Stilte

Hoofdstuk 37

Ik haat alles hier! Ik haat mezelf! Ik haat iedereen! Ik wil naar huis! of nog beter: ik wil dood! Ik druk mijn gezicht in mijn kussen en huil. Daarna pak ik de brief nog eens en lees hem voor de zoveelste keer met een agressief gezicht door.

Beste Jill van den Heuvel,

Welkom in onze kliniek. Waarschijnlijk weet je nog niet erg veel over de gang van zaken hier, maar dat zal snel anders zijn. We hopen dat je je hier thuis gaat voelen en vooral dat je je beter gaat voelen! Daar gaan wij natuurlijk van alles aan doen.

• Je ontbijt om negen uur in de eetzaal.

• Je luncht om twaalf uur in de eetzaal.

• Je dineert om zes uur in de eetzaal.

• Je hebt elke dag een gesprek met je psycholoog of psychiater, zie het rooster die ook in de envelop zit.

• Haal elke dag je medicijnen in kamer 16 om acht uur 's avonds.

• Je kunt de hele dag door sporten in de sportzaal.

• Je ligt elke dag uiterlijk om half tien in bed.

• Het bezoekuur is elke derde woensdag van de maand van een tot twee uur 's middags. Je kunt hiervoor met je ouders bellen: om af te spreken wie er komt.

• Elke dag mag je begeleid sporten of activiteiten doen, ook hiervan zit een rooster in de envelop.

• Elke week is er een belronde, waarop iedereen recht heeft op tien minuten bellen met naasten (vrienden, familie, leraren, school enz.)

• Lees voor meer informatie het boek dat op je kamer in een van de kasten ligt.

Ik kan nu al niet meer wachten tot ik hier weg ben. Ik werp een blik op de klok. Het is acht uur 's morgens, wat betekent dat ik over een uur in de eetzaal moet zijn om te ontbijten. Ik kijk er heel erg tegenop, dan zie ik iedereen voor het eerst. Gisteravond ben ik na het diner aangekomen en heb ik bijna de hele avond op mijn kamer gezeten. Ik loop naar mijn badkamertje, was mijn gezicht en kleed me aan. Ik doe een zwarte broek, een legergroen T-shirt en zwarte gympen aan. Ik smeer wat mascara op mijn wimpers, doe eyeliner op en plof neer op mijn bed. Gisteravond ben ik ook naar de bibliotheek gegaan, ik heb 3 boeken gehaald. Niet dat ik heel erg van lezen hou, maar anders ga ik me dood vervelen hier. Ik pak mijn IPod, en luister naar muziek.

Een half uur later is het tien voor negen. Ik besluit om naar de eetzaal te gaan, ik wil niet te laat komen. Straks kijkt iedereen naar me. Ik hoop niet dat iedereen hier heel bot is. Ik loop vol zenuwen naar de eetzaal, die al voor een groot deel gevuld is met jongeren. Er zitten mensen van 12, maar ook mensen van 17. Als je 18 of ouder bent, ga je naar de volwassenen. Die zitten niet in dit gebouw. Ik kijk de zaal rond. Er staan een heleboel lange tafels waar een hele hoop stoelen bij staan. Er is een tafel waar een paar meisjes aan zitten. Ik adem diep in, loop naar de tafel en ga zitten.

'Hoi! Ik ben Scarlett,' zegt een meisje met lang, donkerblond haar. Ze glimlacht. Ik denk dat ze ongeveer even oud is als ik.

'Hoi, ik ben Jill,' zeg ik zo spontaan mogelijk. Het klinkt alsof iemand mijn keel dichtknijpt en ik toch nog probeer te praten. Een meisje van een jaar of 15 kijkt nu ook op. 'Ik ben Ashley,' zegt ze na even twijfelen. Ze heeft knalroze haar, en het staat haar goed. De rest van de meisjes aan de tafel stellen zich ook voor.

'Ik ben Carlijn,' zegt een meisje met pikzwart haar. Ze oogt ouder dan 17.

'Ik heet Loïs,' zegt een klein meisje. Ik denk dat ze een jaar of 13 is. Ze kijkt me aan met grote ogen.

'Ik ben Alyssa,' mompelt een meisje met donkerrood haar.

'Hoe lang moet je hier zitten?' vraagt Scarlett.

'Geen idee, hebben ze niks over gezegd. En jij?' vraag ik.

'Ik zit hier nu 6 weken, en ze verwachten dat ik over 2 weken weg mag!' zegt ze blij.

'Verveel je je niet dood hier?' floept eruit, oeps.

Ze grinnikt. 'In het begin wel, maar nu ken ik iedereen beter en doe ik mee met groepsactiviteiten enzo. En dan kun je ook kletsen,' zegt ze.

Er komt een lange, getinte vrouw binnen. 'Goedemorgen. Eet smakelijk!' zegt ze.

'Kom, we mogen eten halen,' zegt Scarlett terwijl ze me wenkt. Ik loop achter haar aan.

'Zitten jullie altijd aan andere tafels dan de jongens?' vraag ik.

'Hm, verschilt. Soms zitten we gescheiden, maar ook best wel vaak gewoon gemengd. Er zijn een paar stelletjes, vermoed ik,' grinnikt ze.

'Hier kun je eten pakken,' zegt ze terwijl ze naar een soort van lopend buffet wijst. Er staan cornflakes, brood, yoghurt en beleg. Ik pak een kom, en schep er wat cornflakes met melk in. Scarlett doet hetzelfde en dan lopen we terug naar de tafel.