Kalbinde Saklandım (Tamamlandı)

✨12-Gizli Numara✨

Derin nefes alarak kokusunu aklıma ve de kalbime kazıdım. Kafamı kaldırdım...

"Gerçekten nefret edermiyim?"

"Edersin..."

Dedi sesindeki titremeği ben bile çözemezken. Hemen ondan ayrıldım. Bir kaç adım mesafede durdum. Gözlerimi yere diktim. Gözlerimden akan yaşlar kendiliyinden akıyordu. Hıçkırıklara boğulmamak için elimle ağzımı kapattım. Bunu yaparkende geri geri gidiyordum

"Hayır..hayır"

"Papatyam sakin ol.."

Onun söğlediği sözleri duymuyordum sanki. Beynim hiç bir şeyi algılamıyordu.

"Görmek istemiyorum!! Yüzünü görmek istemiyorum!! Hayır istemiyorum"

"Lütfen yapma böyle.."

"Ben sahip olduğum tek şeyi kaybetmek istemiyorum.."

Sonra aniden sardı o huzur veren kollarını bedenime. Kafasını saçlarıma gömüp kokladı.

"Benden nefret etsende senin hep yanında olacağım. Beni ne kadar sevmesen bile inadına koruyacağım."

"Seviyorum...qaliba seni seviyorum...."

Dediğimde durdu. Afallamış gibiydi. Ben bile bu kelimenin dudaklarımdan nasıl döküldüyünü çözemedim.

"Ne dedin?"

Dedi hala sesindeki titremeği koruyarak. Niyese ben hep üzgün ve kötü olduğumda yada ağladığımda benimle konuşurken sesi titrerdi. O güçlü bedenden iz yokdu.

"Qaliba dedim..qaliba seni seviyorum..bu yüzden kaybetmekten korkuyorum"

"Yani..yani sen şimdi.."

"Evet.
Seviyorum"

Dediyimde aniden kendimi havada buldum. Dönüyordum daha doğrusu döndürülüyordum.

"Dur Enes..."

"Ya nasıl durayım...benim papatyam beni seviyor..."

"Ya tamam indir.."

Dediyimde istemsizce dudaklarımdan kahkaha çıkmışdı. Bir dakika ben gülüyordum hem de kahkaha atarak. Bu duygu bu hiss mükemmel ötesi..hakiketen bu yıllar önce ölmüş Kayra Şahin mi?

Beni yere indirdiğinde hala gülüyordum. Elimi başıma götürdüm

"Başım döndü..."

Diye homurdandım. Az önce ağlıyordum şu an sa deli gibi gülüyorum. Boşuna demiyorum bu adam bende akıl burakmıyor

Yanaklarımı avuçlarının arasına aldı. Usulca okşadı. Parmağının yüzümü okşadığı her an, her santim, bedenim titriyordu.Nefesinin yüzüme çarpmasından bana yakın olduğunu tahmin ediyordum. Sonra anlımda sıcaklık hiss etdim. Yine beni anlımdan öpmüşdü. Bunu yaparkende istemsizce gözlerim kapanmışdı, ve o anı doyasıyı yaşıyordu artık var olduğuna inandığım kalbim.

"Hep böyle gül papatya..hep böyle gül..eğer sen mutlu olacaksan insanların içinde gülmene bile razıyım..ne kadar kıskansam da senin mutlu olduğunu görmek beni daha çok mutlu ediyor."

"Gerçekten mi? Kıskanmazmısın?"

"Biraz kıskanırım ama sadece kızlar olduğunu bildiyim için rahat olurum"

"Sadece kızlarmı? Ama sen..."

"Sen ne zannetmişdin ki? Erkeklerimi..yok daha neler..hangi erkeyin karşısında güle bilirsin? Gebertirim o pezevengi"