Stilte

Hoofdstuk 24

We kijken zoekend om ons heen, in de brief stond alleen dat we naar de Eiffeltoren moesten komen. Het plein onder de Eiffeltoren is levensgroot!

'Hier, hier! Ryan, Quinn, Jill!' gilt iemand. Ik kijk naar rechts, en daar staat Rozemarijn te zwaaien. Een groot deel van de klas is er al. We lopen er snel naartoe en begroeten iedereen. Ik zet mijn bagage op de grond, en puf dramatisch.

'We moesten alles meenemen in de metro en daarna ook nog hierheen sjouwen, lekker handig,' zeg ik. Cloë en Hailey knikken instemmend.

'Goed dat jullie ons hebben gevonden. Achteraf hadden we beter wat specifieker kunnen zijn, want ''bij de Eiffeltoren'' is een beetje te breed. Maar oké, onze excuses. We gaan nu met z'n allen naar het gebouw waar we de laatste drie nachten gaan slapen! Het is heel dichtbij, wees maar niet bang dat je nog heel lang met je koffer of tas hoeft te sjouwen,' zegt mevrouw La Jeune. Ze loopt samen met de andere leraren naar rechts, dus we lopen haar achterna.

Ik moet toegeven dat het inderdaad best dichtbij is: na 5 minuutjes lopen zijn we er al.

'Voilà!' zegt ze vrolijk terwijl ze naar het gebouw wijst. Er staan allerlei Franse woorden op het gebouw, en ik maak eruit op dat er 3 slaapzalen zijn met ieder een eigen keuken , toilet en badkamer. Mevrouw La Jeune loopt voorop naar binnen, dus we volgen haar maar. Ze loopt naar de receptie.

'Bonjour! Nous sommes vingt-deux,' zegt ze.

'À quel nom avez-vous réservé?'

Ze denkt even na. 'Je pense... La Jeune.'

De vrouw achter de receptie typt het in op de computer en knikt. Ze komt achter haar balie vandaan, en wenkt ons. Ze loopt door een gang met hier en daar wat deuren. Aan het eind van de gang is een grote, zwarte deur die ze openmaakt met en sleuteltje.

'Voilà, votre salle,' zegt ze zelfvoldaan terwijl ze twee sleutels overhandigt aan mevrouw Stocks. Daarna loopt ze weer weg.

'Nou, ik vind het een mooie zaal,' zegt mevrouw La Jeune. 'Zoek allemaal maar een bed uit, dan gaan wij even wat keukenspullen uitpakken.'

Na een strijd om de beste plekken, staat mijn bed naast die van Sam en Cloë. Naast Cloë liggen Hailey, Quinn en Ryan. De bedden staan links in de zaal, in twee rijen van 15 tegenover elkaar. Er zijn dus meer dan genoeg bedden. Ik gooi mijn bagage op het voeteneind.

'Kom, laten we even rondkijken,' zeg ik tegen Hailey. We openen de eerste deur die we zien, en vinden een badkamer. Er is een herentoilet, damestoilet, vier douches en twee grote wasbakken met spiegels. Daarna vinden we de keuken, waar de leraren al het eten aan het opbergen zijn. Verder staat de eettafel met stoelen in de grote zaal.

Na een tijdje komen de leraren uit de keuken, en gooien ze ook hun bagage op een bed.

'Oké, het is nu twee uur. Laten we eerst even gaan lunchen, en daarna met z'n allen Parijs in!' zegt mevrouw La Jeune enthousiast. De hele tafel staat vol met allerlei soorten beleg en broodjes. Niet dat ik nog veel honger heb na het ontbijt bij familie Dupond, maar het is alsnog lekker. Ik eet een broodje oude kaas en een neem een glas water.

Na het eten besluiten we om eerst naar Galerie Lafayette te gaan, een megagroot, duur warenhuis. Daarna gaan we met z'n allen naar de bioscoop, naar La Famille Bélier (een Franse film). Ik ben benieuwd hoeveel ik er van ga begrijpen, aangezien het natuurlijk zonder ondertiteling is.

