seventy seven 77 | final

3.2K 175 97
                                    

Takım elbisemi çıkartıp altıma siyah kotumu ve üzerime lacivert hırkamı giydim.

Gösteri bitmişti. Festivalde. Uygulamaya ucundan bile yanaşamadığım planımda. Çoğu şey.

"Jungkook-ah seni arayıp duruyoruz nerelerdeydin?"

"Ah üzgünüm. Kıyafetlerimi değiştirmeye gitmiştim."

"Gidiyor musun?"

"Evet."

Sang'ın kabarık saçları suratıma çarpmıştı.

"NEREYE!?"

"Eve."

dedim isteksizce.

"Kutlama yaparız sanmıştım."

"Çok yoruldum Sang. İstiyorsanız takılın ama ben eve gideceğim."

"Ben de eve gitmek istiyoruum!"

Eun yakına yakına yanımıza gelmişti.

"Hem takılsak bile, olmaz zaten. Bazılarının çoktan buluşmaya yandığı birileri var çünkü."

Sinsice gülerek kafasıyla çıkış kapısını işaret etmişti.

"Ihıhım. Neyse neyse ben de üzerimi değiştireceğim. Sıkı çalıştınız çocuklar!"

"İyi iş başardık!"

"Tebrikler Perfect.. Three?"

"Ah hadi ama! Zavallı masuma merhamet gösterin. Zaten neye uğradığını şaşırdı."

Eun iç geçirdikten sonra konuşmasına devam etti.

"Ne teklifti ama."

Sonra acelesi varmış gibi

"Neyse ben kaçtım."

diyerek soyunma odasına doğru koştu.

Sang arkasından göz devirdi.

"Adam altı üstü milletin içinde bağırdı. Hemde kız aylardır hazırlandığı gösterisinde dans ederken. Nesi muhteşem bunun bu kadar?"

Cevap vermeden konuştum.

"Ben gidiyorum."

"Oh, evet dostum. Hoşça kal. Bu arada teşekkürler."

"Ne için?"

"Her şey, Jungkook."

İki saniye ciddi bir şekilde birbirimize baktıktan sonra aynı anda güldük.

"Sende öyle kıvırcık."

deyip kolunu sıktım.

"Bundan sonra istediğin kadar uyuyabilirsin."

"Aaaah kesinlikle. Öyle mutluyum ki."

"İyi dinlen. Görüşürüz."

"Şüphen olmasın adamım. Hoşça kal."

Çıkış kapısına doğru ilerlerken ayaklarımı sürüyordum.



Görmek istemiyorum.



Kapıyı açıp düz yola inecekken biraz daha kenarda, koca çınarın altında gölgeler olduğunu fark ettim.


Hayır bunu yapmayacağım.




Başımı çok ama çok yavaş bir şekilde sola döndürdüm.

.
.
.
.
.
.
.

Nasıl da güzel gülümsüyor.

Ona.


.
.
.
.
.
.
.

Kalbimden birkaç damla yere düşmüştü.

Hayalkırıklığım ve acım.

Hüznüm.

Ve her şey silindi.


Sorun değil.

O mutlu olduğu sürece sorun değil.


Gülümsedim.

Keyfim yerine gelmiş bir şekilde ellerimi cebime sokarak eve giden yolda yürümeye başladım.






sorun değil ; jjkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin