Kalbinde Saklandım (Tamamlandı)

✨22-Kalbini Sevdiğim✨

1..2..3..4..5..6..7..kaç gün sonra bitecek bu acı?

1..2..3..4..5..6..7..kaç saat sonra sona erecek bu nefret?

1..2..3..4..5..6..7..kaç saniye sonra yeniden üzüleceğim?

1..2..3..4..5..6..7 bu sayıyla değildi benim hayatım, benim hayatım benim kaderimin sayısı bir tek 7..6..5..4..3..2..1..böyle ola bilir.

Nasıl hiss ediyorum biliyormusunuz? Hani gece olduğunda hep istersin ya sabahı...korkarsın ya gecenin karanlığından? Benim hayatımda,benim bu acılı dünyamda sabah olmuyor ama..

Hani derler ya her insanın içinde mutlaka bir çoçuk saklıdır...benim içimdeki küçük Kayra korkuyor karanlıktan...ağlıyor orda ama sesini hiç kimse duymuyor..bir tek ben duyuyorum..sesleniyorum ona korkma diyorum hemen çık ordan diyorum. Ama o bana çıkarsam ölürsün diyor.

Küçük Kayra ağladığında bende ağlıyorum. O korktuğunda bende korkuyorum... Sadece sevdiğim adamı tanıdıktan sonra ağlamıyordu küçük Kayra. Gülüyordu hatta...yalnız değildi..karanlık değildi..

Titrek ellerimle yavaşdan suya uzandım. Buz gibi soğuk bakışlarım önce suya sonra bardağa kaydı.

"Bardağın sadece yere düşdü Kayra kırılmadı.."

Derken Seline baktım. Gözlerinde hüzün vardı..belkide hüzün olmasının sebebi şu an gözlerinde kendi yansımamı görmemle alakalıdır.

"48 saat dedi.."

Dedim gözümden akan bir damla yaşa aldırmadan. Sanki nefes alamıyordum. Boğazımda tarif edilemez bir acı vardı yutkunamıyordum.

Sustu...ne diyecekti zaten? Kelimelerim tükendi...

Yorgunca ayağa kalktım. Mesajı gördükten sonra Enes öfkeyle gitmişdi. Anıl burdaydı bizi yalnız burakmamışdı.

Salona doğru ölü adımlarla ilerledim. Öylece çöktüm kanepeye.

"Aileni özlüyormusun?"

Diye karşımda oturan Anıla baktım bir süre...

"Enesi..Enesi özlüyorum"

Dedim kalbimden gelerek. Ellerimin titremesi hala geçmemişdi.

"Peki aileni
özlemiyormusun?"

Dedi hala gözlerime bakarak. Cevabı biliyordum.

"Benim ailem zaten Enes"

Dedim burukca gülümseyerek.

"O zaman kalk!"

Dedi ayağa kalkarak.

"Nereye?"

Meraklıydım..

"Ailenin yanına"

Dedi ve gülümsedi. Ayağa kalkıp dışarı çıktım. Enes gitmemişdi papatyalarının yanında durmuş kafasını yere eğmiş ellerini boynunun ardına almışdı.

Yavaş yavaş yaklaşdım..tam da karşısında yere çöktüm. Ellerim istemsizce yanağına giderken kafasını kaldırıp yüzüme bakmasını sağladım.

Sustum..sadece baktım yeşilliklerine..ellerim hala titriyordu. Ellerimi ona gösterdim nasılda titrediğini..

"Bak sevdiğim..nasıl titriyorlar?"

Dedim tekrardan bir damla yanaklarımdan dudaklarıma doğru yol alırken. Elini kaldırdı, baş parmağıyla damlanın çizdiği yolu sildi. Parmağı yavaş yavaş aşağıya inerek dudağımın kenarında durdu.

"Sadece susalım...konuşmayalım olur mu?"

Dedim diğer yanağımdan da öbür damlalar gelerek.

"Sadece susalım.."