Vatanım Sensin

Bölüm 2

Dün akşamki bölüm efsaneydi. Bir çok Hilal Leon sahnesi vardı. Hilal'in Leon dediği andaki Leon'un ifadesi muhteşemdi. Sarılmaları falan her şey harikaydı. Bence Eşref'in vurduğu Leon değildir. Yani olmasın. Haftaya nasıl gelecek bilmiyorum ama neyse. Herkese iyi okumalar!

Leon'un ilk defa bu tarafını gördüm. Sanıyorum ki, son olmayacak.

***

Eve geldiğimde bittiğine seviniyordum lakin teğmenin söyledikleri aklımı kurcalıyordu. Gerçekten şiir hakkında ya da ne bileyim kitaplar hakkında falan konuşabilir miydik? Tamam, belki konuşabilirdik ama o, Hasan Tahsin'i öldürmüştü. Onu ne zaman görsem aklıma o sahne geliyordu.

-Hilal!!!!

Ablam kesinlikle hesap soracaktır. Hemen ayaklandım.

-Efendim abla?

Saf ayağına yatmaya çalışıyordum.

-Leon ile neden dans ettin?

-Tanımadığım biriyle dans etmektense nezaketen benimle dans etti.

-Leon'a yaklaşmayacaksın Hilal!

-Merak etme çok da meraklı değilim zaten. Hem Yunan komutanlarına zevce olacağıma-

Ablamın alaylı tınısı sözümü kesti:

-Sen kim, Yunan komutanlarına zevce olmak kim?

Doğru. Hem benim onlarla işim olmazdı hem de amannn. Kütüphanede duran kitaplardan birini aldım ve okumaya başladım. Okuyor ama bir türlü dikkatimi toplayamıyordum. Aklıma sürekli Leon'un dedikleri geliyordu. Ama hayır onu düşünmeyecektim. O nasıl Hasan Ağabeyim'i acımadan vurduysa, bende ona acımayacaktım. Ya da belki sadece konuşacak birine ihtiyacı varsa? Bunları düşünmeyi bırakıp uyumaya karar verdim.

***

Sabah annemin odaya girip apar topar beni kaldırmasıyla güne pek de iyi bir başlangıç yapmadım. Matbaaya gitmem gerekiyordu. Lakin korkuyordum da. General Vasilli ve babam her akşam sofrada Halit İkbal'in yakalandığı an öldürülmesi gerektiğini söylüyorlardı. Halit İkbal olarak yazmaya devam etmeliydim ama arkadaşlarımı yakamazdım. Zaten son günlerde yaşadığım olayların etkisiyle elime kalem dahi alamamış üstüne üstlük bütün yazılarım eski evde kalmıştı. Bir an önce eve gidip o yazıları almalıydım. Hızlıca giyinip aşığaya indim.

-Hilal kızım neredesin?

-Buradayım ya anne.

-Seninle önemli bir mesele konuşmam lazım.

-Tabii anne dinliyorum.

-Ablan bu teğmene gönlünü kaptırmışa benziyor.

-O senin dediğin gönül değil göz anne. Her zamanki ablam.

-Biliyorum. Babanda Kordon'da çok samimiylermiş ve Leon ile ablanı baş göz edelim diyor.

-Anne? O bir katil.

-Bende öyle dedim zaten. Madem çok biliyorsun kendin birini bul dedi.

-Kimi buldun?

-Başhekim.

-O katilden iyidir.

-Bende öyle düşünüyorum ama bunu Yıldız'a nasıl söyleyeceğiz? Sen konuşsan Hilal.