Kalbinde Saklandım (Tamamlandı)

✨5-Gizli Numara✨

Bir kuçuçuk sozle kalbimin bu kadar kirilicağini kim bile bilirdiki? Kim anlaya bilirdi bunun ne olduğunu? Gözlerime tonlarca yük koymuş gibi hiss ediyordum. Açamıyordum bir türlü ama yanı başımdan gelen bu koku...tarif edelimezdi.. O kadar güzel ve ferahdıkı..ama kimdi? Böyle guzel koku varmidir baska ki? Ruhum dinlendi o kokuyla...bedenim dinlendi. Biraz korktu ölü olan kalbim, bu kokuda tutuklu kalmakdan korktu. Acılarıyla yüzleşmekden korktu.

Aćmak istedim gözlerimi,bakmak istedim kim diye? Ama yapamadim,gucsuzdum hić olmadiğim kadar. Yine kapandı gozlerim daha açilmdan yine uyuşdu bedenim.

Uykudan nihayet uyana bilmişdim. Gözlerimi zorlada olsa açdım. Hiç kimse yoktu, mesaj sese duymamla o olduğunu tahmin etmişdim. Bir yanım bakmak istemesede bir yanım bakmak istiyordu. Nihayet bakmaya karar verdim. Kesik kesik olan ellerimi ve onların verdiği büyük acıyı umursamayarak açdım.

Gizli numara:
Papatyam...ne yaptın sen? Kırdınmı kalbini? Çok mu acıyor yaran..

Papatyam:
Kalbim kadar acımıyor

Gizli numara:
Lütfen affet...bir an qarip oldum işte, unutdum.. Seni kırabileceğim aklımın ucundan bile geçmedi. Ergenler gibi trip atdım qaliba. Affet beni papatyam..bu salak adamı affet

Gizli numara:
Kafayı yiyeceğim artık..nasıl lan? Nasıl bayıldın...ellerin kesik kesik. Kanıyordu birde.. Benim canım ne kadar yandı haberin varmı senin?

Papatyam:
Yok..peki senin haberin varmı canım ne kadar yandı? Affetmek istiyorum..ama yabancıyım..buna hakkım yok

Gizli numara:
Delirtme beni...ne demek hakkım yok? Çok da güzel hakkın var. Sen benim papatyamsın..sadece benim..eğer papatyama bir şey olduysa en az onun kadar benimkide yanar.

Papatyam:
Affettim seni gizemli adam

Gizli numara:
Ama ben kendimi affetmedim... Affetmemi istiyorsan üzerine bir şey giyip bahçeye gel. Yağmur yağıyor şemsiyede al

Papatyam:
Neden ki?

Gizli numara:
Gel bir..

Papatyam:
Tamam

İlk kez konuşmuşdum onla. Bu hiss mükemmel. Kendimi çok güvende hiss etdim bir an. Üzerime kalın bir şeyler giyip şemsiyeyi aldım. Evde kimse yoktu. Bu biraz beni korkutmuşdu ama umursamadım.

Bahçeye girip yağmuru seyrettim bir yandan da telefonuma elime alıp yazmaya devam ettim

Papatyam:
Geldim

Gizli numara:
Şimdi gözlerini kapat..ama sakın açma..söz mü?

Papatyam:
Gözlerimi kapatırsam ne yazdığını görememki..

Gizli numara:
Benim akıllı sevdiğim..sen hele kapat..

Papatyam:
Tamam kapatıyorum ama göremeğecem yazdığını ona göre

Gizli numara:
Tamam

Gözlerimi kapattığımda o koku geldi yine. Yine kokuyu tüm iliklerimde hiss etdim. Tam gözlerimi açıp bakacakken kim olduğuna gözlerime bir şey bağlandı.

"Korkma benim papatyam"

Diye gelen ses içimi titretdi. O adamdı. Bana yazan..ama şu an yanımdaydı..bu koku ondan mı geliyordu? Bu kadar güzelmi? Boğazıma sanki bir yumru oturdu konuşamadım. Nefesimi tuttum nedensizce. Ne yapacaktım şimdi peki?

