Stilte

Hoofdstuk 10

De volgende dag ga ik redelijk goedgehumeurd naar school, voor zover dat kan voor iemand die in deze situatie verkeert. Ryan en Quinn wachten me op –zoals gewoonlijk- en we lopen naar binnen. Zo te zien merken ze dat ik me wat vrolijker gedraag dan de dagen daarvoor, want ze grinniken en knikken naar mij.

'We hebben vandaag echt een chill rooster, alleen maar mentoruur, gym, scheikunde, Engels en geschiedenis,' zegt Ryan blij. Ik knik.

Zoals gewoonlijk was geschiedenis saai. Daarna hadden we een tussenuur en nu hebben we gym. Ik kleed me om, ga op een van de banken zitten en wacht op uitleg. 'Goedemorgen allemaal. Zoals jullie misschien al wel weten, komt de week naar Parijs voor 5VWO er weer aan. Ik, als jullie coördinator, moet jullie informeren. De kosten zijn 300 euro per persoon. We gaan 6 dagen naar Parijs, van maandag tot en met zaterdag. Jullie krijgen nu allemaal twee brieven uitgedeeld met meer informatie over de betaling en de week zelf. Ik hoop dat jullie er allemaal bij zijn, het wordt zoals ieder jaar een groot feest!' zegt meneer Stone enthousiast. Er klinken wat enthousiaste woorden als ''super'' of '' ik ga zeker.'' Ik zelf ben ook wel onder de indruk. Ik ben dol op Frans, Frankrijk en vooral op Parijs. Maar kan ik nog wel echt lol maken?

De bel gaat. Shit, te laat! We rennen de gang over en kloppen aan bij het scheikundelokaal.

Meneer Roelofs doet open en schudt zijn hoofd. 'Voor deze ene keer, kom maar binnen,' zegt hij glimlachend.

'Welkom klas, vandaag gaan we een practicum doen! Als jullie eerst allemaal een labjas en een labbril opdoen, ga ik uitleggen,' zegt hij.

We lopen naar de kast en de kapstok waar alles hangt, en beschermen ons lichaam.

'We gaan werken met zeer agressieve chemicaliën, dus wie door de uitleg heen praat moet dit lokaal meteen verlaten,' zegt hij.

Na het uur gym, een leuk uur scheikunde en de pauze hebben we mentoruur. Ik heb mijn koptelefoon bij me, zodat ik muziek kan luisteren. Ik hoef namelijk geen gesprek. Misschien denkt Mevrouw Stocks daar anders over, maar ik wil niet praten.

Ze staat bij de deur,glimlacht vrolijk en doet als iedereen binnen is de deur dicht.

'Hallo iedereen. Jullie hebben als het goed is informatie gekregen over Parijs?'

Er knikken wat mensen.

'Oké, fijn. Ik zal er zoals elk jaar ook bij zijn. Ik heb er nu al zin in! Ik heb jullie al verteld wat we vandaag gaan doen. Wie wil er een gesprek?' vraagt ze.

Er gaan wat vingers omhoog.

'Oké, is goed. Maar ik wil eerst jou spreken, Jill.'

Ik kijk op. 'Nee, ik hoef geen gesprek,' mompel ik. Ik was eindelijk een beetje vrolijk, dacht even niet aan Laura en nu dit. Ik wil het niet hebben over Laura, dan krijg ik weer beelden in mijn hoofd.

'Kan me niets schelen, ik wil jou spreken,' zegt ze krachtig en loopt naar de gang. Ik zucht en loop ook naar de gang. Ze zit al op een stoel en wijst naar een andere voor mij. Ik plof neer en staar voor me uit.

'Het is duidelijk dat het niet goed met je gaat. En ja, ik snap dat je het moeilijk hebt. Maar leg me eens uit waarom je het zo erg vind om aan haar te denken? Denk je soms meteen aan de truck?' vraagt ze voorzichtig.

'Nee,' mompel ik. 'Ik vind het gewoon heel erg dat ze dood is door...'

Ik wilde bijna ''mij'' zeggen.

'...een truck,' zeg ik snel.

'Wil je er over praten?' vraagt ze. Ik schud mijn hoofd.

'Oké, goed. Maar stroop je trui eens omhoog. Ik schrik, dat kan niet. Ik heb mezelf gisteren nog gesneden op mijn arm.

'Nee. Waarom zou ik dat doen?'

Ze zucht. 'Omdat je mij dan laat zien dat je je echt niet snijdt.'

Ik moet een smoes bedenken.

'Oké dan, maar ik snijd me niet. Ik ben gisteren in een doornstruik gevallen,' mompel ik. Ze kijkt me ongelovig aan. Ik stroop mijn trui omhoog en de krassen zijn erg duidelijk te zien.

'Ik zweer het.'

'Oké, ik geloof je,' zegt ze op een manier waarop het overduidelijk is dat ze het juist niet gelooft.

Mooi zo, voor nu ben ik van haar af.

'Zorg er maar voor dat je niet weer in een doornstruik valt,' zegt ze.

Ik knik chagrijnig.

'Dan mag je de volgende roepen: Sam.'

Oh god, ja. Door alle drukte was ik vergeten wat hij op mijn briefje heeft geschreven. Vanmiddag ga ik een praatje met hem maken. Ik loop de klas in, maak oogcontact met Sam en wijs naar de gang. Hij glimlacht.

De rest van de dag vliegt voorbij. Als we uit zijn, sta ik nog even te kletsen met Ryan. Dan wordt er op mijn schouder getikt.

'Hoi... ik wilde vragen of je in het weekend iets leuks wilt doen samen?' vraagt Sam lichtelijk verlegen.

Ik glimlach. 'Ja, graag. Gezellig, wat wil je doen?' vraag ik.

'Jij mag kiezen, ik vind alles goed: de bioscoop, zwemmen, wat jij wilt...'

'Ik wil wel graag naar de bioscoop,' zeg ik verlegen terug.

'Is goed. Wil je zaterdag of zondag?' vraagt hij.

Ik denk na. 'Ik heb geen afspraken, dus kies jij maar.'

'Zaterdag is wel goed, ik kan wel wat afleiding gebruiken. Naar wat voor film wil je? Ik heb een hele gave horrorfilm zien staan op de site, maar alleen als jij ook van horror houdt,' zegt hij lief.

Gelukkig vind ik horrorfilms ook geweldig. 'Ja, leuk! Ik ben ook gek op horrorfilms.'

'Hij draait om 21:00, dus zal ik je dan om 20:30 ophalen?' vraagt hij.

Ik knik.

'Oké, ik heb er zin in! Ik zie je nog,' zegt hij en loopt naar de fietsenstalling.

Ik glimlach. Dit is wel iets wat mijn week misschien een klein beetje leuker gaat maken, aangezien de begrafenis morgen is.