Reece | DE#0,75

ZERO

I feel a little lost in this world
I try a little noise and choke
I've honestly never felt this alone
Oh, I just need someone

You Me At Six – Room To Breathe

Gdzie rozpoczyna się moja historia?

ROK WCZEŚNIEJ

Ciche i nieznośne dźwięki roznoszą się po wielkiej auli. Przekręcam klucze gitary, by ją nastroić i pozbyć się tego nieprzyjemnego rzężenia. Ciągle przerywam, by poprawić zsuwające się z nosa okulary, ale próbuję skupić się na pracy. Pomimo zmęczenia i chęci pójścia do domu, nadal tkwię w wysokim krzesełku barowym, które z niewiadomych przyczyn stoi na scenie, i przygotowuję wszystkie instrumenty na próbę do szkolnego przedstawienia, które odbędzie się za jakiś czas.

Przygryzam wargę, kiedy struna G prawie pęka od nadmiernego naciągu. Jednak ciężko jest mi zebrać myśli i zrobić to, co do mnie należy. Podnoszę głowę, sunąc wzrokiem po wielkim pomieszczeniu, które częściowo okrywa mrok. Wpatruję się w ciemność, uparcie licząc na to, że zobaczę w niej coś, co tak bardzo mnie przeraża. Mrużę oczy, próbując dopatrzyć się jakiejś postaci wśród miękkich krzeseł, jednak nikogo nie dostrzegam. Jestem tutaj sam.

Wzdycham pod nosem, a potem wreszcie kończę strojenie gitary. Instrument nie należy do mnie, ale lubię grać na tym konkretnym modelu. Dobrze leży w dłoni. Zdecydowanie wolę gitary akustyczne lub elektryczne, ale nigdy nie pogardziłbym dobrym klasykiem. Układam palce na szerokim gryfie, uciskając odpowiednie struny, które drżą lekko pod naporem, a potem sunę dłonią po pudle, by wreszcie szarpnąć pozostałe żyłki.

Zamykam oczy, zmieniając chwyty z pamięci. Wiem dokładnie, jak ma brzmieć melodia, która dopiero pojawia się w mojej głowie. Chociaż nie mam przed sobą słów, wiem, które powinienem zaśpiewać najpierw. W końcu piosenka należy do jednego z moich ulubionych zespołów.

I need a little room to breathe
You're making this harder for me
When all I need is to be set free
I need a little time to think*

Kiedy przestaję śpiewać, uśmiecham się pod nosem, oblizując usta. Wstaję i odkładam gitarę na jej miejsce, a potem zakładam plecak na jedno ramię i schodzę ze sceny. Szybkimi krokami dochodzę do przełącznika światła i gaszę je, pozostawiając za sobą aulę, która tonie w ciemności. 

  DO CZYTANIA NASTĘPNYCH ROZDZIAŁÓW WYMAGANA JEST ZNAJOMOŚĆ PIERWSZEJ CZĘŚCI SERII DOUBLE EXPOSURE - "JULIETTE" 

A/n: Witaj Was po nie tak długiej przerwie. Tym razem to Reece zabiera Was ze sobą, byście poznali jego historię. Mam nadzieję, że ta część wam się spodoba. 

Zapraszam na mój Spotify, gdzie znajduje się oficjalna playlista!  (moniax00) Na samym początku podziękowania dla YMAS, którzy muzycznie wzięli tę część pod swoje skrzydła, bez ich piosenek nie zaczęłabym pisać. 

*You Me At Six – Room To Breathe