Vatanım Sensin

Bölüm 17

Balo sahnesinin gerçekleştiğine hâlâ inanamıyorum. Kalbim çıkacak gibi oldu gerçekten. Bazı replikleri baya komikti. Muhafız mısınız başıma sonra Leon'un gülerek evet demesi ya da bana ayak uydurmazsanız gecenin sonuna Albay Stavros'un adımlarına ayak uyduracaksın. Neyse şimdi feelslere gelelim. Leon, Hilal'de kayboldu. Hilal de farksız değildi. Dansın sonunda Hilal'in eli havada kaldı fark etmedim değil 😂 sonra Hilal'i öğrendiler mı diye merak eden kedi Leon😻 ya da vazife aşkıyla yanıp muhafız kesilen Leon😂 Yıldız'ın bu hikayede yeri yok. Aşk üçgeni olmayacak kadar güzeller. Hele kardeş asla olmaz. Hilal'in, Yıldız yüzünden Leon'u terslemesi neyse keyifli okumalar...

Ondan kaçmak için dışarı çıkarken yine ona yakalanmıştım. O ise, peşimden ısrarla geliyordu.

***
-Peşimden gelmenize gerek yok teğmen!

-Hilal! Bir anlık merakımdan sordum konu nerelere geldi. Haksız da sayılmazsın. Sanki yaşadığımız tüm olaylar bunun için gibi duruyordu ama inan bana.

-Sana inandığım için kendimi çok salak hissediyorum.

-Hilal, lütfen!

Son kez dağılmış saçlarına, uykulu gözlerinin altında oluşmuş halkalara baktım. Hepsini hafizama kazıdım. Beni ikna etmesini istiyordum. Lakin ben bile ne dese ikna olurum diye düşününce bir şey bulamıyorum. O nasıl bulacaktı?

***

Kordon'da ufak bir yürüyüş yaptıktan sonra eve döndüm. Annem yanıma geldi.

-Leon'u istememişsin yanında.

-Neden istiyeyim anne?

-Hilal bir hâl var inadı bırak söyle.

-Yok anne.

-Kaç gündür yemek yemiyorsun, uyuduğunu da düşünmüyorum.

-Bana bak bir de ablamı düşün.

-Bende üzülüyorum ama inan bana doğru olan bu. Ben şimdi gidiyorum. Ne zaman bir şey yemek istersen gel yanıma tamam mı?

-Tamam annem sen merak etme.

Yanağımı okşayarak dışarı çıktı. Bende Leon'un künyesini aldım. Bunu bana neden yaptı? Gerçekten beni kullanmış mıydı yoksa bir anlık merakım mıydı gerçekten?

Leon'un Ağzından,

Kaç gün sonra onu bu halde görmek istememiştim. Bir şeyler yapmalıyım. Onu tekrar kazanmalıydım. Gerekirse annem ile bile konuşurdum. Yeter ki Hilal beni affetsin. Yerimde duramıyordum. Keşke gitsem yanına sarılsam ona, saçlarını okşayıp koklasam. Her ne kadar gelmeyeceğini de bilsem bir kağıda o odaya gelmesini yazarak odasının kapısının altına bıraktım.

***
Yarım saattir onu bekliyorudum. Eğer geleceğini bilsem günlerce beklerdim. Tam umudu kesmişken çekingen bir şekilde kapıyı açtı.

-Beklemişsin.

-Hilal, ben seni sonsuza kadar beklerim.

Buz gibi bir sesle sordu:

-Neden çağırdın beni?

Beni anlamamasından korkarcasına konuşmaya başladım:

-Ben böyle olsun istemedim. Dediğim gibi bir anlık merak Hilal. Sadece tanıyıp tanımadığını merak ettim. Kendimi savunmak için söylemiyorum çünkü sen haklısın Hilal. Yerden göğe kadar haklısın. Bak ben seni düşünmeden duramıyorum. Kalbimde bir sızı var. Geçmiyor. O hastanedeki ilaçlar düzeltemez. Sen düzeltebilirsin.