirmiş ve elimi tutarak çekiştirmeye başlamıştı.

"Durun! Kaçmayın! Sizi bir elime geçirirsem çok fena olur. Mahvettiniz marketimi, zararı karşılayacaksınız. Durun dedim yoksa polisi ararım."

"Abi olur böyle kazalar, nazar çıktı nazar."

"Barış kafiye yaptın."

"Sevgilin mükemmel kızım."

Arkamızdan saydırarak koşturan abiyi hiç takmadan el ele marketten kaçtığımızda birkaç sokak boyunca hiç durmamış ve izimizi kaybettirdiğimizi fark edince kahkahalarla ilk bulduğumuz kaldırıma çökmüştük.

"Ay dalağım, ciğerim, böbreğim hepsi birden patlayacaktı."

"İyi oldu ya açıldık. Hem bu akşam sürekli tıkınacağız ya önceden sindirim yapmış olduk."

"Neyi tıkınacağız Barış? Elimiz boş çıktık marketten."

"Aman güzelim tek market orası mı sanki?"

"Bu sefer uslu uslu yapalım ama alışverişimizi. Yazık adamı cidden zarara soktuk. Hatta biz market arabası kullanamayacağımız küçük bir bakkal bulalım."

"Olur."

Barış gülerek beni kolunun altına çektiğinde bir süre daha orada soluklanmış, sonrasında ise bulduğumuz küçük bir büfeden alışverişimizi tamamlayıp Gözde'lerin evine doğru yola çıkmıştık. Gözde'nin ailesi dahil bütün ebeveynlerimiz bizim evde toplanacağı için gençler olarak biz farklı bir eve kaçmak istemiştik.