Stilte

Hoofdstuk 36

'Wat fijn dat je alles al hebt ingericht,' zegt Lisa als ze mijn kamer binnenkomt. Ik knik.

'Kom maar mee, ik ga je even rondleiden en daarna wat meer vertellen over wat je te wachten staat,' zegt ze terwijl ze me wenkt. Ik loop haar achterna.

'Hier, op de begane grond, zijn de kamers van alle meisjes. Op de eerste verdieping liggen de jongens,' zegt ze. Ze houdt een deur voor me open. We lopen een grote zaal in met een heleboel tafels en stoelen.

'Dit is de eetzaal,' zegt ze. Een paar mensen kijken op. 'Hier ontbijt je, lunch je en dineer je. Alle maaltijden zijn op vaste tijden, maar dat vertel ik later nog wel. Alle jongeren eten hier.' Ze neemt me mee naar nog een lange gang met een heleboel deuren.

'Dit zijn de ruimtes voor therapieën of gesprekken. Je zult hier vaak komen.'

Ze loopt alweer verder, en wijst me de gezamenlijke ruimte. 'Hier kun je gewoon heen gaan om contact te maken, om te kletsen met andere jongens en meisjes of wat je ook maar kunt verzinnen. Daarachter is ook de deur waar je naar de tuin kunt gaan, dat mag tot 8 uur 's avonds. Als je later nog naar buiten gaat zonder dat je dat overlegd hebt, heb je een probleem,' ratelt ze.

Ik knik.

'Zo, dat was het wel zo'n beetje. Op de eerste verdieping heb je nog de wasruimte en de bibliotheek, daar kun je kleding laten wassen en altijd boeken lenen. In elke therapiekamer zijn ook medicijnen aanwezig, maar op de tweede verdieping zit een wat groter ziekenhuis. Nou ja, ziekenhuis zou ik het eigenlijk niet noemen. Ziekenboeg is een beter woord. Op de tweede verdieping zit ook de sportzaal. Verder heb je op elke verdieping nog toiletten. Heb je nog vragen?' vraagt ze.

Ik schud mijn hoofd.

'Oké, goed. Dan gaan we nu even naar kamer 11, daar wachten je ouders en je psychiater. Dan gaan we even alles doornemen,' zegt ze.

'Oké, als eerste natuurlijk welkom,' zegt een lange man in pak. 'Ik ben een van de psychiaters hier, ik heet Lucas van der Sande. Je mag me Lucas noemen, maar als je me liever meneer van der Sande wil noemen mag dat natuurlijk ook. Ik heb even gekeken naar je situatie, en het lijkt mij het beste als je vandaag nog begint met antidepressiva slikken. Elke ochtend en avond kom je naar kamer 16, daar krijg je medicijnen. Je zult wel meer mensen daarheen zien gaan, kamer 16 is namelijk de kamer waar alle vrouwelijke jongeren hun medicijnen ophalen.'

'Hier heb je een brief waar alles in staat, van wat je moet en kunt doen op een dag tot wat je kunt eten,' zegt Lisa.

'Hoe vaak mag ik mijn ouders zien? En mogen mijn vrienden komen?' vraag ik.

'Je ouders komen in het begin een keer per twee weken langs voor een verslag van je ontwikkeling en dan heb je ook ongeveer een uur de tijd om met ze te praten. We houden ze ook per e-mail op de hoogte van je. Je vrienden kunnen een keer per maand tijdens het bezoekuur komen. Er mogen maximaal 2 mensen per persoon komen, en het bezoekuur duurt een uur,' zegt Lucas. Mijn gezicht betrekt.