The Boy I Met Online

Kabanata 14

Nagising akong wala na si Prince. Malamang ay may pasok din yun kaya maagang umalis. Nagmamadali akong naligo at nagbihis. I had fried rice and sunny-side up for breakfast and our usual fruit juice.

Pagkatapos kong kumain ay nakarinig ako ng busina ng sasakyan mula sa labas. Nagmamadali kong sinuot ang sapatos ko bago ko hinablot ang bag palabas ng bahay.

"Good morning" masayang bati ni Prince habang nakasandal sa sasakyan niya. Nanlalaki ang mga matang tinignan ko siya saka tuluyang ni-lock ang bahay. Tinaasan ko naman siya ng kilay.

"Starting today hatid-sundo na kita" nakangiti niyang wika. He's wearing his usual casual attire looking breathtakingly handsome as always.

"Bakit mo naman gagawin yun?"

"Simply because I wanted to. Now, get in. We don't want to be late, do we?" kaswal itong umikot sa passenger's seat para ipagbukas ako ng pinto. Naguguluhan naman akong sumakay.

Hindi ko maiwasang titigan siya habang nagmamaneho. Ano bang nakain niya at nagprisenta siyang ihatid ako?

"Don't look at me like that honey, I'm melting" he said smirking, I just rolled my eyes.

~
Pagdating namin sa school ay hindi ko maiwasang mapatingin sa paligid. Pinagtitinginan kami ng mga tao at may mga nagbubulungan pa.

Talagang ipinasok pa ni Prince ang kotse hanggang sa entrance ng main building kahit nagpumilit ako kaninang sa may babaan lang ako bababa.

Bago pa man ako makapagsalita ay tuluyan na itong nakababa ng sasakyan at umikot sa passenger seat para pagbuksan ulit ako ng pinto. Kitang-kita ang pamamangha sa mga mukha ng mga taong dumadaan. May tumitigil din at kinukuhanan ng litrato si Prince.

Nakaramdam tuloy ako ng kaba at hiya. Siguradong ako ang magiging usap-usapan sa buong university kapag nakita nilang bumaba ako sa kotseng ito. Nagtataka akong tinignan ni Prince at kabadong umiling ako sa kanya.

"Bakit ba kasi nag ala grand entrance ka dito? Nakakahiya bumaba! Pinagtitinginan tayo!" inis kong bulong sa kanya.

"Kinakahiya mo ako?" turo niya sa sarili faking a pained expression. This guy!

"Hindi sa ganun pero-" pagtanggi ko pero hindi niya ako hinayaang matapos.

"C'mon. It's alright. Baka ma-late ka" nanlaki naman ang mga mata ko sa narinig saka napatingin sa wrist watch ko.

8:45 AM. Late na ako! I internally hiss saka nagpasyang bumaba sa sasakyan. Rinig na rinig ko ang pagsinghap ng mga tao. I don't know if I should be happy or insulted by their reaction. Baka ang iba ay hindi inaasahang ako ang baba sa kotse ng guwapong lalakeng to habang ang iba naman ay hindi makapaniwala kung paanong ang plain na babaeng tulad ko ay nasangkot sa guwapong lalakeng katabi ko.

"Susunduin kita mamaya. Take care" paalam nito and I awkwardly smiled at him. Akala ko ay aalis na ito but he grabbed me by my waist gently and kissed me on the temple.

"Bye" sabi niya bago tuluyang sumakay sa kotse at binuhay ang sasakyan.

Nagmamadali ko namang nilagpasan ang mga nagtatanong na mga mata ng mga tao at mga bulungan nila. I will kill you Prince! Malaking eksena ang ginawa mo!!!

~~
"I kennat! Ano itong pictures na kumakalat sa buong university about you and a hot guy?" kumikinang ang mga matang tanong ni Lorraine habang naglalakad kami papunta sa table namin dala ang kanya-kanya naming trays.

We decided to eat at the cafeteria today because of the pictures circulating around the campus this morning. The last thing I wanted is to  bring my self to complete embarrassment. Hindi ko alam kung sino ang kumuha ng mga litrato at nagkalakas-loob na isend ang mga ito dahilan para kumalat ito.

Pansin ko ang bulungan sa paligid at tingin ng mga tao mula pa noong nakapasok ako sa room. I received the pictures myself at pakiramdam ko gusto ko ng umuwi. I hate the attention these people are giving me right now.

"I wasn't expecting that bringing that "god knows who" guy here at school will definitely drag you out to the spotlight" dagdag pa ni Talia nang marating namin ang table saka isa-isang umupo. Me and Talia sitting opposite to Lorraine and William.

"Isn't he the sweetest?" Lorraine said dreamily and we heard William coughed causing us three to laugh.

"Care to enlighten us about this guy Jen?" tanong ni Talia habang kumakain kami. Tinitigan ko naman silang tatlo contemplating. Naisip kong wala rin akong magagawa kundi sabihin sa kanila ang lahat knowing that Lorraine and Talia could scare the hell out of me sometimes every time I keep them in the dark.

"Prince is a good friend of mine. Nagkakilala kami sa isang grocery store dahil siya ang nagbayad sa mga pinamili ko since nakalimutan akong bigyan ni mama ng pang-grocery" simula ko habang biglang nabilaukan si Talia sa kinakain.

"Of all reasons Jen! Nakakahiya yun!" nanlalaki ang mga matang nakatingin siya sa akin. I nodded.

"I know kaya hindi ko ine-expect na ihahatid pa niya ako sa bahay after. We met again when Van and I left to grab some ingredients. He's not alone though, he's with his brother. Inaya nila kami mag-lunch and since busy si mama sa trabaho, we agreed and ended up at home. We ate the cake I baked altogether." I ended there sipping from my soda. Hindi na nila kailangang malaman ang tungkol sa pagpapalipas ng gabi ni Prince sa bahay. Ayoko ng lumala ang sitwasyon at lumaki ang usapin tungkol dito.

"He seems nice. Ang suwerte mo Jen!" kinikilig na sambit ni Lorraine kaya pareho namin siyang inikutan ng mata ni Talia.

"We're friends Lorraine"

"Say that to yourself. We both know that you like this guy. Jen never ka pa naging  friendly with guys. You don't even spare them a glance or talk to them whenever they approach you, don't tell me he's an exception?" nakataas ang kilay na wika ni Lorraine.
Napaisip naman ako sa sinabi niya. She's right...damn right!

I never entertained guys especially after Peter and I's breakup. In fact I could still remember how I turned down a guy's offer of a date, how I gave Talia and Lorraine the chocolates I kept on receiving from a secret admirer, and how I broke someone's heart by rejecting him.

Seriously what made Prince different from those guys? Why am I so stupid to notice? Why did I let my guards down? How can I forget the day of my misery when  Peter cheated on me with Hailey? How can I forget the day when I promised myself to  never allow anyone get into my life again and break me?