Love and Desire(#5)

Chapter 28

Chapter 28

Nadine

Hindi ko alam kung gaano ko katagal kinalma ang sarili ko bago magbalik sa kwartong inukupa namin ni Jenny. Nag-order din ako ng alak at nagsolong uminom sa loob. Nakatulala lang ako sa natutulog na si Jenny pero hindi sa kanya naglalakbay ang isipan ko kundi sa nangyari bago ako nagtrabaho dito.

"Hoy Kier, ba't hindi mo subukan ang magexam sa ibang laboratory 'dun? Tiyak na papasa ka. Siguro lang ay may nakalimutan ka sa mga rineview natin." Pukaw ko sa kanya nang umahon ito mula sa pool. Nasa resort kami ngayon at nagbakasyon lang dahil katatapos lang ng first semester.

Kinuha niya ang tuwalyang nasa ibabay ng upuan at nagpunas sa sarili. He sat on the chair beside me then stare at nowhere.

"Huwag na." He answered. "I just tried it because I'm hoping that we can still work together. But I guess God has other plan for me." He shrugged then leaned on the chair.

I pouted. "Kung gusto naman, may paraan. Why don't you take exams from other companies? Hindi man tayo magkakatrabaho pero we can still hang out after office hours." I motivated him. He just gave me a light smile then shook his head.

"Ang kulit mo naman." He chuckled. "Huwag mo na akong alalahanin. Kakailanganin rin ako ng pamilya ko sa negosyo namin dahil ako ang panganay." He reasoned out. Inirapan ko lang siya.

Alam ko naman kasi na gustong-gusto nito ang magtrabaho sa laboratory na 'yun. Sinasabi niya lang siguro ang mga ito dahil ayaw niya akong malungkot at para na rin pasayahin ang kanyang sarili.

"Pero Kier, you'll enter business world. That's too far from being a Botani---"

"Baby, love is a big sacrifice." He cut me off then smiled. Napatigil ako at napatitig rito. Napahinga ako ng malalim pagkatapos at humalukipkip.

"You mean, tatalikuran mo lahat ng mga opportunities mo? Dahil kailangan ka ng pamilya mo? Paano naman 'yung pangarap mo? Nag-aral ka pa!" I snapped my fingers on the air. Tinawanan niya lang ako at lumapit sa kinauupuan ko. Kinuha niya ang kamay kong may chips at isinubo sa bibig niya.

He stared at my eyes and smiled tenderly.

"I'll be fine. Don't worry too much." He caressed my cheeks. "Ikaw na lang ang magpatuloy sa pangarap mo. May isa lang akong hiling. Huwag mo akong kakalimutan. Balikan mo 'ko dito ha?" Biro pa niya at agad naman akong tumango.

"Huwag mo akong dramahan, Kier. Alam mo kung paano ako pupuntahan doon." Lumabi ako kaya tumawa ulit siya ng mahina. "So what will you do after graduation then?" I asked again. Hindi ako mapapakali hangga't hindi ko nalalaman ang plano nito.

He shrugged. "Come what may."

Sinamaan ko naman siya ng tingin.

Pinahid ko ang luha kong nasa pisngi ko. Hindi ko inisip mabuti na may kahulugan ang bawat binitawang salita noon sa'kin ni Kier. Hindi ko pa rin alam kung bakit ako ang sinsisi ni Kiyana. It's Kier's choice to stay in the Philippines. It's his choice to turn his back from his opportunities. And it's his choice to work under my family.

Tatlong taon kaming walang komunikasyon at sa loob ng tatlong taon na 'yun, ginugol ko lahat mg oras ko sa trabaho. Wala akong nabalitaan mula sa kanya. Ni pangalan niya ay wala akong narinig. Tapos ngayon, ako ang sinisisi nila kung bakit siya naglayas?

Napatawa ako ng mahina at tumungga ng alak. Napangiwi ako sa pait ng lasa nito pero hindi ko 'yun ininda at nagpatuloy lang sa paglaklak.

I wiped my tears away then took my phone inside my bag. I tried to call Kier again but he's still offline. I just opened my messenger then take a video of myself.

I focused the camera on my cheeks then to my face. I smiled sadly.

"I saw Kiyana a while ago. I said hi and her hand greeted me back. She's mad and I don't know why. I don't really have any idea what just happened. She's blaming me. But I guess my face deserves an explanation, Kier." I sobbed then sent it to him. Wala na akong pakialam kung anong itsura ko.

Nasasaktan ako. Gusto ko lang namang magtrabaho. Gusto ko lang maging proud ang pamilya ko. Bakit nadamay ako sa gulo ng buhay nila Kier?

Napailing ako at uminom ulit ng alak. Nang hindi pa ako malasing ay bumaba ako at nakihalubilo sa mga nagsasayaw sa dance floor.

I removed my thin blazer and grabbed some drinks from the crew. Different kind of drinks. The crowd cheered wilder as I stepped at the center of the stage. I winked at the DJ then raised my hands. Seconds later, the music changed to wild song and the dim lights began to rock with the beat.

I dance wildly like no tomorrow. I moved my body sexily against strangers' bodies. I accepted and drink all their offers. Napuno ng hiyawan at buhay na buhay ang sayawan dahil lang nandito ako at kilala ko ang DJ.

Wala akong naapakan para sa pangarap ko. Some might say I'm over reacting but it's between my dream and Kier. I motivated him. Ilang pilit ko noon na magexam ulit siya. Nagpaalam rin ako ng maayos.

Utang? 'Yun ba ang utang ko sa kanya? Nasira ko ang pamilya niya?

Pero wala akong kasalanan!

Nasa kalagitnaan ko ng pagsasayaw ng may humablot sa braso ko palayo sa mga kumpulan ng tao. Nagpatangay lang ako dahil nararamdaman ko na rin ang epekto ng maraming alak sa katawan ko.

"Hey!" Pigil ko sa babaeng tumangay sa'akin. I can't clearly see who's she but I'm sure she's pissed off based on how tight she held my wrist.

"Mahiya ka naman sa kapatid ko! Pinili ka na niya, ikaw naman 'tong gaga nakikipagsayaw sa kung kani-kanino lang!" Sigaw niya sa'akin.

Ah, Kiyana.

"You don't know what you're saying, Missy." I raised my hand, tried to point at her but she slapped my arms immediately.

Ouch, that hurts.

"And you think you do?" She laughed sarcastically. Hinila niya ako palapit sa kanya at inilapit ang labi niya sa tenga ko. Hindi mo na siya pinansin dahil hilong-hilo na ako, "Oh, let me tell you something. Go to your office, request a copy of the exams' result three years ago. Then compare your papers to kuya's." She whispered then pushed me away.

Tuluyan na akong napaupo sa sahig.

Teka, result ba sinabi niya?

Her voice echoed in my mind before everything went black.