Stilte

Hoofdstuk 29

Ik word als 5e geroepen om mijn verklaring af te leggen in een apart kamertje in de zaal.

'Comment tu t'appelles?' vraagt een vrouw met blond haar. Op haar naamkaartje staat Femke met daaronder officier de la police judicaire. Naast haar staat een vrouw met bruine krulletjes. Volgens haar naamkaartje heet ze Jayden en is ze net als Femke rechercheur bij de politie.

'Je m'appelle Jill. Jill van den Heuvel.'

Ze knikt en schrijft het op. Jayden gaat verder in het Engels.

'Have you seen or heard anything?' vraagt ze. Ik schud mijn hoofd.

'Someone told us that you and Yara were always arguing. Can you explain that?'

Kut. Wie heeft ze verteld over mijn relatie met Yara?

Ik heb wel zo'n flauw vermoeden. Hopelijk gaan ze me niet verdenken...

'Yara and I didn't like each other. We're, eh, we weren't friends. Sometimes we shouted at each other, but it wasn't that bad! I really didn't want her to die!' stoot ik uit.

'Okay, you can go. Call the next one, Tim, please,' zegt Femke.

Ik knik en loop het kamertje uit. Ik hoor ze met elkaar fluisteren.

'Tim, je moet komen,' zeg ik. Hij loopt naar het kamertje.

'Ik kan het echt niet geloven, dat ze gewoon dood is. Degene die dit heeft gedaan moet boeten. Een meisje van 18 vermoorden terwijl ze op reis is? Wat is er mis met die persoon?' zegt mevrouw La Jeune verdrietig tegen mevrouw Stocks. Die knikt en huilt.

Er komt een vrouw binnen, die hallo zegt en het kamertje in loopt. Een tolk, denk ik. Haar Nederlands klonk goed. Een groot deel van de klas is al geweest. We vliegen vanavond met de hele klas terug, nadat iedereen een gesprek heeft gehad. Er is ook een vrouw, die volgens de leraren gespecialiseerd is in het verwerken van dit soort gebeurtenissen. Het is erg voor iedereen uit de klas, maar voor haar vriendinnen natuurlijk nog veel erger. Ik heb meer moeite met het idee dat ze vermoord is dan dat ik haar persoonlijkheid ga missen. Ik loop naar mijn bed, en wissel mijn pyjama in voor een trainingsbroek en een hemdje. dan valt mijn oog op mevrouw La Jeune, die in een rechte lijn naar het kantoortje loopt. Het lijkt alsof ze zich iets heeft bedacht, want ze heeft haar gesprekje al gehad. Ik loop naar de deur, en loop er zo nonchalant mogelijk langs, en vang mijn naam op.

Vertelt ze dat ze denkt dat ik het heb gedaan?

Vertelt ze over de ruzie tussen mij en Yara?

Vertelt ze dat ik het niet heb gedaan?

Vertelt ze dat ik opgepakt moet worden?

Ik begin te trillen. Ik wil niet dat ze me gaan verdenken. Ik heb niks gedaan! Ze komt het kamertje uit, en ik spring net op tijd aan de kant om de deur te ontwijken. Ze kijkt me strak aan, en loopt verder.

'Jill, kun je even komen?' vraagt iemand uit het hokje. Mijn ogen worden groot.

'Eh, ja,' zeg ik.

Rustig blijven, rustig blijven. Ik moet rustig blijven.

Het eerste dat me opvalt is dat het de vrouw is die binnen kwam lopen, waarvan ik dacht dat ze een tolk was.

'We hebben nu al van verschillende mensen gehoord dat jullie altijd ruzie hadden, een hekel aan elkaar hadden en dat ze is vreemdgegaan met jouw vriendje,' zegt ze in vloeiend Nederlands.

Ik moet mijn best doen om niet te gaan huilen. Hoe weten ze dit? Nu ga ik zeker de gevangenis in, er zijn zoveel redenen waarom ik het gedaan zou hebben, maar ik heb het niet gedaan!

'Dus wil ons eerlijk vertellen of je iets met de moord op Yara te maken hebt? Ik snap dat je boos was, ze heeft wel met je vriendje gezoend. Hoe eerder je ons de waarheid vertelt, hoe beter. Maar we willen wel de waarheid, Jill,' voegt de vrouw toe.

'Ik heb er niks mee te maken! Ik had inderdaad een slechte band met Yara, maar ik zou nooit iemand vermoorden! We hadden inderdaad de afgelopen tijd veel ruzie, omdat we nu samen in een gebouw zitten voor 3 dagen. En het klopt ook dat ze is vreemdgegaan met mijn ex-vriendje, ook al vraag ik me af hoe jullie dat weten. Maar ik heb geen flauw idee waarom Yara vermoord is, en ik heb het zeker niet gedaan!' stoot ik uit. De vrouw schrijft alles op wat ik zeg, en vertaalt het daarna in het Frans. Jayden en Femke kijken me strak aan.

Ik voel me een crimineel, alsof alles wat ik zeg tegen me kan worden gebruikt.