Şimdi üçümüz de bahçedeydik. Edward buzluktan buz torbası getirmişti. Buz torbasını nasıl göremedim ben de bilmiyorum. Edward sabah Los Anglas'a gitmek için evden çıkmış. Fakat vazgeçip eve dönmüş. O yüzden Edward'ın annesi onun evde olduğunu bilmiyormuş. O da Edward'ı evde görünce çok şaşırdı. Ben ise sessizdim. Onu gördüğümden beri sessizdim.. Edward 'ın annesini nasıl tanımadım hala bilmiyorum. Şimdi yüzüne dikkatli bakınca çok daha iyi anlıyordum. Gülüşleri neredeyse aynıydı..
Edward şaşkındı beni gördüğü için ama asıl şaşkın olan kişinin ben olmam gerekmiyor muydu? Adam resmen yan evimize taşınmıştı. Ah tabi birde en sonunda patlayan magazin olayından sonra onu burada görmek çok daha sinir bozucuydu. Ama neden tepkisizdim ve hissizdim?
Bütün hafta magazinlerde Edward'ın fanlarının çektiği resimler dolanmıştı. Resimler arkadan olduğu için sadece Edward biraz görünüyordu. Hayır ben görünmüyordum bile! Ama birkaç psikopat fan arabamın plakasından beni tanımışlar ve arabadan ineceğim sırada üstüme yürümüşlerdi. Bende arabadan inmek yerine arabayla oradan uzaklaşmıştım. O gün işe gitmemiştim ve ertesi gün istifa etmiştim. Olaylar çok hızlı gelişse de ben zaten oradan çıkmak istiyordum ve Daniel'da bunu biliyordu. Bu yüzden bu olayı çok fazla üstelemedi. Fakat o gün yaşananlar Edward'ın kulağına gitmişti ve çok üzgündü. Ama onun bir suçu yoktu ve üzülmesini istemiyordum. O olaylardan sonra ilk karşılaşmamızdı.
Bu olayın üzerine bir de Istanbul'da yaşayan dayım beni acilen İstanbul'a çağırmıştı ve ben de maalesef hayır diyememiştim. Gitmek en iyisiydi. Kaldıkça olaylar düzelmiyor aksine sarpa sarıyordu. Kaçamıyordum olanlardan. Sadece Edward'ın üzülmesini ve başının derde girmesini istemiyordum..
Sessizlikten dolayı iyice gerilmiştim. Kalkma vaktim gelmişti. Zaten eve de çok geç kalmıştım.
"Müsaadenizle ben kalkmalıyım."
Ben ayaklanınca benimle ayaklanan Edward'a döndüm;
"Siz rahatsız olmayın lütfen. "
"Seni kapıya kadar geçirmek istiyorum."
Bir şey demedim. Çantamı sırtıma aldım. Gitmeden arkamı döndüm;
"Bir an önce iyileşmeniz dileğiyle kendinize iyi bakın."
"Gerçekten çok teşekkür ederim güzel kız. Her şey için teşekkür ederim.."
Yüzünde sıcacık bir gülümseme vardı. Ben de ona gülümsedim ve Edward'ın arkasından kapıya doğru yürüdüm. Kapının oraya geldiğimizde durdu ve aniden arkasını döndü. Birden onun gözleriyle karşılaşınca bir adım geriledim.
"Her şey için teşekkür ederim. "
"Önemli değil. "
"Hayat ben olanlar için.."
"Lütfen yapma." Sesim yalvarır gibi çıkmıştı. Duygularım sesime yansıyordu. Ve yine adımla seslenmişti..
"Edward bak bu olanlar senin de benim de suçum değil. Kendini üzgün hissetme. Ben seni suçlamıyorum, suçlamayacağımda.. Olanları değiştiremeyiz. Lütfen üzülme. Eğer sen üzülürsen bil ki ben senden daha çok üzülürüm. Bu yüzden yapma lütfen. "
Derin bir nefes aldım yanından geçip kapıya yöneldim. Söyledikleri ile kapının kolunu tuttuğum ellerim bir anda buz kesti:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAHARIM GELİŞİNDE SAKLI (TAMAMLANDI)
Fanfic_*O KARANLIKTI; BEN AYDINLIĞIM OLMASINI İSTEDİM*_ ### Hayatta en tehlikeli şey aşktı belkide... 'Aşktan kim ölmüş ki?' lafı yıllarca dolanmıştı aklımın bir köşesinde. Ama biliyor musunuz? Aşk bir insanı öldürecek kadar kuvvetli bir duyguydu. Aşk i...
