Kalbinde Saklandım (Tamamlandı)

✨27-Gizli Numara✨

Göz kapaklarımın üzerinde işık hiss etmemle yüzümü buruşturarak gözlerimi açmaya çalışıyordum. Uzun uğraşlar sonucu gözlerimi aça bilmişdim. Gözlerimi avuşturarak yorganı üzerimden attım. Tam lavobaya gidecekken bahçeden gelen su sesiyle pencereye yakınlaşdım. Gözüm kanepeye kaydığında Enesin orda olmadığını farkettim. Pencereden aşağı baktığımda onu gördüm. Papatyaları suluyordu.

O kadar hassas ve dikkatliydiki hayran kalmışdım. Aynı benim üzerime titrediği gibi.

Gülümsedim...

Kapının nerdeyse kırılır gibi açılmasıyla yerimde zıpladım.
Gelen Selindi tabi.

"Selin ödüm patladı, abi kardeş bu kapılarla derdiniz ne?"

Dediğimde yüzüme sırıtarak bakıyordu.

"Seni yemeğe çağıracaktım ama sanırım savaşa çağırıcakmışım gibi daldım"

Diyince eliyle saçını geriye atdı ve masum bakışlar attı.

"Tamam üzerimi değiştirip geliyorum"

Dediğimde çıkmışdı. Lavobaya girip elimi yüzümü yıkadım. Havluyla kurutduktan sonra odaya gelip elbise seçmeğe başladım.

Yine mavi renkde sport bir şey giydim. Rahat olmak benim için her zaman ön plandaydı

Saçlarımın örüp aşağıya indim.

"Kuzu kahvaltı hazırladın mı?"

Diye aşağıya inip masada boş boş oturan Seline baktım. Galiba beni duymamışdı

"Selin.."

Dedim ama kime..ne oldu buna şimdi?

Yanına yaklaşıp hafiften dürtdüm.

"Ha..ha ne oldu"

Diye bana bakan Seline karşı ciddi durdum. Yanına yaklaşıp oturdum

"Ne oldu Selin?"

"Yok bir şey canım..hem biz gel kahvaltı hazırlayalım"

"Selin lütfen..ne oldu? Niye bu kadar daldın?"

Yutkundu...

"Abim Anılı sevdiğimi öğrenince ona zarar verir mi?"

Dediğinde dikkatini bana vermişdi. Bakışlarıyla sanki lütfen hayır de diyordu. Ne diyecektim peki?

Sustum..

"Ne yapıyorsunuz burada?"

Diye bize tek kaşı havada bakan Enese kaydı bakışlarımız. İkimizde ayağa kalktık

"Hi-hiç abi şimdi bizde kahvalyı hazırlayacaktık"

"İyi tamam...peki Anıl nerde?"

Diyerek bakışlarını bir bana birde Selinde gezdirdi. En son bende durdu ve sırıttı. Gözlerimi kaçırdım. Dün aklıma geldi. O çoçukca haraketlerimiz..

"Bilmem.."

Dediğinde Selin Enesin yüzüne bakmıyordu. Yavaş yavaş mutfağa ilerledikte ikimizde susmuşduk. Onu teselli etmeği çok isterdim ama..niye şu an hiç bir şey yapamıyordum? Basit bir soruya niye cevap veremiyordum..

"Selin ben.."

Diye başlamışdım söze. Ama lafımı kesen Selin oldu

"Boş ver Kayra...ben boşveremiyorum bari sen boşver"

Dediğinde sanki bir ima vardı. Bir an aklıma Enes gelmedi değil..ondan nefret etme sebebim..boşvermem...
Niye nefret edecekmişimki? O bana hiç bir kötülük yapmadı ki..