"Şu an beni göre biliyormusun?"

Kafamı olumsuz anlamda iki yana salladım.

"Peki papatyam..beni göremiyor ola bilirsin. Ama şu an beni hiss ede biliyorsun? Gözlerinde olmasamda hep kalbindeyim. Ordan da asla çıkmayacam"

"Senmisin?"

Dedim başka bir şey aklıma gelmezken

"Benim papatyam... Benim.. Başkası bu kadar yakınına gele bilirmiki? Koparırım lan o sana doğru gelen bacakları. Gerçi kalbinide kırdım çok. Nasıl bir insanım ben? İnsan sevdiğinin canını yakarmı? Ben yaktım..lanet olsun ki anneme verdiğim sözümü tutamadım ezdim papatyamı"

"Eğer papatyan ezilseydi şu an papatyandan geriye kalan yapraklara bakıyor olacaktın bana değil. Papatyan yanında vede hiç olnayacak kadar uzağında"

Bu sözleri nerden buluyordum bilmiyorum. Hangi cesaretle söğledim onu bile bilmiyorum. Ama onun kendini suçlamasını istemiyordum. Canımı daha da yakıyordu bu.

"Yağmurun kokulu saçların çok güzel"

Dedi o an öleceğimi sandım. Bu kadar iltifat beni aşardı. Uyanmak istemiyordum bu rüyadan.. Rüyamıydı sahi? Değildi. Çunki alnımda hiss etdiyim sıcaklıkla yerime adeta çivilendim. Alnımdan öpmüşdü

"Artık tamamen bana aitsin papatyam"

Dedi ve gitti anladığım kadarıyla. Hemen gözlerimi açdım. Kip kırmızı olduğuma yemin ede bilirdim. Bu hissde neyin nesiydi? Duygularım yıllar önce ölerken yeniden mi doğuyordum. Yenidenmi yaşıyordum..

Kapının yumruklanmasıyla dikkatimi ora yönlendirdim. Kaşlarımı çatark kapıya doğru ilerledim delikten bakınca Selini gördüm. Ama o...

Kapıyı açınca karşımda ağlamaktan gözleri şişmiş bir Selin beklemiyordum. Saçları dağılmış, gözleri kızarmışdı. Üzerinde kirliydi. Hemen kapıyı kapatıp kocaman gözlerini bana dikdi. Dudaklarını büzerken küçük bir kız çoçuğuna benziyordu.

"Selin ne oldu?"

Hıçkırıkları konuşmasını engelliyordu.

"Tamam sakin ol"

Diyip onu kendime çektim,daha da beter hıçkırdı. Bu böyle olmayacaktı ne yapmalıydım

"Abini arayalımmı?"

"Ha-hayır öğrenirse...öğrenirse...yok! Arama!!"

"Neyi Selin? Ne yapacaz peki? Tamam o zaman Anılı arayalım"

Diyip konuşmasına bile müsade etmeden telefonunu alıp Anıl yazılan yere tıkladım. Çalıyordu..

"Alo.."

"Anıl benim Kayra"

"Ne oldu Kayra kötü bir şey yoktur umarım"

"Yok..yani var..Selin"

"Ne oldu Seline? Nerde? Kayra konuşsana.. Ne oldu ona?"

"Kötü durumda şuan,hemen gel ama abisi bilmesin"

"Tamam hemen geliyorum"

Geçen dakikaların ardından Anıl gele bilmişdi. Selin salonda yorgun bir şekilde arada ağlayarak oturuyordu. Onu bu halde görmek istemiyorum. Anılda karşıda oturmuş onu izliyordu. Gergin olduğu her halinden belliydi. Biz öylece dururken Selini söylediyi söz bedenim her yanının tiyremesine neden olmuşdu.

"Saldırıya..uğradım"

Canlarım güzel narin papatyalarım hepinizin kadınlar günü kutlu olsun. Annelerimiz hiç bir zaman başımızdan eskilmesin. Amin...