Stilte

Hoofdstuk 23

'Bonjour!' zegt Nicole vrolijk als ze de deur opent.

We lopen naar binnen, leggen onze tassen en rugzakken in een hoekje neer en lopen naar de eetkamer. Het baby'tje zit in zo'n typische babystoel, en Emilie en Pascal zitten ook al aan tafel. Ik doe mijn best om mijn mond niet open te laten vallen. De tafel staat helemaal vol met eten. Soep, salade, vlees, stokbrood, escargots (ja hoor, ik wist het), groenten en dingen waarvan ik de naam niet eens weet. Nicole gaat ook zitten, en maakt een uitnodigend gebaar.

'Bon appétit, mes amours!' zegt ze. Ik probeer niet te lachen, ze noemde ons net gewoon ''haar schatjes.'' We kennen haar pas twee dagen. Ach ja, who cares. Ze is in ieder geval aardig. Ik vermaak me uitstekend door naar de baby te kijken die zich wild beweegt in de stoel.

Ik heb zo ongeveer alles wat vegetarisch is uitgeprobeerd, en ik zit bomvol. Ik zat eigenlijk al vol na het diner, en toen kwam er ook nog een toetje. Ik at hem uit beleefdheid op, maar nu ik op onze kamer zit voelt het alsof ik ieder moment kan gaan kotsen.

'Ik ga in bad,' zeg ik en ik loop naar de badkamer. Ik laat het bad vollopen en open een kastje. Er staan allemaal verschillende soorten douchegel en badschuim in. Nicole vindt het vast niet erg als ik er eentje gebruik, denk ik terwijl ik badschuim met kokosnootgeur in het bad schenk. Een zoete, sterke kokosgeur verspreidt zich door de hele badkamer. Ik adem diep in en uit. Inmiddels is het bad vol, dus ik kleed me uit en ik ga erin zitten. Het ruikt heerlijk en het water is lekker warm.

Even later ben ik klaar met het bad, en laat ik het leeglopen. Ik droog mezelf af, en kijk nog even door de spullen uit de kast. Ik voel me schuldig, omdat ze niet van mij zijn. Maar Nicole slaapt hier normaal niet eens, dus misschien is het wel de bedoeling dat we het gebruiken. Ik vind een nachtcrème van Chanel en kan het niet laten om hem op te smeren. Ze komt er toch nooit achter. Ik besluit het bij de nachtcrème te laten en doe mijn pyjama aan en open de badkamerdeur. Quinn loopt naar de badkamer

'Waar is Ryan?' vraag ik.

'Hij ging met Pascal de honden uitlaten, geloof ik,' antwoordt Quinn vanuit de badkamer.

Ik schiet in de lach. Typisch iets voor Ryan.

'Ik ga slapen, slaap lekker en tot morgen!' zeg ik tegen Quinn. Hij glimlacht en draait zich om in zijn bed.

We schelden elkaar uit. Ik haat haar zo erg. Kan ze nooit een normaal doen? Als zij iets heel graag wilt, zou ik het ook doen. En nu doet ze zo moeilijk als ik een keertje wil spijbelen? Ze stapt op, en doe snel hetzelfde.

'Trut!' schreeuw ik nog snel. Dan fiets ik snel weg. Ik druk te trappers met veel kracht naar beneden. Dan hoor ik een doffe dreun, en een doordringende gil. Ik stap af, en ren er blindelings naartoe. Er rent een man weg. Dan zie ik haar. Laura, half onder de truck.

Ik word wakker. De tranen stromen over mijn wangen. ik haat mezelf. Waarom heb ik haar nou gevraagd – of gedwongen- om te spijbelen? Als ik het niet had gevraagd, was ze nu niet dood. Ik kijk op de klok, het is kwart over drie 's nachts. Na lang draaien val ik in slaap.

Biep, biep, biep, biep, biep.

Ik zucht en sla op de wekker. Hij stopt met piepen. Ryan, Quinn en ik kreunen tegelijkertijd. Het is 11 uur, over twee uur moeten we bij de Eiffeltoren zijn. Quinn en Ryan komen overeind, en Quinn gaat naar de badkamer. Ik kom ook mijn bed uit.

'Goedemorgen. Hoe was het gister, gezellig de honden uitlaten met Pascal?' vraag ik grinnikend aan Ryan. 'Geweldig. Jij zat op de badkamer, en ik moest naar de wc. Toen ging ik naar beneden om te vragen of ik daar even naar de wc mocht, en dat mocht. Toen ik klaar was vroeg hij of ik mee wilde met de honden uitlaten. Ik zei maar ja. Het was heel awkward, want ik ben niet zo goed in Frans ook al deed hij zijn best om langzaam te praten. Ik ben nog nooit zo blij geweest als toen we weer thuis waren, maar toen lagen jullie al te pitten.'

Ik schiet in de lach, dat is echt iets wat alleen hem kan gebeuren.

'Ryan, schiet eens op!' zeg ik terwijl ik dramatisch op de badkamerdeur bonk. 'Ik moet plassen!' voeg ik eraan toe. Hij is twee minuten geleden gaan douchen, en toen besefte ik dat ik moest plassen. Lekker handig.

'Ik ben net twee minuutjes aan het douchen!' stoot hij verontwaardigd uit. Ik zucht, hij heeft gelijk. Het is mijn eigen schuld. Ik kleed me snel aan en ren de trap af.

'Je peux aller au toilet? Mon ami est à la salle de bains, et je dois faire pipi,' leg ik uit.

Ik doe mijn best om niet te lachen om het woord ''pipi.'' Godzijdank hebben we geleerd hoe je dat moet vertellen, anders was het pas echt gênant geworden. Nicole glimlacht en knikt. Ik ga snel op zoek naar de wc, en vind hem snel genoeg. Als ik klaar ben, ren ik snel naar boven. Ik pak de chocola, en ga weer naar beneden. Ik geef het straks met het ontbijt wel. Ik ben toch al klaar, en Ryan en Quinn zouden zo ook wel komen. Ik besluit een gesprek met Emilie aan te knopen.

'Bonjour! Comment vas-tu?'

Ze kijkt verrast op. 'Moi, ça va bien. Et toi?'

'Moi aussi. Comment s'appelle ton collège ?'

'Mon collège s'appelle Lycée Louis-le-Grand. Est-ce que tu as des frères ou des sœurs ?' vraagt ze blij.

'Non. Mais j'ai des cobayes et des lapins,' zeg ik lachend. Als ik mijn vrienden moet geloven zijn broertjes of zusjes toch bijna hetzelfde als dieren.

'Le petit déjeuner est prêt!' schreeuwt Nicole van onderaan de trap naar boven. Lekker, het ontbijt is klaar. Quinn en Ryan komen vrijwel meteen naar beneden. 'Bonjour!' zeggen ze tegelijk.

Het ontbijt was (gelukkig) minder uitgebreid dan het avondeten, maar het was alsnog veel meer dan in Nederland. Ik heb twee croissantjes met brie op, een gekookt eitje, een glas jus d'orange en een schaaltje fruit. Ik besluit dat nu een goed moment is om de chocola te geven, aangezien iedereen klaar is met eten. Ik haal het pakje uit mijn tas en overhandig het aan Nicole. 'Merci pour tout,' zeg ik erbij.

'Tu es très gentille! De rien, mais merci beaucoup, ' zegt Nicole opgewekt.

'On doit aller à douze heures et demie,' zeg ik. Als we om half een gaan, zijn we in ieder geval op tijd. Ik wil liever niet nog een keer te laat komen.