Ben kendimi SEN hasretine hapsettim.
Her yer karanlık! Arayışlarımın ardında kayboluyorsun.
Bak bu gün de bitti, yeşil gözlüm!
Ben de bittim!
Ama yine de gelmiyorsun..
Gecelerce haykırdım seni, sessiz çığlıklarım da..
Kimseler bilmedi.!
Oysa ki ciğerime kadar 'SEN' doldum taştım.
Sensizlikle boğulurken ben;
Sen uzaklarda, beni bilmeden kimlere sarıldın?!
Şimdi ise bir duasını dilimde.
Bitmek tükenmeyek bilmeyen bir dua...
Canım yanıyor aldığım sensiz nefeslerde...
Senden vazgeçmelerimin ardından kendim sende buluyorum, sen gelmiyorsun...
Uykularımı sende unuttum.
Ve geceler;
Ah, sırdaşım geceler!
Yokluğunda sımsıkı sarmaladığım geceler...
Bir ay, iki ay, üç ay derken tam altı ay geçmişti.Hiç bir haber almamıştım. Oysa ki bir umut bekliyordum. Evet hala bekliyordum!
Onun Müslüman olmasını ve merak ediyordum ona gönderdiğim kitapları okumuş muydu? Hiç mi etkilenme mişti? Hiç mi merak etmemişti bu dini? Ya da kitapları hiç okumamış mıydı? Bilmiyorum, bilmiyorum ve içimi yiyip bitiren bu bilinmezlikler beni mahvediyor. Uykularım kesilir oldu. Ağlayarak sıçrayışlarımla!
Korkuyordum!
Çok korkuyordum.
İçimi titreten bu korkuyla yaşamak ağır geliyordu artık...
Sonbaharın getirdiği gri bulutların arasından gözlerime yansıyan güneş ışıklarıyla açtım gözlerimi. Gitmem gereken bir yer vardı. Hazırlanıp çıktım. Kısa bir süre sonra oradaydım. Uzun zamandır görüşemediğim arkadaşımın evinin önünde. Onu çok özlemiştim. Gidip ona sımsıkıca sarılmak istiyordu...
Kapıyı çalıdım. Kısa bir süre sonra kapı açıldı.
"Hayat'ım hoş geldin canımın içi. Ben de seni bekliyordum." Ona sıkıca sarıldım.
Tüm sevgi ve şevkatimle.
"Sahra'm birtanem, bende seni çok özledim."
İçeri girdiğimde sessiz ve sıcak bir ortam karşılamıştı beni. Etrafta bir kaç oyuncak vardı ama çocukları görememiştim. Evet Sahra evliydi ve bir kızı bir de oğlu vardı. Uzun zamandır Istanbul'da olmadığı için onları göremiyordum.
"Emir ve Betül nerede?"
"Uyuyorlar çok şanslıyız yoksa bizi otutmaya bırakmazlardı."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAHARIM GELİŞİNDE SAKLI (TAMAMLANDI)
Fanfiction_*O KARANLIKTI; BEN AYDINLIĞIM OLMASINI İSTEDİM*_ ### Hayatta en tehlikeli şey aşktı belkide... 'Aşktan kim ölmüş ki?' lafı yıllarca dolanmıştı aklımın bir köşesinde. Ama biliyor musunuz? Aşk bir insanı öldürecek kadar kuvvetli bir duyguydu. Aşk i...
