Stilte

Hoofdstuk 13

De volgende ochtend word ik misselijk wakker. Als ik overeind kom, heb ik barstende koppijn. Ik twijfel even of ik naar school moet gaan, dus ik loop zachtjes de trap af naar mijn ouders kamer. Ik moet ten slotte wel helemaal fit zijn voor Parijs, zonder hoofdpijn of misselijkheid. 'Mam, pap? Ik ben supermisselijk en ik wil wel fit zijn voor Parijs,' zeg ik. Mijn moeder doet haar lamp aan en kijkt me aan.

'Je ziet ook pips, meisje,' zegt ze terwijl ze mijn voorhoofd voelt. 'Ga maar lekker slapen.'

Ik loop de trap op, duik terug mijn bed in en kom met moeite in slaap.

Aan het eind van de middag word ik wakker van mijn moeder met een bord met een beetje eten.

'Bedankt,' zeg ik. 'Ik voel me al wel wat beter, maar nog niet helemaal goed.'

Ze wrijft over mijn rug, en ik stop wat eten in mijn mond. Het is broccoli, dat vind ik wel lekker. Volgende week zit ik gewoon in Parijs, ik heb er zo veel zin in. Het wordt echt geweldig, ook al lijkt het me wel een beetje awkward bij die gastgezinnen. Maar oké, ik ben met Ryan en Quinn! Ik eet de rest van de broccoli met tegenzin op, maar ik weet dat het goed voor me is. Daarna val ik weer als een blok in slaap.

Een met bloed doordrongen gezicht. 'Help!' gil ik.

Ik word wakker, zonder hoofdpijn, misselijkheid of buikpijn. Ik juich in mezelf, en kleed me aan. Het is alweer woensdag, de tijd vliegt. We hebben vandaag een lange dag, tot het achtste. Het enige voordeel is dat we pas het derde beginnen en twee uur gym hebben.

Eenmaal op school heeft de hele klas het over Parijs. 'Heb ik veel gemist?' vraag ik aan Ryan.

'Hmm, even denken. Ik denk het niet,' zegt hij. 'Wacht, wacht, toch wel! We zitten nu zeker weten bij hetzelfde gezin, bij ene familie Dupond. Ze hebben een dochter van een paar jaar jonger dan ons en een heel jong zoontje. En de ouders zijn in de 40, trouwens. Verder heb je niks belangrijks gemist,' vertelt hij enthousiast.

Ik glimlach. 'Ik heb er echt heel veel zin in, we gaan wel naar de hoogste verdieping van de Eiffeltoren!' zeg ik. Ryan en Quinn lachen en knikken.

Ik lig uitgeput in bed. In zo ongeveer alle lessen die we hadden, hebben we het over Parijs gehad. Behalve bij wiskunde, maar wiskunde is toch altijd een spelbreker.

Leraren vertelden over vorige keren dat ze er waren met school, vertelden meer over leuke dingen waar je heen kunt en waar je goedkoop en lekker kunt eten. Ondanks we tot het achtste hadden, was het toch een leuke dag. Nog maar een dagje school morgen, dan drie dagen weekend en dan is het eindelijk zo ver: Parijs!