Magical Secrets

Gözlerimi açmadan elimi uzatıp çalan alarmımı susturdum. Biraz daha uyuyabilseydim...

"Annabell! Okula geç kalacaksın!" Teyzemin aşağıdan gelen yüksek sesini duymamak için başımı yastığın altına gömdüm ve yastığı elimle iyice bastırdım. 5 dakika bile sürmeden sevgili teyzeciğim başımda dikilmişti bile "Hadi bakalım genç bayan. Kalkma vakti." Yastığı hafifçe kaldırıp tek gözümü açarak boğuk sesimle "Okula gitmek zorunda mıyım?" dedim.

"Bunu sormamış olduğunu farz ediyorum." Oflayarak yastığı tekrar başıma geçirirken teyzem "5 dakika içinde aşağıda ol. Kahvaltı seni bekliyor." diyerek odamdan çıktı. Küçük bir çığlık attıktan sonra ayaklarımı sürüyerek yataktan kalktım. Dolabımın karşısına geçip elime geçen ilk şort ve tişörtü aldıktan sonra hızla üstümü değiştirdim. Sonra banyoya yöneldim. Aynanın karşısına geçip birbirine karışmış saçıma baktığımda omuzlarım istemsizce düştü. Bu saçı düzeltmek gerçekten zor olacaktı.

"Annabell." Duyduğum sesle etrafıma bakındım ama kimse yoktu. Her zaman olduğu gibi. Benimle aylardır konuşan biri vardı. Aslına bakarsanız ilk söyleyişte kulağa normal geliyor. Yani, herkes birbiriyle konuşur ama asıl soru şu; onu sadece ben duyabiliyorum.

"Beni duyduğunu biliyorum." Elimi yumruk yapıp yüksek sesle konuşmamak için kendimi tuttum "Evet, lanet olsun ki seni duyuyorum. Rahatladın mı? Artık çeneni kapayabilirsin."

"Seninle konuşmam lazım."

"Zaten konuşuyorsun! Ve seni sadece ben duyabiliyorum.Tanrım, aklımı kaçırıyorum!"

"Hayır kaçırmıyorsun. Ben gerçeğim."

"Sus artık sus!" Banyonun kapısı yavaşça açıldı ve küçük kuzenim ürkek bir şekilde başını uzattı "İyi misin?" Başımı salladım.

"Kiminle konuşuyordun?" Demek sesim yüksek çıkmıştı.

"Kimseyle."

"İyi olduğuna emin misin Annabell?" Henüz 6 yaşında olmasına rağmen her şeyle çok ilgiliydi. Dizlerimin üstüne çöküp onunla aynı boya geldikten sonra ellerimi omuzlarına koydum ve yüzüme bir gülümseme yerleştirdim "Tabii ki eminim Rob. Sadece bundan annene bahsetme olur mu?"

"Bu ikimizin arasında bir sır mı?" Sır tutmaya bayılırdı.

"Evet, öyle."

"Tamam. Kimseye bir şey söylemeyeceğim." Yüzümdeki gülümseme genişledi "Hadi bakalım,kahvaltıya in. Ben de hemen geliyorum." Dediğimi yapıp aşağı inince derin bir nefes alıp verdim. Ayağa kalkıp tekrar aynanın karşısına geçtim. Elimi tekrar saçıma götürüp tokamı çıkarmaya başladım.

"Ucuz kurtuldun Annabell. Merak etme, yakında görüşeceğiz." Duyduğum sesle bağırmamak için tırnaklarımı avucuma geçirdim. Tanrım, kesinlikle aklımı kaçırıyordum.

Merhaba :) Yeni hikayemle karşınızdayım :) Bu diğerlerinden çok farklı. Bildiğiniz gibi tarih ve genç kurgu hikayeleri yazdım. Bu sefer fantastik bir hikayeyle karşınızdayım yani en azından şimdilik öyle olmasını umuyorum :) Umarım beğenirsiniz, bir dahaki bölüme görüşmek üzere :) Yorumlarınızı bekliyorum :)