Stilte

Hoofdstuk 15

Mijn wekker gaat af, een liedje van Stromae. Ik kijk op de wekker, het is half vier. Waarom zo vroeg? Al snel weet ik het antwoord: Parijs! Ik spring uit mijn bed, rek me uit en kleed me aan. Ik wist niet dat ik dat zo snel kon!

Ik sluip de trap af terwijl ik de koffer achter me aan sleur, en gooi de deur van mijn ouders open.

'Surprissseeee! Tijd om naar Parijs te gaan, opstaan, hup. We moeten om kwart over vier bij Ryan en Quinn zijn!' zeg ik.

Ik ga meteen door naar beneden, en smeer een boterhammetje. Ik geef mijn cavia's en konijnen kusjes en zeg dat ik ze ga missen. Ik merk aan mezelf dat ik opgewekt en melig ben. De cavia's en konijnen springen wild door de kamer als ik er een wil vangen. We hebben een serre, waarvan de helft voor de cavia's en konijnen is. Er staan verschillende huisjes, speeltoestellen, voerbakken en wat speeltjes. Ik ben gek op dieren, en gelukkig stemden mijn ouders ermee in toen ik vier jaar geleden mijn eerste cavia wilde. Nu hebben we 5 cavia's en 3 konijnen die in een mega speelhok rondlopen. Er zit ook een kattenluik in, waardoor ze naar buiten kunnen gaan. Daar is een ren vol gras, waar ze ook vaak zijn.

Nadat ik mijn boterham op heb, wat heb gedronken en mijn make-up heb gedaan, moeten we gaan. Het is vijf over vier, en het is ongeveer vijf minuutjes rijden naar Ryan en vanaf Ryan weer vijf naar Quinn. Vanaf het huis van Quinn is Schiphol nog maar 40 minuten, dus dan zijn we mooi op tijd. We moeten verzamelen bij de hoofdingang.

'Kom, opschieten jij,' zeggen mijn ouders. Ze staan al helemaal klaar. Ik trek snel mijn fijnste schoenen aan en dan gaan we naar de auto.

We komen al snel aan bij Ryan, die al lachend klaar staat voor het raam. Hij geeft zijn ouders een kus en komt naar buiten. We knuffelen elkaar en hij glimlacht. 'Zin in?' vraagt mijn vader lachend.

Ik knik, en Ryan antwoord enthousiast.'Op naar Quinn, dan kunnen we naar Schiphol!' zegt hij.

Ik heb me al een hele tijd niet meer zo gelukkig gevoeld als ik me nu voel. Ik kom erachter dat het vanaf Ryans huis nog geeneens vijf minuten rijden is naar Quinn. Hij staat al buiten en stapt de auto in.

'Ik heb er echt heel erg veel zin in!' zegt hij.

Even later stelt Quinn een vraag.

'Is er eigenlijk iemand hier nog nooit met het vliegtuig geweest?'

Ik schud mijn hoofd, en Ryan ook.

'Ik ben nog nooit met het vliegtuig geweest,' zegt Quinn. 'Ze hebben wel lekker eten, vooral de noedels. Die zijn echt lekker,' grinnik ik.

Als we op Schiphol aankomen, zien we nog niet veel mensen. We zijn ruim op tijd, het is zes voor vijf. Ik til mijn koffer uit de kofferbak en zet hem neer.

'Heel, heel veel plezier,' zeggen mijn ouders terwijl ze me een kus geven.

'Dat gaat vast wel lukken!' zeg ik vrolijk en loop dan met Ryan en Quinn naar de hoofdingang. Ik zwaai, en dan rijden ze weg.

Er zijn nog niet zo veel mensen, alleen Bente, Yara, Charlie, Cloë, mevrouw Stocks en mevrouw La Jeune.

'Goedemorgen, of nou ja, morgen...,' zegt mevrouw La Jeune vrolijk. Ik glimlach, en kijk naar de auto die dichterbij komt. Er stappen een heleboel jongens uit, waaronder ook Sam. Hij glimlacht naar me, en komt naar me toe.

'Hoi,' zeg ik. Hij omhelst me. 'Ik heb er zin in,' fluistert hij. Ik zie Yara naar me staren. Ik vraag me af waarom, maar ik besluit er niks mee te doen.

Een tijdje later is iedereen er en lopen we naar binnen. We brengen de koffers weg, laten onze paspoorten en tickets checken en dan zijn we een uur later in het grote winkelcentrum. Rozemarijn neemt emotioneel afscheid van haar koffer en ik schiet in de lach.

'Tijd voor een groepsfoto!' zegt mevrouw Stocks. Ze overhandigt haar fototoestel aan een voorbijganger, en dan poseren we allemaal.

'Thank you!' zegt ze tegen de man. 'Oké, jullie kunnen even een half uurtje hier rondkijken. Het is nu tien over zes, zorg ervoor dat je precies om tien over half zeven bij die grote Douglas bent! Dan moeten we door de douane, en als je er niet op tijd bent dan zwaait er wat,' zegt ze. Ik loop samen met Cloë en Hailey naar de Douglas, en het ruikt er heerlijk.

'Hmmm, ik wil het allemaal kopen,' zegt Cloë. Ik knik instemmend.

'Zullen we even naar de wc? De wc's hier zijn fijner dan die in het vliegtuig,' zegt Hailey.

Ik knik, ik wil zelf ook wel even naar de wc. We zoeken naar bordjes, maar die vinden we pas na vijf minuten lopen.

'Aha, hier rechtsaf,' zeg ik. We lopen een enorme kamer in vol wc-hokjes, en ik wacht tot er een vrij is. Het is belachelijk druk op Schiphol, en al helemaal als je eraan denkt dat het net ochtend is. Als ik op de wc zit, pak ik mijn mobiel. Ik vraag me af het laat het is. Ik denk ongeveer tien voor half zeven. Shit! Het is al vijf over half zeven! Als ik klaar ben, ruk ik het hokje open en zoek Hailey en Cloë. Ze staan hun handen te wassen.

'We hebben nog maar vijf minuten, we moeten echt heel snel daarheen!' zeg ik.

'Shit!' zegt Hailey. We rennen de wc's uit, op zoek naar de Douglas.

'Ik zweer je dat hij hier was,' zegt Cloë na een tijdje rennen en zoeken. Dan zie ik hem ineens, een stuk verder links van me.

'Daar!' zeg ik opgelucht en we rennen er snel heen. Iedereen is er al, en ik zie de afkeurende blik van mevrouw Stocks.