Stilte

Hoofdstuk 14

Het is zondag en ik kijk op de klok. Shit, het is al zeven uur en ik moet mijn tas nog inpakken. Ik had het me nog zo voorgenomen om te zorgen dat ik om half acht, uiterlijk, in bed zou liggen aangezien ik morgenvroeg om 5 uur al op Schiphol moet zijn.

Eindelijk is het zo ver: morgen ga ik gewoon naar Parijs! Ik pak mijn reiskoffer. Of trolley, of hoe je het ook wilt noemen. Ik pak de checklist die we van school hebben gekregen, en gooi alles erin.

Pyjama, check.

Tandenborstel en toiletartikelen, check.

Kleding, check.

Sokken en ondergoed, check.

Geld, check.

Telefoon, check.

Ik gooi er nog wat dingen bij die ik ook mee wil nemen, en dan roep ik mijn moeder om te controleren of ik alles heb.

'Yep, helemaal goed!' zegt ze vrolijk. 'Best vreemd eigenlijk dat jullie met het vliegtuig naar Parijs gaan, met school! De meeste scholen gaan gewoon met de bus. Weet jij hoe dat komt?'

Ik denk even na, ze hebben het wel verteld maar ik vond het blijkbaar niet belangrijk genoeg om het te onthouden. 'Oh ja, ik weet het weer! Ze konden hele goedkope vliegtickets krijgen via mevrouw La Jeune: die heeft familie in Parijs en iemand daarvan werkt bij die vliegtuigmaatschappij. En het reist natuurlijk ook wat fijner,' zeg ik. 'Maar ik ga nu slapen, tot morgen om half vier!'

Ik haal mijn make-up eraf, poets mijn tanden en doe mijn pyjama aan. Dan app ik Ryan en Quinn dat ik er superveel zin in heb, en dat we om kwart over vier bij ze zijn. Mijn ouders brengen ons. Ik duik met een goed gevoel in bed en val na een tijdje draaien in een hele lichte slaap.

Ik ren naar de truck toe. Laura. Haar hoofd is misvormd, en ze zit onder het bloed. Haar ogen zijn wijd opengesperd en ze beweegt niet.' Laura!'

Ik schrik wakker. Wat een gruwelijke nachtmerrie. Ik kijk vluchtig mijn kamer rond, om te checken of alles nog hetzelfde is. Het is twee uur 's nachts, verdomme.