sorun değil ; jjk

twenty seven

Bugünkü antrenmana tezahürat ekibi de kendi provalarını yapmak için katılacaktı.

Biz dinlenme molamızdayken ekipteki kızlar, onların eşyalarına yardım eden görevliler ve koçumuz içeriye girdi. Gözlerim Cho Hee'yi arıyordu.

Sıra halinde gelen topluluk içeri girdikten sonra herkes hazırlığını yapmak üzere sandalyelere oturdu. Cho Hee'yi hala göremiyordum.

Aradan fazla geçmeden hazırlıklarını tamamladıklarını haber veren tezahürat ekibinden bir kız koça doğru ilerledi. Bir mühlet konuştular. Ardından kız gruba geri döndü.

En öne geçmeye hazırlanıyor gibiydi. Gördüğüm bu manzara karşısında sinirlenmiştim. Tezahürat başkanı Cho Hee'ydi. Bu kız da kim olduğunu sanıyordu şimdi?!

Sandalyenin üzerinden iplerini alıp diğer kızları arkasında bıraktığı sırada spor salonunun kapısının açıldığını haber veren ses geldi.

Cho Hee eşyaları ellerinde telaşlı bir şekilde içeri girmişti. Onu gördüğümde içimdeki o endişe kıpırtıları sakinleşmiş ve huzur bulmuştu. Rahatlamıştım.

Cho Hee önce koça sonra da takıma mahcup ifadesiyle bir özür eğilişi yaptıktan sonra ekibinin yanına gitti ve tam bir kararlılıkla önlerinde durdu.

Neden bilmiyorum ama minik kızım şampiyona da birinci olmuş gibi bir gurur kaplamıştı içimi.

Girdabına düştüğüm duygulardan sıyrıldıktan sonra ona daha dikkatli baktım.

Saçlarını salık bırakmış ve iki yan tarafından örgüyle gevşek bir taç yapmıştı. Üzerine giydiği kovboy kız kostümüyle de fazlasıyla güzel görünüyordu.

Tam o anda, onun da gözleri beni buldu ve bunun üzerine zaman, üç saniyeliğine de olsa durmuştu.

Gündoğumunu andıran gülümsemesini bana sunarken ben de aynı şekilde karşılık vermiştim.

Ardından birbirimize iyi şanslar hareketi yaptık ve yönlerimizi değiştirdik.

Haberi ilk aldığımda bu işin yararıma olacağını düşünmüştüm. Ama şimdi, o burada öylece beni izliyor olacakken, doğru davranabilmek ne kadar kolay olabilirdi.. emin değildim.