BAHARIM GELİŞİNDE SAKLI (TAMAMLANDI)

14 *Yeni bir 'HAYAT'*

Not: Sevgili okurlar kitabın kapağını ve ismini değiştirdim. Yeni isim ve kapak hakkında ki düşüncelerinizi gerçekten çok merak ediyorum. Umarım beğenirsiniz. Seviliyorsunuz💕

Keyifli okumalar...

~~~

Yeni hayatımda iki haftayı geride bırakmıştım bile...
Biraz sıkılsam da Umut bana hayat veriyordu. Onun gülüşünde nefes aldığımı hissediyordum.
Yaşadığımı hissediyordum.. Bu tarifsiz bir duyguydu. Sanki kokusunda kayboluyordum.Ellerime minicik bir melek vermişlerdi ve bu beni hayata tekrar bağlamıştı. Şimdi ise sadece onunla ilgileniyordum. Havalar çok soğuk olduğu için evde hapis kalmıştık. Bir haftadır bir yere çıkamamıştım.

Bu sabah uyandığımda etraf bembeyazdı. Kendimi dışarıya nasıl attığımı bilmiyorum. Kar yağmıştı ve her yer beyaz bir örtüyle kaplanmıştı.

Bu hayranı olduğum saf güzellik karşısında içim huzurla doluyordu..

İliklerime kadar üşüdüğümü hissetsem de içeriye girmek istemiyordum. Fakat Selin'in sesiyle içeriye geçmek zorunda kalmıştım. Beni ısrarla içeriye çağırmıştı. Beraber kahvaltıyı hazırlamıştık. Selin benimle çok fazla ilgileniyordu. Benim için endişelenip etrafımda dolanıyordu sürekli. Bu beni hem utandırıp mahcup ediyor hem de çok mutlu ediyordu..

Olmayan ablamı bulmuş gibiydim.!

Abim ise bazı geceler hastanede nöbetçi kaldığı için biz Selin'le bazı geceler yalnızdık. O buna alışmış olsa da ben yanında olduğum için kendini çok daha rahat hissettiğini sürekli belirtiyordu. Ona tüm sevgi ve şefkatimle yaklaşıyordum.-olmayan ablama-

Esma ile sürekli irtibat halindeydim. Sesi mutlu geliyordu ve bu beni rahatlatıyordu. Ben de mutlu olmak için çabalıyordum. İlaçlarımı bırakmıştım iyice. Sadece ani krizlerim için yanımda gezdirdiğim ilaçlar vardı. İlaç kullanmaktan nefret ediyordum. Selin sürekli bana bir şeyler yediriyordu. Annemin hastalığından bu yana çok fazla kilo vermiştim. Tabiri caizse bir deri bir kemik kalmıştım. Bu durum sağlığım için çok zararlıyıdı. Çabucak yorulup halsiz bir hale düşmeme sebep oluyordu. Selin bu halimi ilk gördüğünde şok geçirmişti. Zaten çok kilolu bir insan değildim. Bu süreç beni iyice çökertmişti ve artık toparlanıp vücuduma daha fazla eziyet çektirmemeliydim. Buraya gelmek bana iyi gelmişti ve biraz biraz toparlanmaya başlamıştım. Dışarıdan çok fazla belli olmasa da hissediyordum.

Ben Umut'la oynamaya dalmışken kapı çaldı. Başıma annemin benim için kenarlarına renkli oyalar yaptığı yazmalarından birini takıp kapıya gittim.

"Kim o?"

"Ben Lecia." gelen neşeli cevabın ardından kapıyı açtım. Lecia yan tarafımızda oturuyordu. İki senelik evliydi. Selin'le çok iyi anlaşıyorlardı. Çok hareketli ve sıcakkanlı bir kızdı. Onunla çok çabuk anlaşmıştım. Şimdiden kendime arkadaş bulmuş gibi hissediyordum. Karşımda sıkıca giyinmiş sıcacık gülüşüne eşlik eden kahvenin çok hoş tonudaki gözleriyle bana bakıyordu.

"Hoşgeldin Lecia." Diyerek içeriye davet ettim. Ayakkabılarını çıkartıp içeri girdi. Hayatında hiç eve girerken ayakkabı çıkartmadığı için bu eve geldiğinde çok şaşırmış. Zamanla alışmış. Evde namaz kılındığı için özellikle eve ayakkabıyla insanları almamaya dikkat ediyorduk.

"Sizi almaya geldim. Haydi kardan adam yapalım." dedi heyecanlı bir şekilde. Umut aklıma geldi, o henüz çok küçük olduğu için dışarı çıkartırsak hastalanabilirdi. Düşüncelerimi de alıp içeriye geçtim. Selin kucağında oğluyla yanımıza geldi.

"Hadi hazırlanın ben sizi bekliyorum" dedi gülerek Lecia.

"Nereye böyle?"

"Lecia kardan adam yapalım diyor. Aslında çok güzel olur dışarı çıkmak ama Umut hastalanabilir." dedim düşünceli bir şekilde. O sırada kapı çaldı. Kapıyı açtığımda abim görünce çok sevindim. İçeriye geçtik. Umut'u abime bıraktık. Hazırlanmak için odama geçtim Lecia'da benimle odama geldi.