sorun değil ; jjk

forty seven

Düdüğün çalması ile maç başladığında herkes tüm kozlarını ortaya dökme kararı almışcasına ortaya atladı.

Min Youn bayılmamdan dolayı geçen el benim serbest atışımı kullandığını söylemişti ve son durum 51-54'tü.

Herkesin fırlamasına şaşmamak gerek. Son round, üç sayı fark ve 10 dakika. Bunların her biri teker teker başımda dönüp duruyordu.

Han Seok ile birlikte son olarak tüm gücümüzle öne atıldığımızda top dev çocuktaydı. Sahaya ilk geldiğimde tuhaf bir bakış atmış sonra sırtını çevirip oturmuştu.

Şimdiyse aynı tuhaflıkla birlikte sinirinde barındığı kötü gözlerle bana bakıyordu. Ama umrumda değil. Beni bunlarla korkutamaz.

Han Seok geçen seferin acısını almak isteğiyle kolunu savurarak topu kaptı ve bir ikilikle farkı beşe çıkardı.

Bir ileri bir geri koşarak topa odaklanmaya çalışırken başımda ani ve inanılmaz bir ağrı hissettim.

Olduğum yerde beş saniyeliğine donup kaldım. Her şey kararmış sonra asıl renklerine geri dönmüştü.

Maçın bitmesine yedi dakika vardı. Dayanmam gerekliydi. Aklıma ailemi ve amacımı getirip ağrıyı unutmaya çalıştım. Ama attığım ilk adımda başka bir sancı bıçak gibi saplanmıştı.

Dışa vurmamaya çalışıyordum yoksa koç beni anında oyundan çıkarırdı. Topa doğru koştum. Ağrıyı unutmalıydım.

Yedi dakika Jeon.

Yapabilirsin,

Yapmalısın.

Topu kaptıktan sonra sayı için zıpladım. Ayaklarım yere değdiğinde düşmemek için kendimi zorlamıştım.

Bir üçlük daha. Son sayıyı öğrenmek için baktığımda 61-63 olduğunu gördüm. Ne zaman arayı bu kadar düşürmüşlerdi? Bu durumda asla bırakamazdım.

Beş dakika.

Chan Joo topu kaçırmış ve dev çocuk bir üçlük savurmuştu.

63-64

Min Youn kapamadan başka biri daha atağa geçip bir üçlük daha yolladı.

63-67

Gözümün önünde mahvoluyorduk.

Üç dakika.

Başım deli gibi sancıyordu. Onlarca farklı düşünce aklımı oyalarken çıldıracak gibiydim.

Öylece sahada dikilirken birden fazla farklı sesten adımı duydum.

"Jungkook-ah!"

"Junior Jeon!!"

"Jungkook!!"

"Kook!!"

"Perfect Four'un biricik vokali!"

Neler oluyordu?