sorun değil ; jjk

thirty two

Hafta sonunu besin ve uyku düzenimi olduğu gibi devam ettirip akşam üzeri antreman yaparak geçirdim.

Arada Cho Hee'yi düşünmeyi de ihmal edemiyordum.

Sonunda pazar gününün gecesi geldiğinde ise biraz heyecanlıydım.

Odama geçip uyumak için hazırlanmaya başladım. Abim kapımın kenarına gelmişti. Pijamamın son düğmesini ilikleyip ona baktım.

"Bir şey mi var?"

"Hayır, sadece yarın için iyi şans dilemeye geldim. Başaracaksın ufaklık. Çünkü sen benim kardeşimsin."

Yanıma gelip sırtıma hafif sayılmayacak bir şekilde geçirdi ve güldü. Ben de aynı şekilde karşılık verdim.

"Orada olacağız."

Başımı sallayarak konuştum.

"Evet, biliyorum. Teşekkür ederim."

"Sorun olmadığını biliyorsun. Biz bunun için varız."

Yönünü yeniden kapıya çevirirken yatağıma geçip bağırdım.

"Işığı kapar mısın?''

Önce o "benimle dalga mı geçiyorsun?" tarzındaki bakışı attı. Sonra iç çekip konuştu.

"Eh, kapatayım bari."

Işıkları söndürüp kapıyı kapamadan önce son kez konuştu.

"Güzelce uyu. Yarının şampiyonu sensin."