'Hier, snel!' zegt mevrouw Stocks terwijl ze in de deuropening van de metro staat. Ze zwaait heftig met haar handen. Onze hele groep van 18 kinderen en 4 leraren moet er voor het piepsignaal in. We stormen met z'n allen de metro in, en de laatste is net op tijd. Letterlijk 1 seconde later vliegen de deuren dicht.

Mevrouw La Jeune houdt het informatiescherm strak in de gaten, en na een tijdje zegt ze dat we eruit moeten. We gaan er allemaal even snel uit als dat we erin gingen, heel snel dus. Weer zijn we net op tijd. We lopen de stad in, en komen al best wel snel bij Lafayette aan. 'Wauw,' zeg ik. We lopen naar binnen, en overal om me heen zijn prachtige, dure dingen.

'Oké, kijk maar even rond iedereen. Over een uur zijn we allemaal op het dak, dan gaan we daar wat groepsfoto's maken. Veel plezier!' zegt mevrouw La Jeune.

Ik ga met Hailey en Cloë op pad, want jongens vinden hele andere dingen leuk dan meisjes in een warenhuis. We besluiten om als eerste naar de make-up afdeling te gaan. Mijn mond valt open. Zo veel make-up heb ik nog nooit gezien, en al helemaal niet van al die dure merken bij elkaar.

Chanel, Dior, MAC en nog veel meer dure merken. Er komt gelijk een vrouw naar ons toe.

'Bonjour!' zegt ze.

'Bonjour,' zeg ik terug.

Blijkbaar hoort ze dat ik niet Frans ben, dus vraagt ze in haar beste Engels: 'Can I help you?'

Ik denk even na. 'Maybe I want a MAC lipstick, but I don't know which one.'

Ze glimlacht. 'I can try some on your lips, and then you can choose.'

Ik moet mijn best doen niet te lachen om haar Engels, vooral de uitspraak. Niet dat ik veel beter ben, maar toch. Fransen die een andere taal (proberen te) praten klinken meestal heel grappig.

'Yes! Thank you,' antwoord ik.

Ze wenkt me en wijst naar een krukje. Ik ga erop zitten, en als ze bukt om wat producten te pakken uit een kastje grijns ik naar Cloë en Hailey. Er komt een andere vrouw naar ze toe, die ze na een gesprekje ook meeneemt naar een ander plekje. De vrouw begint met al mijn make-up eraf te halen. Omg, nee. Dan smeert ze er foundation op, en dept daarna wat concealer op verschillende plekken. Dan pakt ze oogschaduw, waarvan ik niet zie welke kleur het is. Hopelijk wordt het wel mooi! Ze pakt mascara en smeert het behendig op mijn wimpers. Daarna kamt ze mijn wenkbrauwen met een gel.

'Which lipsticks do you like?' vraagt ze terwijl ze er een heleboel voor me houdt. Ik wijs een donkerrode en een bordeauxrode kleur die tussen paars en rood in zit aan. Ze knikt en smeert de donkerrode op mijn lippen. Dan houdt ze een spiegel voor mijn gezicht.

Wow, ik zie er heel anders uit. Normaal draag ik niet zo veel make-up.

'Do you like it?'

Ik knik. De foundation matcht perfect met mijn huid, ik zie niet eens dat het erop zit. Ik heb redelijk onopvallende bruine smokey eyes en donkerbruine wenkbrauwen, in dezelfde kleur als mijn haar. Ze haalt de lippenstift eraf, en doet de andere kleur erop.

Dan houdt ze de spiegel omhoog, en kijkt me vragend aan. Deze vind ik veel mooier. 'I prefer this one,' zeg ik.

'18 Euros, sale.' Ik knik en geef haar afgepast 18 euro. Ik krijg een mooi doosje met de lippenstift erin en doe hem in mijn tas.

'Thank you!'