BAHARIM GELİŞİNDE SAKLI (TAMAMLANDI)

34 *NEREDESİN?*

DUYURU!!!

Sevgili okurlar öncelikle güzel yorumlarınız ve destekleriniz için çok teşekkür ederim❤️.
Bir günde bir bölüm yazdım resmen😱 ve bu benim rekorum. Sizden rekor beğeni ve yorum bekliyorum😍❤️
Duyurumuza geçecek olursak burda paylaştığım şiirlerim ve hatta daha fazlasının olduğu bir şiir kitabım var ismi :
YÜREĞİMDEKİ GÖKYÜZÜMSÜN şiirlerimi sevenler oraya bakabilir😊. Desteklerinizi bekliyorum💕
Bu arada kontrol etmeye vaktim olmadı bu yüzden yazım hataları olabilir bunun için affınıza sığınıyorum😇

SEVİLİYORSUNUZ💕

Aslında aşk değildi adı...
Belki biraz özlem,
Belki biraz iç geçiriş,
Ama aşk değildi adı.

Boğaz'ın karmaşasında
Belki hoyrat rüzgarların
Dalgalanışıydı,
Ama aşk değildi adı.

Yoklukla varlık arasında
Kayıp bir köşeydi,
Umutla umutsuzluk arasında
İnce bir çizgiydi belki!
Ama aşk değildi adı...

Aradan bir hafta geçmişti ve ben yeşil gözlüden hiç haber alamamıştım. Bütün hafta bir yere ayrılmamış ve evde kalmıştım.  Abim haftaya benim için bilet keseceğini söylediğinde  Selin itiraz etse de ben hiçbir şey söylememiş ve kabul etmiştim. O neredeydi ve ne yapıyordu bilmiyorum. Ona haber vermedim. Bir haftadır onunla hiçbir şekilde irtibat kurmamıştım. O yeni bir dine geçmişti ve buna alışması için zamana ihtiyacı  olduğunu düşünüyordum.

Artık geçmiş günahlarıma tövbe etmiş ve yeni bir sayfa açmıştım. Benim de değişme vaktim gelmişti. Yine de onu bekliyordum... Söz verdiğim gibi bir hafta geçmişti. Peki ya şimdi, şimdi ne olacaktı?

Düşüncelerin içinde boğulurken günlüğümü kapatıp çalışma masamdan kalkmıştım.  Camın kenarından gözlerimi gökyüzüne dikmiştim. Gece açık ve dolunay tüm ihtişamıyla karşımdaydı. Gökyüzünü seyre daldım bir süre. Sonra gözüme çarpan yıldızla yüzümde bir tebessüm oluştı. Ona fısıldadım:

Nerdesin? Seni bekliyorum nerdesin? Bak gün bitti ve geceye kavuştu nerdesin?

Derin bir nefes aldım. Yine duygularım beni ele geçirmişti. Onu aramamak için kendimi zor tutuyordum yada kısa da olsa bir mesaj atmamak için. Ama yapmayacaktım, yapmamalıydım...

Ertesi gün abim eve çok geç bir vakitte gelmişti. Yüzü fazlasıyla gergin görünüyordu. Umut bile onu gülümsetememişti. Hastalarından biriyle ilgili bir sorun yaşadığında genellikle eve gergin ve sıkıntılı gelse de bu gün çok daha farklı bir sıkıntıyla karşılaşmıştı bunu hissediyordum. Geç vakitte yediğimiz akşam yemeğinde Selin de ben de bir şeyler öğrenmek adına neden sıkıntılı olduğunu sorsakta hiçbir şekilde cevap alamamıştık ve bu beni daha da çok korkutuyordu...

Yemeğin ardından sofrayı toparlayıp bulaşıkları makinaya yerleştirdik. İşimiz bittiğinde odama geçerken abim beni durdurmuştu.

"Hayat."

"Efendim abi?"

"Yarın sabah saat 7'de hazır ol seninle biryere gideceğiz."

"Ne oldu? Nereye gidiyoruz? Birisine bir şey mi oldu?"

"Hemen endişelenme, kötü bir şey yok. Sadece söylediğim gibi saat 7'de hazır olmalısın."

"Peki, hayırlı geceler..." dedim şaşkınca. Yarın ne olacaktı? Nereye gidecektik? Canını sıkan şey benimle mi alakalıydı? Olabilirdi de olmayabilirdi de... Yine aklımı kurcalayan binlerce düşünceyle uykuya dalmıştım...