Stilte

Hoofdstuk 25

Nadat we foto's hebben gemaakt op het dak en even gekletst hebben, gaan we met de roltrappen naar beneden.

'Tijd voor de film!' zegt mevrouw La Jeune. 'Hij begint over een uur, maar we moeten ook nog helemaal naar die bioscoop en dan kunnen we nog eten en drinken halen voor tijdens de film.'

Ze komt naar me toe. 'Hebben ze jou ook wat aangesmeerd?'

'Inderdaad. Ze heeft me opgemaakt en toen heb ik de lippenstift gekocht,' zeg ik grinnikend.

'Het staat je wel mooi, maar ze zijn hier echt geldwolven.'

Als we eenmaal buiten staan, neemt mevrouw La Jeune weer de leiding. We gaan naar het dichtstbijzijnde metrostation en daar pakken we de metro naar de bioscoop die ze heeft uitgezocht.

De school betaalt voor iedereen popcorn en drinken, maar je moet zelf het kaartje betalen. Ach ja, 10 euro kan ik wel missen. Het duurt nog een kwartier voor de film begint, we zijn mooi op tijd. Als iedereen zijn kaartje heeft gekocht, gaan we naar boven. De bioscoop is supergroot en heeft heel veel zalen. De school betaalt dus voor iedereen popcorn en iets te drinken, ik kies voor zoute popcorn en water. We lopen de zaal in, en hij is loeigroot. De reclame is al begonnen.

Ik zoek mijn stoelnummer, ik zit naast Quinn en Ryan. Ik plof neer, en begin aan mijn popcorn. De reclame is inmiddels afgelopen en de film begint dus.

'Veel plezier,' fluistert Quinn.

'Dat was echt een leuke film,' zeg ik als we die avond aan de eettafels zitten. Iedereen die het hoorde, knikt.

'Ik vond het maar een saaie film, en ik begreep er niks van,' sist Yara.

Ik staar haar bitchy aan. 'Jouw probleem, ik begreep genoeg. Ligt aan jouw Frans,' snauw ik terug.

'Dames, dames. Klaar nu,' zegt mevrouw Stocks.

Ik kijk Yara geïrriteerd aan en schep wat eten op.

Na het eten is het spits in de badkamers. Gelukkig was ik als tweede en kon ik dus een douche bemachtigen. Ik was mezelf en schrob de dikke laag make-up eraf.

'Schiet eens op!' gilt Yara. Ik besluit het te negeren en extra langzaam te doen. Hopelijk denken de andere 3 mensen onder de douche daar hetzelfde over. Ik smeer wat shampoo en conditioner in mijn haar en spoel het uit. Mijn haar is heerlijk zacht.

Ik blijf expres nog even onder de douche staan, en begin dan met afdrogen. Ik doe mijn ondergoed en een trainingsbroek met een hemdje aan als pyjama. Ik open het hokje, en Yara stuift naar binnen.

'Trut, sist ze.

Ik steek mijn middelvinger op en loop naar de spiegels. Helaas is het een gemeenschappelijke ruimte, dus ik zou ermee moeten leven dat er ook jongens gaan toekijken als ik mijn make-up en haar doe. Ik kam alle klitten uit mijn haar en smeer kokosolie in de puntjes. Ik kijk in de spiegel. Mijn natte, bruine haar hangt langs mijn gezicht. Dan loop ik terug naar de bedden, en stop ik mijn toiletartikelen en handdoek in mijn tas.

Even later zetten de leraren wat chips op een tafeltje. De meeste mensen zitten op hun bed en kletsen met anderen.

'Zullen we morgen met z'n allen gaan stappen?' vraagt Hailey. Iedereen knikt en begint enthousiast te praten. Dat is waar ook. Vreemd genoeg is niemand weg. Ach ja, morgen gaan we gezellig met z'n allen.

Na een paar uur kletsen, film kijken en eten vinden de leraren het ''de hoogste tijd om naar bed te gaan.''

Ik zucht, het is pas half twaalf. Alweer is het spits op de badkamer, iedereen wil naar de wc en tandenpoetsen. Helaas ben ik deze keer als laatste, ik was filmpjes op Youtube aan het kijken. Toen ik mijn oordopjes uitdeed, was iedereen al weg. De rij is lang, echt iedereen gaat naar de wc.

Ik besluit om eerst mijn tanden te gaan poetsen aangezien het bij de wasbakken iets rustiger is. Cloë en Hailey zijn ook hun tanden aan het poetsen.

'Het is de hoogste tijd om naar bed te gaan,' zegt Cloë met bijna dezelfde stem als meneer Stone. Ik schiet in de lach, en verslik me in mijn tandpasta.

Na voor mijn gevoel uren wachten (in werkelijkheid hooguit een kwartier), is er eindelijk een hokje vrij. Ik loop naar binnen draai het hokje op slot. Eindelijk, dat werd tijd.

'Trut, ik was al langer aan het wachten!' zegt Yara verontwaardigd.

'Je zeikt maar lekker in je broek,' zeg ik.

Ze snuift.

'Slaap lekker allemaal!' zegt mevrouw La Jeune vrolijk. Quinn mompelt iets beledigends, omdat we volgens hem oud genoeg zijn om zelf te bepalen wanneer we gaan slapen. Ik ben het er wel mee eens, we zijn allemaal op zijn minst 17. Een paar enkelingen zijn 16.

'Je bent echt egoïstisch. Als je me niet zo had gedwongen, leefde ik nu nog! Trut, ik haat je!'

Ik barst in huilen uit.

'Laura, je maakt me gek! Ik weet dat het mijn schuld is, en ik wil zo graag je plek innemen, maar dat kan niet! Het spijt me zo erg!' gil ik.

Ik word hijgend wakker, en vlieg overeind. Waar ben ik? Wat is dit? Ik probeer op adem te komen, maar dat lukt niet helemaal.

'Jill?' vraagt iemand.

Ik kijk verschrikt om me heen. Wie is dat? Wie vroeg dat? Ik hoor voetstappen die mijn kant opkomen.

'Nee, nee,' hijg ik. Ik heb meer zuurstof nodig, het is hier zo benauwd.

'Jill! Rustig ademen, neus in, mond uit. Verplaats je ademhaling naar je buik. Jill, luister naar me!' zegt iemand naast mijn bed. Dan weet ik alles weer. Ik weet weer hoe ik moet ademen, waar ik ben en wie de vrouw naast mijn bed is.

'Sorry, het gaat alweer,' zeg ik tegen haar.

Mevrouw Stocks schudt haar hoofd. 'Geeft niet, meisje. Ga maar weer slapen.'

Ik draai me om, en probeer weer in slaap te komen.