KAYIP DEVRİM

Bölüm 8

"2047 yılında basılan ve Yeni Egonya'nın geçirdiği dönüşümü anlatan "Bilinmeyen Yakın Tarih" adlı kitabın "Dindarlar" ile ilgili kısmından alınmıştır."

Bölgelerin birbirlerinden ayrılması sürecinde belki de hiçbir engel ile karşılaşılmadan, en rahat ayrım yapılan bölge dindarlar bölgesi idi. Algoritma tarafından, dindarlar bölgesine gönderilmesine karar verilen hiç kimseden ciddi anlamda bir itiraz gelmedi. Hatta açıktan açığa memnuniyetlerini dile getirenler dahi oldu. Ayrışma esnasında yaşanan en büyük sorun, başka bölgelere atanan ancak dindarlar bölgesine yerleşmek isteyen bazı kişilerin Algoritma tarafından bölgenin dışında bırakılmaları nedeni ile yaşandı. Defalarca şanslarını deneyen, kendilerinin de dindarlar bölgesine ait olduklarını iddia eden ve daha önce belirli kesimlere dini kanaat önderliği yaptığı tespit edilen bazı kimseler, Algoritma tarafından samimi bulunmadı ve "şarlatan" olarak nitelendirilerek bölge dışında bırakıldı. Algoritma bu kimseleri değil kanaat önderi, dindar olarak bile sınıflandırmazken, bölgede yaşayan dindar kesimin bu insanlardan olabildiğince izole kalabilmesi için Merkezi yönetimin elindeki tüm imkânlar seferber edildi.

Merkezi yönetim, her ne kadar seküler bir yönetim anlayışını benimsemek istese de kendisini dine adayan insanların kendi yaşam biçimlerinden ödün vermeyeceklerini ve kendilerine karşı yapılabilecek her türlü dayatmaya karşı çok büyük direnç göstereceklerini göz önünde bulundurduğundan bu insanları göz ardı etmek yerine, kendi izole bölgelerinde özgürce yaşamalarına izin verdi.

Bölgeye yerleştirilen insanlar farklı dinlere mensup olsalar da, bu insanların kötü niyetli yönelimlerden arındırıldığı takdirde temel inançları bakımından asgari müşterekte buluşabileceği öngörüldü. Bu nedenle her ne kadar farklı dini inançlara sahip topluluklar, birbirlerinden uzak bölgelerin uç kesimlerine yerleştirilseler de birbirleri arasında serbest dolaşıma izin verildi.

Dindar kesimin inançlarındaki ortak düşüncelerden en önemlisi, yaşadıkları hayat ya da ülkede uygulanmaya başlayan yeni düzen hakkında beklentiler içerisine girmeden, asgari ihtiyaç düzeyinde yaşamak oldu. Bu insanlar, üzerinde yaşadıkları toprağı ölümden sonraki sonsuz yaşam öncesinde geçici ikametgâh alanı olarak görüp, çevrelerini de yeryüzünde geçirdikleri kısa zaman süresince ibadetlerini rahat bir şekilde yapabilecekleri ruhani bir ortam oluşturacak şekilde dizayn ettiler.

Bölgeye yerleştirilen insanlar, geçmişte o bölgelerde yaşayan insanların bıraktıkları hiçbir mala ve hiçbir binaya dokunmama kararı alarak, onun yerine kendilerine basit yaşam alanları inşa etme yoluna gittiler. Dindarlara göre, geçmiş dönemde insanların yaşaması için tasarlanan her şey israfı körüklüyor ve insanları tanrıdan uzaklaştıran dünyevi zevkleri öne çıkarıyordu.

Belki de yüzyıllar boyunca mücadelesi verilen hayat biçiminin bir anda kendilerine altın tepside sunulmasından dolayı, dindarlar arasında kuşku baş gösterince, merkezi yönetimin kendilerine sunduğu yaşam biçiminin uzun soluklu olup olamayacağı ciddi anlamda sorgulandı. Genel inanışa göre ülkedeki bölgesel ayrıştırma süreci çok uzun soluklu olmayacak, eski düzene dönüldüğü gün bölgedeki evlerin ve arabaların sahipleri bir şekilde geri geleceklerdi.

Başkasına ait olan malları izin almadan kullanmak veya sahiplenmek, onların haklarını yemek anlamına geldiğinden hak yemek anlamına geliyordu. Hak yemek ise tüm dinlerde karşılığı ödenemeyecek kadar büyük bir günaha karşılık gelmekteydi.

Ayrıştırma işleminin sonuçlanmasından ve toplumun asgari ihtiyaçlarını karşılayabilecek yapıyı kurmasından sonra insanlar, kendi inançlarına göre ibadetlerini yaparken tarım ve hayvancılıkla da uğraşarak, basit gıda üretimine başladılar. Yağmurdan ve ırmaklardan biriktirdikleri suyu temizleyerek içilebilir hale getirdiler. Teknolojinin getirdiği nimetlerden yararlanmak yerine geleneksel yöntemleri kullanmayı tercih edip, arzı arttırmak yerine ellerinden geldiğince talebi sınırlama yolunu seçtiler.